Als ik het goed begrijp vinden jullie dan springwedstrijden jonge paarden pure mishandeling? Idem voor dressuurwedstrijden jonge paarden?
Mijn 9-jarig all-round paard dat steeds beter scoort in dressuur, springen en cross en waarmee ik ook lange ritten rijd aan een heel stevig tempo is dus zo goed als versleten?

Ach Piet, ik huil met je mee, heel veel sterkte!!!!

Suzanne Graauw schreef op woensdag 18 december 2013, 20:07:


Ik heb ook al op facebook gereageerd via mijn vriend.
Verschrikkelijk gewoon.....

Wedstrijden en tests voor 3 - en 4-jarigen zijn inderdaad een vorm van dierenmishandeling. Maar geen garantie om problemen op 9-jarige leeftijd te krijgen. Het is de vraag of je het risico wil nemen.

Monique Meijer schreef op woensdag 18 december 2013, 19:51:

Ik ben het wel eens met Monique. Ik stel me zo voor dat het voor Sandra's pony nogal diffuus is: soms mag je grazen, soms niet. In het geval van 'niet' is dat omdat er aan vooraf is gegaan dat de pony zich niet netjes gedragen heeft. Ik denk niet dat pony's zo retrospectief kijken. Wat bij Sandra's pony binnenkomt is: soms mag het wel, soms niet. dan vraag je erom dat er gedramd wordt om "altijd wel".

koend schreef op woensdag 18 december 2013, 20:05:

Klinkt beetje bozig? kan mij vergissen..jouw paard is 9 ..! dus hij zal het wel kunnen zeker..
en jouw tekst klinkt nogal ongenuanceerd..als ik zo vrij mag zijn..
Veel plezier met jouw superpaard..en hoelang hij meegaat zal afh. zijn van wanneer en hoe hij gestart is..en met 9 ..je weet pubers kunnen ongelooflijk goed presteren..fysiek!
Myriam

koend schreef op woensdag 18 december 2013, 20:05:


Dat begrijpt u heel goed, dat vind ik inderdaad. Nr:263181 , daar was toch geen woord Spaans bij? Mishandeling is uiteraard relatief... er bestaan ook landen waar kinderen nog altijd kolen sjouwen of voetballen in elkaar naaien en iedereen dat heel normaal vindt.
Daar gaat de discussie denk ik niet om; waar het om gaat is waar we voor kiezen, wanneer we de luxe van kunnen beslissen hebben.


Weet ik niet. Best kans op. De kans dat een paard intact oud wordt wanneer te jong bereden neemt flink af. Dat ligt niet zwart/wit, pech/geluk speelt ook mee, et cetera, maar skeletschade heeft maar een moment van pech nodig en herstelt niet. Het gaat natuurlijk niet alleen om het oud worden maar vooral de kwaliteit van leven vóór het overlijden.
In Nr:263181 nam ik al een stukje kwaliteit van ruiter/opleiding mee. Opleiding is iets anders dan onderwerping. Ik vind dat een paard beter opgeleid kan zijn dan onderworpen (c.q ingebroken, ingereden of wat voor jargon er ook voor bedacht is).
Bij een verantwoorde opleiding is het nmm ondenkbaar dat je aan rijden toe komt voor het paard 5 á 6 jaar is. Er gaat gewoon te veel aan vooraf om dat sneller voor elkaar te krijgen. Klikker is relatief nieuw (vgl. met bijv. Spaanse Rijschool methoden). Dat kan aspecten van belering aanmerkelijk versnellen, het versnelt echter niet ontwikkeling.

Ik hoop voor u en vooral voor uw paard dat het over 10 jaar nog steeds allemaal zo goed gaat.

Goed.... misschien hebben jullie gelijk, maar ik vind het eigenlijk moeilijk te geloven dat ze het plezierwandelen en het werken door elkaar haalt.

Dan zou een paard ook grazen aan de hand en werken door elkaar moeten halen, en ik vind het moeilijk dat te geloven,.
Ik heb zelf ook het idee dat ze veel meer richting berm zou trekken bij het droog mennen (dus met lange lijnen erachter lopen ter voorbereiding op het mennen) als het werkelijk verwarring was, wat telde

Bovendien heeft ze met plezierwandelen alleen en touwhalstertje om en met werken een kopstuk en vaak een tuigje. Op weg naar huis (en de spaarzame keren dat ze er wel zin in heeft) weet ze ook gewoon goed wat de bedoeling is en heeft ze peper in d'r kont.

Overigens speelt hetzelfde in de wei. Als ik achter een stukje boom ga halen met haar, draalt ze ook. En in de wei wandel ik toch echt nooit met haar, dus daar kan ik mij nog minder bij die verwarring voorstellen

Ik vind het dan ook erg moeilijk te geloven dat ze verward. onzeker of bang is. Volgens mij is het echt gewoon een gebrek aan motivatie
Dat past ook wel wat meer bij het type.
Jammer genoeg voor haar heeft ze een baasje dat toch echt wil dat ze af en toe iets doet

Nogmaals... ik sluit niets uit, maar de verklaring van verwarring is voor mijn gevoel ver gezocht.

Ik begrijp uit je verhaal dat je met plezierwandelen afspraken hebt gemaakt en als ze de regels niet volgt even netjes mee moet lopen, zie dat als een straf ...
Het werken is dus in zijn algemeenheid een beetje een straf zeg maar, dáár zit m de verwarring denk ik...
Ik denk dat je even geen plezierwandelingen moet doen en het werken leuker moet maken...
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op donderdag 19 december 2013, 9:43:


Nou... ik heb al een hele poos geen plezierwandelingen gemaakt en ik doe wat ik kan om het werk leuker te maken.
In de bak werk ik veel met pionnen en obstakels, om het 'longeren' meer uitdaging te maken (ze is uit zichzelf nu eenmaal niet erg werklustig), ik neem zoveel mogelijk verschillende routes als we naar buiten gaan, we zoeken wel eens de molen op waar altijd wat lekkers te halen is, de wordt beloond voor goed gedrag ... ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik nog meer zou moeten doen.

