Het klopt wel dat tegenwoordig nogal snel iets geroepen wordt zodat er weer een pilletje voor geslikt kan worden. ( uitzonderingen daar gelaten natuurlijk)
En natuurlijk is het moeilijk om mensenlijke stoornissen en aandoeningen bij paarden te plaatsen gezien er weinig onderzoek bij dieren wordt gedaan betreffende autisme enz.

Marlies: ik ben begonnen in de droge periode en het heeft ook heel lang gehouden, maar nu is het toch maar over ietwat blubberige baan gegooid, dan is het in elk geval niet glad.
Maar we zitten gewoon in een heeeeeeel nat gebied, de Zuid-Hollandse 'Everglades'
Sandra: ja dit is niet goed voor je hart, al die toestanden, maar het gaat redelijk goed, moet alleen nog peesscan laten maken maar durf nog niet (even struisvogelmethode

Cuba heeft onderaan zijn achterkogels twee behoorlijke brandwonden zitten tgv waarschijnlijk sliding stop op asfalt.
Dit was woensdag. Het leek heel goed te genezen (uitgespoeld, betadine, toen honingzalf, dag erna overgegaan op calendulazalf) maar nu gaat 1 van de wonden toch beetje pussen.
Hij loopt natuurlijk ook door zand en dat stuk blubber (zie forumonderwerp 'blubber' ) en dat lijkt me ook niet zo heel goed voor de genezing, maar opsluiten op het plein wil ik liever ook niet omdat Damien dan over of dwars door de hekken gaat.
Hij loopt niet kreupel, wond voelt ook niet warm eigenlijk, maar de helft van de wond is gelig en dat was eerst niet. De andere wond ziet er veel rustiger uit maar was ook minder 'diep'.
Hebben jullie ideeen hierover?

Coralie, klopt wel en dat houd ik mijzelf ook voor, maar ik ben beetje overbezorgd Komt ook wel omdat ik veel heb meegemaakt en drie van de vier erge kneusjes zijn (en de vierde dus vorige week koliek had

Suzanne, ik kan mij daar best wel iets bij voorstellen. Neem gewoon de tijd die je nodig hebt... het maakt voor de situatie niet uit, gezien je ongetwijfeld je paard nog rust geeft.

Ik kom hier toch nog maar eens op terug...

Ik heb dus onlangs een pakket over inspannen gekocht; een boek met video van een zeer bekend menner. Het pakket wordt hier veel gebruikt bij cursussen en zo.

Ik moet bekennen ... een echte eye-opener. De man in kwestie heeft een ongelooflijke prettige manier van werken met paarden, waarbij niets, maar dan ook niets, de schuld van het paard is, maar ieder probleem wordt veroorzaakt door menner of fouten in de africhting.

Ik heb natuurlijk vroeger wel gemend (en dus veel gereden) maar was niet alleen details vergeten, maar kreeg ook nog niet eerder zo helder stap voor stap voorgeschoteld hoe het in elkaar zit en waarom.
Ben er nog niet doorheen, maar heb al aardig wat momenten waarop ik denk 'oeps'. En ik dacht toch echt dat ik het zorgvuldig en met veel begrip en geduld deed.
Maar ik heb gewoon stappen gemist, heb dingen niet helemaal correct uitgevoerd, heb dingen als vanzelfsprekend gezien terwijl ze dat toch niet waren etc.
(en dan te bedenken dat mensen vaak denken dat ik te omslachtig/langzaam ga)

Het is ook leuk om te zien hoe hij verschillende fases in belering laat zien op de dvd en hoe hij continue bezig is met het welbevinden van het paard en zijn focus op het meer helder maken van de hulp (op zachte wijze) als het paard niet doet wat hij graag wil ipv aanpakken, zoals je zo vaak hoort. Hij zet dan gewoon wat passen terug. Zegt nooit: het paard wil niet, maar het paard begrijpt het niet.

Ik denk dat zelfs veel ruiters erg veel van hem zouden kunnen leren.

Kortom... terug naar af voor mij. Ik wacht nu eerst op een goed mentuig en een hoofdstel, want dat is er nog niet (maar komt er wel deze maand/begin jan) en dan maar weer van voor af aan en dit keer goed.

