Ik denk dat een trauma bij een mens wel dichtbij het trauma van een dier ligt. Wanneer bij de mens het trauma getriggerd word, reageert die instinctief (vluchten, vechten of verstijven), net zoals een dier.
Ik heb zelf de nodige trauma's gehad en wanneer de paniek toeslaat is het verstand buiten werking en neemt het instinct het over. Ik heb geleerd om op die momenten niet mee te gaan in het instinctieve gedrag, maar even stil te staan en het verstand weer in gebruik te nemen. Uiteindelijk is dat precies wat wij paarden leren met
desensibileren (ppfff hoe spel je dat?!?). We vragen ze dan om hun natuurlijk vluchtinstinct niet te volgen, maar onze opdracht uit te voeren. Normaal gesproken toont het paard normale angst en dat zal bij een getraumatiseerd dier veel heftiger zijn, dan knip je elke oefening in hele kleine stapjes. In nog kleinere stapjes dus, als wanneer het paard blanco is (geen trauma's of issues). Veel tijd en veel geduld en vooral nooit boos worden, altijd rustig blijven en NIET STREVEN!!
Als mens hebben wij een enorme drive om iets te bereiken. Een getraumatiseerd dier kan niet met deze energie omgaan en sluit zich daardoor ook vaak af, omdat het een opdringerige en dwingende energie is, al zijn wij dat zelf vaak niet bewust.
Zodra je het streven om iets te bereiken los kunt laten, kan het getraumatiseerde dier pas met je samenwerken.
En de kracht van visualisatie. Visualiseer het beeld wat je wilt hoe het gaat, zonder te streven, als het niet lukt, is het ook goed. Wilde je links, maar ging rechts toch makkelijker, dan is dat goed. Werk altijd mee met de stroom van de natuur, dat is altijd makkelijker dan er tegen in
Warboel
