Monique Meijer schreef op woensdag 18 december 2013, 12:51:


Balsem ! Meer kerstwensen hoef ik niet! alleen het nummer van dit bericht onthouden! :)

Myriam

Hallo,
Het is niet alleen om dit dat ik zeg dat als paarden autistisch zijn zei het zou zijn..
Ik ken iemand met autisme en in de 4 jaar dat ik haar heb herken ik veel van ze in elkaar..
Ik heb een verslag van tinley en daar staat in beschreven waarom ze niet uit haar vertrouwde omgevibg wilt/durft.. Dat komt puur doordat ze mishandeld is, verkocht, een trauma heeft en weer is verkocht..
Ze is gewoon bang voor veranderingen of dat ze niet meer naar haar omgeving terug mag
En gestresste arabier zijn helpt ook niet echt met die andere problemen mee
En ergens vraag ik me af of het wel eerlijk is tegenover haar om haar steeds uit haar omgeving te halen omdat ik op buitenrit wil? Ik ga het nog 1 keer proberen als mn moeder op ons andere paard kan en als dat ook niet helpt vind ik het wel goed

Geef haar het vertrouwen dat ze wel terug komt...
werk in hele kleine stapjes, eerst naar de rand en vóór ze gaat flippen, terug....
Elke keer weer... tot dat makkelijk gaat en dan 1 klein stapje verder, tegen de tijd dat je moeder zover is, kan de jongste op jullie vertrouwen!
Groetjes Marlies

Oh maar ik heb in het begin ook regels moeten maken hoor. Zoiets gaat niet vanzelf goed. Iedere shet zal de grenzen aftasten en dat is ook niet erg.
Was gewoon een kwestie van keuze geven:
Braaf aan de regels houden, dan mocht ze doen wat ze wilde
Regels overtreden, dan moest ze een poos braaf naast mij lopen. (en dat is natuurlijk lang niet zo leuk)

Het mag duidelijk zijn dat de regels wel heel helder en altijd hetzelfde moeten zijn.
Zo blijft het gezellig voor allebei

Maar goed... dat is dus ook niet het probleem. (nu is probleem toch al erg zwaar uitgedrukt, dus laat ik het op dilemma houden)

Ze weet prima wanneer we gaan lantefanteren en wanneer ik iets van haar vraag. En hoewel ze dan dus niet de berm induikt, zal ik niet zeggen dat ze het niet zal proberen als je niet oplet.
Een shet is een prima concentratie-trainings-middel.
Maar dat is dus ook niet het punt... ik vind wat uitdaging wel leuk

Het ontbreekt haar alleen wat aan motivatie om te werken. Ik bedoel... waarom zou je?
Maar ik ben natuurlijk vervelend en ik wil toch graag dat ze aan de bak gaat, alleen al om haar figuur binnen de perken te houden en gewoon omdat ik ook wel eens iets wil . Maar ik wil haar natuurlijk ook niet helemaal tegenmaken aan werk, Integendeel, vandaar

jessica96 schreef op woensdag 18 december 2013, 13:21:

Beste Jessica..alles is goed natuurlijk...maar dit gaat niet over één keer........ en ook niet over met je moeder nog één keer buiten gaan rijden...
Goed dat je dat met die stoel gaat doen :)

Myriam

Ja, dat snap ik
Maar dat is niet heel makkelijk aangezien de paarden geen seconde zonder elkaar willen zijn
Maar geduld is het belangrijkste natuurlijk :)

Ik zal wel laten weten hoe het met de stoel ging :)