Wordt een leuke uitdaging. Tussendoor ga ik dan nog een beetje aan haar lijf werken, want ze is erg stijf aan een kant en dat is ook niet motiverend voor haar.

Ben benieuwd waar het ons gaat brengen. En zo blijf je altijd bijleren.
Moet wel zeggen dat ik het allemaal heel erg leuk vind... juist omdat het zo leerzaam is.

Zoek contact op FB met Alex Brander. Hij verricht wonderen bij wonden en levert de super wondzalf Mesitran.

Christel, dat is de honingzalf die ik gebruikt heb, maar ik begreep van natuurgenezer dat calendula weer beter was bij brandwonden.
Maar ikzelf neig nu ook eerder naar de mesitran...

In snap het verhaal van Juliette wel:
Ik ben jaren bezig geweest om Foxy dingen te laten doen, omdat ikzelf het zo graag wilde.
de laatste tijd ben ik alleen nog maar bezig om mijn wens op te breken in heel veel kleine dingen achter elkaar geplakt:
Foxy zou door anderen waarschijnlijk flegmatiek genoemd worden
(WelshArabier merrie)
Ikzelf zie het intussen als zeer confident, maar ook zeer snel verveeld. (LBI)
Ze is echter ook heel fijngevoelig: ik meende vroeger lomp en onbehouwen en ging dus (in het verleden) op een steeds lompere manier dingen vragen: eigenlijk gewoon met meer druk geven
Tot in (mijn) frustratie aan toe en eigenlijk steeds alleen maar: hey, hallo, dat kun je allang, schiet op, ik wil het nu!

Door (oa Parelli) ben ik gaan zien dat ik aan zoveel signalen van haar voorbij ging: jemig, schaam me dood, maar wist gewoon niet beter!

Intussen ben ik jaren verder en (vooral zelf) wijzer.
Foxy is een paardje dat gemotiveerd moet worden:
ik moet haar niet dwingen, maar vrágen: dan doet ze het met liefde!
En hoe subtieler ik het vraag, hoe uitdagender het voor haar is en dus hoe leuker!

Ik vertaal Juliettes oplossing daar ook naartoe:
als ik buiten ben met Foxy heb ik onderweg minimaal 186 vragen aan haar om mijn rondje rond te maken: naar die boom toe, tot aan de bocht in galop, dan een stukje achterwaarts op gedachten, dan weer voorwaarts naar de boom, dan een stuk nonchalant slenteren tot aan die jongen op skeelers, dan....
En bij elk moment is er een beloning voor haar: maar ook die zijn minimaal: een ontspanningszucht van mij, een brokje, eventjes stilstaan, een glimlach (neem van me aan, dat zij dat voelt), een onverwachte volgende verrassende oefening, gewoon even niets, etc.

Wat dát heb ik geleerd: zoals ik aan zoveel kleine signalen van haar voorbij ging, zo heb ik geleerd die kleine signalen zélf ook te gaan zenden: we hebben nu tweerichtingsverkeer!
Maar jemig wat heeft dat lang geduurd....: Jaren!
En niet door Foxy hoor, maar vooral door mezelf: het feit dat ik als mens altijd op tijd sta, minder geduld heb dan zij, etc.
Toen ikzelf eenmaal zover was dat het kwartje viel had ik echter weer tijd nodig om Fox ervan te overtuigen dat ik ECHT het licht had gezien en vanaf nu altijd zo zal zijn.....
Want wat is het moeilijk om niet af en toe terug te vallen... in ongeduld, in frustratie.....

We zijn er dan ook nog niet, maar we zijn wel een heel eind en het wordt steeds leuker!

Oja en wat is een buitenritje veel leuker meet heel veel kleinegeluksmomentjes dan 1 grotefrustratierit: het wil niet! En dát is de energie waarmee we samenwerken intussen: vele kleine leuke momentjes!!

Sandra van Bommel schreef op zondag 22 december 2013, 12:20:

Zo'n 20 jaar geleden heb ik ook mennen geleerd, enkelspan en tweespan, inclusief examen. Uiteraard op traditionele manier. Paarden liepen al prima voor de wagen, ik moest alles nog leren. Ik kan me wel voorstellen hoe ik nu zelf een paard voor de wagen zou kunnen beleren, maar ik ben benieuwd naar jouw pakket. Is het in het Engels? Zweeds schiet niet op voor me.....

