Patchouli schreef op dinsdag, 24 mei 2005, 7:57:
> Wat ons is overkomen gisteravond grenst aan het
> onvoorstelbare... Ik wil dit graag aan jullie "vertellen", het
> delen. Onze Ienienienie van 8, eigenlijk zeg ik dit niet goed

> En toch nog even op de hoefnatuurlijkway; geen flare of andere
> beschadiging aan haar hoeven! Gr Caroline
>
> Gr Caroline
Sjeezes.... de schrik van iedere paardenliefhebber, wat een nachtmerrie zeg.... gelukkig dat er niks gebeurd is. Maar dan nog....
Dit kan iedereen overkomen, kun je nog zo leuk zijn aan het
Parellien of iets anders, als de blinde paniek toeslaat, en gelukkig komt dat echt maar zelden voor, is er geen houwen aan, dat instinct gaat boven alles. Hoezo vluchtdier ?!
Je zult wel goed stijf in je schoenen hebben gestaan.
Wij hebben hetzelfde meegemaakt met onze - toen 29 jarige Ijslander, weet je wel, zo'n knuffelpony - die zich helemaal had laten opklooien door ons veulen en aan de kletter ging met mijn toen 6 jarige dochter.
Ik zal je de details besparen maar ze is diezelfde nacht nog geopereerd omdat haar hele rechterarm in puin lag. De arm doet het weer maar wordt nooit meer helemaal recht. Mijn paard liep ook weg van de wei, weg van de kudde, dat zou je niet snel verwachten maar het gebeurt soms, dat zie je maar weer. Ik ben er zeer voorzichtig door geworden, als er hier in de les één amok gaat maken zet ik het hele spul gelijk op de rem zolang het nog kan..
Het zal een rare dag worden met dit avontuur in je achterhoofd.
Als je je pony dan gezellig en rustig ziet grazen kun je je haast niet voorstellen wat er gister gebeurd is.
Ik weet heel zeker dat ik hier de hele dag aan ga denken en dat ik het aan iedereen die het maar horen wil ga vertellen, is ook voor mij weer een leermoment.
Goh zeg....
Groet, Pien