Natuurlijk is het niet makkelijk, maar dat is juist de uitdaging vind ik!
Ik denk dat elk paard moeite heeft om weg te gaan uit de groep/van zijn vriendjes...
Daarom kan je ook het beste rustig opbouwen en zorgen dat je niet verder gaat dan wat hij aankan, dat is al moeilijk genoeg...Als hij dan puur door gewenning van het steeds weer doen, heel langzaam aan steeds een stapje verder durft te gaan, krijgt hij ook steeds meer vertrouwen in je...
Dat geeft een voldoening die niet is te beschrijven zo mooi!
Dus ga je elke keer als je met hem bezig bent, tussendoor ook even langs die (onzichbare) grens, zonder er al te veel aandacht aan te besteden, doe net of het de gewoonste zaak van de wereld is, en je zal zien dat het voor hem ook steeds gewoner wordt, rustig aan he, breek het lijntje niet...dat vertrouwen moet je opbouwen.
Ben benieuwd wat de stoel oplevert! Geef het wel de tijd he, het is niet even een knopje wat je omzet, zeg maar!
Succes!
Groetjes Marlies

Ja dat is zo! Zal het zeker gaan doen!
Kan ik beter alleen of samen met het andere paard naar "het onzichtbare lijntje"?

Ja dat is zo! Zal het zeker gaan doen!
Kan ik beter alleen of samen met het andere paard naar "het onzichtbare lijntje"?

Wat is je positie bij het droogmennen?
Kan me voorstellen dat je misschien aan een lang touw een meer leidende positie in neemt ten opzichte van je paard dan als je er recht achter loopt.

Als ik de paarden van het land drijf, moet ik niet recht achter Willem gaan lopen, dan gaat hij klooien. Loop ik schuin achter hem (en dan moet ik af en toe van kant veranderen) dan blijft hij keurig voor me uit lopen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

zorg dat je op je stoel een leuk boek een een lekkere peen voor je paard bij je hebt. Lukt dit ga dan de volgende dag eens met de stoel en een halster in de hand in de wei zitten. enz kleine stapjes

Het probleem is: je wil dat je doel in 1 keer wordt bereikt. dat kan niet. Je gaat toch ook niet studeren en verwacht dan dat je meteen je diploma krijgt. Er is een lange weg te gaan met veel kleine stapjes. Je bent misschien al jaren bezig met je paardje maar dit probleem heb je nog niet kunnen oplossen en dus begin je weer bij het begin met stap 1. Dus liever niet morgen met je moeder uit rijden maar eerst zorgen dat je je paard met gemak aan een halster krijgt, en daarna weer een nwe stap verzinnen.

jessica96 schreef op woensdag 18 december 2013, 15:21:

Ik denk alleen
Myriam

Oke heel erg bedankt voor de tips allemaal!
Ik zal zeker een paar stappen terug doen en rustig stapjes erbij gaan doen :)

Oke heel erg bedankt voor de tips allemaal!
Ik zal zeker een paar stappen terug doen en rustig stapjes erbij gaan doen :)

Sandra van Bommel schreef op woensdag 18 december 2013, 13:37:


Zit het probleem hier misschien in?

Aan de regels houden = doen wat je wil
Regels overtreden = braaf naast Sandra moeten lopen

Ik geef een kader aan waarin Kim zich mag bewegen, dat kader is een bepaalde lengte van het leidtouw. Zodra het strak staat heeft ze de grens overschreden en wordt het touwtje iets korter gemaakt maar hangt nog steeds los. Loopt ze weer normaal mee, krijgt ze wat meer touw en kan ze weer gewoon om zich heen kijken. Kim weet dat ze erop moet letten dat het touw los blijft en daar is ze erg attent op, niet op een bange manier maar op een enthousiaste manier.

Kim weet zo verdraaid goed of ze zich nog binnen het kader bevindt. Probeersels corrigeer ik met een plukje aan het touw en meer is niet nodig.

Natuurlijk probeert ze wel eens wat, vooral bij mensen die haar ooooooh zo schattig vinden en zo graag eens met dat schattige wollige beestje met die grote ogen willen wandelen. Kim probeert heel subtiel uit of het kader hetzelfde is, is dat niet zo heb je verloren en wordt je van hot naar her gesleept door een uitermate vervelend mormel die je ook nog in je achterwerk knijpt.

Het kader wat ik Kim geef is altijd hetzelfde.
Bij jou is het steeds weer anders, de ene keer mag iets wel, de andere keer niet.

Dat is mijn idee...... hoeft niet zo te zijn, ik geef mijn ervaringen met mijn Kimmie heks gewoon even aan.