Ik begrijp uit je verhaal dat je met plezierwandelen afspraken hebt gemaakt en als ze de regels niet volgt even netjes mee moet lopen, zie dat als een straf ...
Het werken is dus in zijn algemeenheid een beetje een straf zeg maar, dáár zit m de verwarring denk ik...
Ik denk dat je even geen plezierwandelingen moet doen en het werken leuker moet maken...
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op donderdag 19 december 2013, 9:43:


Nou... ik heb al een hele poos geen plezierwandelingen gemaakt en ik doe wat ik kan om het werk leuker te maken.
In de bak werk ik veel met pionnen en obstakels, om het 'longeren' meer uitdaging te maken (ze is uit zichzelf nu eenmaal niet erg werklustig), ik neem zoveel mogelijk verschillende routes als we naar buiten gaan, we zoeken wel eens de molen op waar altijd wat lekkers te halen is, de wordt beloond voor goed gedrag ... ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik nog meer zou moeten doen.

Overigens was het vastleggen van de regels alleen in de beginperiode, bij de eerste paar keer wandelen (misschien een keer of drie). Daarna was het duidelijk en heeft ze zich altijd keurig aan de regels gehouden.

Dus tja... ik heb nog steeds moeite met het geloven in die verwarring, eigenlijk.

Zelf blijf ik erbij dat het een gebrek aan motivatie is en idd... ik zou het leuker moeten maken, maar weet niet hoe.

Daar komt bij dat ik zelf het (verkeerde?) idee heb dat meer werklust wellicht ontstaat als ze soepeler is en een betere conditie heeft (hoewel ze dus echt nog niet hard werkt, maar goed...) maar dat kan ook wishfull thinking zijn.

En eerlijk gezegd... ik heb smorgens ook niet altijd evenveel zin om de honden uit te laten in het bos, maar het moet toch en achteraf voelt het toch goed... zou het met een paard niet ook gewoon zo kunnen zijn?

Vandaar dus ook mijn 'oplossing' om gewoon naar voren te gaan, haar een stukje 'mee te nemen' maar dan wel in een iets pittiger tempo zodat het niet teveel voordelen oplevert als ik naar voren ga, als ze draalt of stopt.
Nu doe ik dat nog niet lang, dus kan niet echt iets zeggen van het uiteindelijke effect, maar als er haken en ogen aan zitten volgens jullie, ben ik daar wel benieuwd naar
(behalve dan dat het eenmaal op de wagen niet echt handig is)

Andere ideeen om de motivatie te vergroten, hoor ik ook graag.

Dus ben je eigenlijk al best goed bezig denk ik..
Echt ideeën heb ik verder niet, moest alleen even aan die horse-stick van Trudy denken, zou dat ook vanachter het paard een haalbare optie zijn?
En wie weet , he , gaat hij dat karretje best leuk vinden, zou zomaar kunnen, denk dat er best een verschil is voor het paard als de menner op de kar zit en dus zijn handen stiller heeft enzo...en hij een echte taak heeft...
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op donderdag 19 december 2013, 10:56:


Die horsestick van trudy bracht mij op het idee om naar voren te lopen. Een stick als je een eind erachter staat is niet echt haalbaar, maar het bracht mij dus op het idee om het zo te proberen. Of het werkt kan ik pas over een tijdje zeggen

En ja, zou wel kunnen dat een taak helpt, maar dat is dus afwachten. Het beste is misschien een ander paard ernaast, zodat ze met zijn tweeen zijn, maar ja... dat moet ik weer een paard aanschaffen

Zou het niet zo kunnen zijn dat bij het mennen de leuke dingen te lang op zich laten wachten? De molen is b.v. te ver. Zou je niet met kleine stukjes kunnen beginnen, naar een target kunnen wandelen, belonen. Daarna volgende target, belonen. Zodat je pony een doel heeft wat bereikbaar is. Dat steeds verder uitbouwen. Misschien zelfs het doel een beetje grazen laten zijn.Werken en plezierwandelen moet naar mijn mening één en hetzelfde ding zijn.

Juliette S schreef op donderdag 19 december 2013, 11:13:


Wat is het doel nu eigenlijk, een pony die alleen maar loopt omdat aan het eind van de wandeling een beloning wacht of een pony die het wandelen leuk vindt?

We hebben het hier over dieren, geen mensen. Kan een paard die combinatie wel maken: Ik gedraag me netjes, loop vlot, duik niet de berm in, want dan krijg ik 10 km verderop een lekkere appel?

Mijn dames kregen in het begin altijd een appeltje als we de bestemming bereikt hadden. Toen we de appels een keer vergeten waren, vroegen ze er ook niet om, het maakte ze niks uit. De wandeling en datgene wat ze onderweg meemaakten was het leukst: gewoon lopen, af en toe draven en kijken.

Juliette S schreef op donderdag 19 december 2013, 11:13:


Die laatste mening deel ik niet helemaal. Dat laatste is eigenlijk niets anders dan al wandelend grazend aan de hand en dat hoeft niet hetzelfde zijn als werken.

Grazen tijdens het leeg mennen is niet zo'n goed idee. Het is wel een shet en ik denk dat het verband werk/gras eten dan te snel wordt gelegd en dat ik binnen de kortste keren met de wagen de berm induik, als ik even niet oplet.

Ik heb dat nl wel heel erg in het begin even geprobeerd, maar een beetje shet neemt dan maar meteen de hele arm, als je een vinger geeft. Was niet zo'n goed plan.
Van target naar target is ook wat minder handig, want dan ben je bv aangewezen op bomen aan de andere kant van de berm en je wilt haar met droog mennen/werken, niet leren om daarheen te rennen. Is niet handig met de kar er straks achter

(ik heb het dus echt over droog mennen/lange lijnen want grazend wandelen is geen enkel punt... kan ze kilometers vol houden en dan is het ook niet erg om van huis te gaan)
'
Kleine stukjes heb ik ook geprobeerd, maar ik kom daarmee niet echt ergens. Zag eigenlijk geen echt verschil, maar misschien ben ik ook te ongeduldig. In ieder geval kunnen de wortelschijfjes niet op tegen het van huis gaan met het idee dat ze daadwerkelijk iets moet doen voor de kost.