Ik was vorig weekend een weekendje Amsterdam en we wilden naar het historisch museum, midden in de Kalverstraat. Mijn vrouw voor Fong Leng, ik voor Mondriaan. Ik moet eerlijk zijn dat ik nooit iets begrepen heb van de gekleurde vakjes waar miljoenen voor betaald zijn en vond dat ik dat op een regenachtige namiddag als deze ook wel zou kunnen... Daar, midden tussen de toeristen uit alle landen, werd me duidelijk dat Mondriaan ontzettend goed kon tekenen en schilderen. Zijn jonge jaren waren gevuld met realistische schilderijen en ik zag dat dit een groot vakman was die alleen maar vanuit een zoektocht naar het ideale uiteindelijk bij die vakjes terechtgekomen is.
Nu lees ik net de blog van Inge Teblick waarin ze het toevallig over hetzelfde heeft, alleen met als voorbeeld Picasso.... Ik denk dat het de moeite waard is om hier de link even te plaatsen
http://www.ingeteblick.be/tussen-emotie-en-structuur/Piet
Elke dag één keer de rasp heen en weer halen
is óók bekappen