Overigens was het vastleggen van de regels alleen in de beginperiode, bij de eerste paar keer wandelen (misschien een keer of drie). Daarna was het duidelijk en heeft ze zich altijd keurig aan de regels gehouden.

Dus tja... ik heb nog steeds moeite met het geloven in die verwarring, eigenlijk.

Zelf blijf ik erbij dat het een gebrek aan motivatie is en idd... ik zou het leuker moeten maken, maar weet niet hoe.

Daar komt bij dat ik zelf het (verkeerde?) idee heb dat meer werklust wellicht ontstaat als ze soepeler is en een betere conditie heeft (hoewel ze dus echt nog niet hard werkt, maar goed...) maar dat kan ook wishfull thinking zijn.

En eerlijk gezegd... ik heb smorgens ook niet altijd evenveel zin om de honden uit te laten in het bos, maar het moet toch en achteraf voelt het toch goed... zou het met een paard niet ook gewoon zo kunnen zijn?

Vandaar dus ook mijn 'oplossing' om gewoon naar voren te gaan, haar een stukje 'mee te nemen' maar dan wel in een iets pittiger tempo zodat het niet teveel voordelen oplevert als ik naar voren ga, als ze draalt of stopt.
Nu doe ik dat nog niet lang, dus kan niet echt iets zeggen van het uiteindelijke effect, maar als er haken en ogen aan zitten volgens jullie, ben ik daar wel benieuwd naar
(behalve dan dat het eenmaal op de wagen niet echt handig is)

Andere ideeen om de motivatie te vergroten, hoor ik ook graag.

Dus ben je eigenlijk al best goed bezig denk ik..
Echt ideeën heb ik verder niet, moest alleen even aan die horse-stick van Trudy denken, zou dat ook vanachter het paard een haalbare optie zijn?
En wie weet , he , gaat hij dat karretje best leuk vinden, zou zomaar kunnen, denk dat er best een verschil is voor het paard als de menner op de kar zit en dus zijn handen stiller heeft enzo...en hij een echte taak heeft...
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op donderdag 19 december 2013, 10:56:


Die horsestick van trudy bracht mij op het idee om naar voren te lopen. Een stick als je een eind erachter staat is niet echt haalbaar, maar het bracht mij dus op het idee om het zo te proberen. Of het werkt kan ik pas over een tijdje zeggen

En ja, zou wel kunnen dat een taak helpt, maar dat is dus afwachten. Het beste is misschien een ander paard ernaast, zodat ze met zijn tweeen zijn, maar ja... dat moet ik weer een paard aanschaffen

Zou het niet zo kunnen zijn dat bij het mennen de leuke dingen te lang op zich laten wachten? De molen is b.v. te ver. Zou je niet met kleine stukjes kunnen beginnen, naar een target kunnen wandelen, belonen. Daarna volgende target, belonen. Zodat je pony een doel heeft wat bereikbaar is. Dat steeds verder uitbouwen. Misschien zelfs het doel een beetje grazen laten zijn.Werken en plezierwandelen moet naar mijn mening één en hetzelfde ding zijn.

Juliette S schreef op donderdag 19 december 2013, 11:13:


Wat is het doel nu eigenlijk, een pony die alleen maar loopt omdat aan het eind van de wandeling een beloning wacht of een pony die het wandelen leuk vindt?

We hebben het hier over dieren, geen mensen. Kan een paard die combinatie wel maken: Ik gedraag me netjes, loop vlot, duik niet de berm in, want dan krijg ik 10 km verderop een lekkere appel?

Mijn dames kregen in het begin altijd een appeltje als we de bestemming bereikt hadden. Toen we de appels een keer vergeten waren, vroegen ze er ook niet om, het maakte ze niks uit. De wandeling en datgene wat ze onderweg meemaakten was het leukst: gewoon lopen, af en toe draven en kijken.

Juliette S schreef op donderdag 19 december 2013, 11:13:


Die laatste mening deel ik niet helemaal. Dat laatste is eigenlijk niets anders dan al wandelend grazend aan de hand en dat hoeft niet hetzelfde zijn als werken.

Grazen tijdens het leeg mennen is niet zo'n goed idee. Het is wel een shet en ik denk dat het verband werk/gras eten dan te snel wordt gelegd en dat ik binnen de kortste keren met de wagen de berm induik, als ik even niet oplet.

Ik heb dat nl wel heel erg in het begin even geprobeerd, maar een beetje shet neemt dan maar meteen de hele arm, als je een vinger geeft. Was niet zo'n goed plan.
Van target naar target is ook wat minder handig, want dan ben je bv aangewezen op bomen aan de andere kant van de berm en je wilt haar met droog mennen/werken, niet leren om daarheen te rennen. Is niet handig met de kar er straks achter

(ik heb het dus echt over droog mennen/lange lijnen want grazend wandelen is geen enkel punt... kan ze kilometers vol houden en dan is het ook niet erg om van huis te gaan)
'
Kleine stukjes heb ik ook geprobeerd, maar ik kom daarmee niet echt ergens. Zag eigenlijk geen echt verschil, maar misschien ben ik ook te ongeduldig. In ieder geval kunnen de wortelschijfjes niet op tegen het van huis gaan met het idee dat ze daadwerkelijk iets moet doen voor de kost.