Coulash, ik zou het zelf niet zo goed kunnen uitleggen, maar het is precies wat ik bedoel. Heb zelf ook zo'n paardje, niks gewend en geen vertrouwen in de mens (mij). Ik sta nog helemaal aan het begin en ben blij te horen dat het in de praktijk inderdaad resultaat geeft. !

Juliette S schreef op zondag 22 december 2013, 15:34:


Met het Portugese zonnetje erbij gaat dat vást lukken Juliette..Ik ben ook blij met dergelijke berichten.. geeft moed en kleine stápjes mág..:) Goed om me dat ook weer voor te houden en stil te staan of te vieren ! wat we al bereikt hebben in de afgelopen jaren. Ok láng voor anderen mss maar het is jouw en mijn paard hé .

Myriam

Vraag Alex om raad!

Sandra ik ben wel benieuwd naar die DVD, van wie is die?

Boek en dvd is in het zweeds Het is van Hans Sidbäck, fokker van werkpaarden en hengsthouder, menmeester bij een opleidingsinstituut in Finland, twee jaar beroeps boswerker met paarden achter de kiezen (werken dan dus echt van smorgens tot savonds met paarden in het bos), Zweeds kampioen in 'boswerk' met werkpaarden en heeft zijn sporen verdiend in wedstrijden ploegen met paarden, gebruiksmennen en vierspan. Hij heeft nu een bedrijf waar paarden worden geschoold/omgeschoold met zijn vrouw en zoon.

Hij heeft dus echt een enorm pak ervaring en kennis in huis en weet wel wat hij doet.
Maar wat ik aan hem prettig vindt is de aanpak waarbij het welzijn van het paard voorop staat.
Hij noemt ook dat het echt niet vanzelfsprekend is dat een paard voor ons werkt en dat om die reden de volledige verantwoordelijkheid voor het goed gaan bij ons ligt en niet bij het paard en dat derhalve een paard ook niets kan worden verweten, als het niet zo goed gaat.

Maar goed... hij werkt wel standaard met meerdere helpers en die mogelijkheid heb ik eenvoudig niet. Ik kan blij zijn als mijn echtgenoot in het weekend wil helpen.
Dat betekent gewoon dat ik daarin dus creatiever moet zijn en nog meer moet onderverdelen.
Zo leert hij het paard aan strengen (1 voor 1 eerst 1 kant,- en dan ook nog eerst van het paard af vastgehouden,daarna beetje voor beetje grond laten raken en daarna pas in de bochten tegen het been van het paard laten komen- daarna opnieuw aan de andere kant omdat het niet vanzelfsprekend voor het paard hetzelfde is, dan pas 2 strengen), later aan bomen, daarna aan een inspanninsbomen( u vorm) en daarna aan sleep etc en daarbij is er steeds iemand die het paard aan het halster leidt, hijzelf die de leidsels in handen heeft en slechts hele lichte hulpen geeft, waarbij het paard van de persoon die leidt hulp krijgt als het de hulp niet snapt, en andere helpers die dus strengen/bomen vasthouden en controleren en later dus ook met de wagen helpen.

Ik zal die dingen dus los moeten koppelen. Dus apart aan de hulpen werken en apart aan strengen/bomen etc. Vergt wat creativeit, maar zal wel goed komen.

Het is vooral de principes die je leert, die je erg goed kunt gebruiken en ook wel als een eyeopener werken.
Zo is mijn tuig ook niet goed, maar voor droog mennen, dacht ik... dat kan wel. Maar een paard met ongemakkelijk tuig is ook niet gemotiveerd, ook niet als het nog geen kracht hoeft te zitten. Zelfde met kopstukje en zo zijn er tig en tig details waar je minder bij stilstaat.

Trainingen ook erg kort houden, meer thuis werken totdat het erin zit, elk nieuw onderdeel is weer een nieuw leerproces etc.

;Maar goed... helaas voor jullie dus alleen in het zweeds.