Marlies Sanders schreef op zondag 20 april 2014, 12:38:

Auw, da's wel een nadeel van een blind paard inderdaad Zo'n krukje is dan wel weer lekker.
Onze Tofik heeft nog steeds eigenlijk liever niet dat je z'n voorvoeten doet en biedt mij in plaats daarvan altijd 1e een achtervoet aan door ermee alvast omhoog te gaan staan, maar geeft toch meteen z'n voorvoet als ik daar altijd eerst erom vraag. Ik lig altijd in een deuk als ik hem bekap. Hij verzint nog steeds nieuwe dingen en is 100% met je bezig. Omdat ik tegenwoordig met voedselbeloning kan werken zonder dat hij wil luchtzuigen en gestresst wordt is hij enorm actief op zoek naar hoe hij toch dat wortelschijfje kan verdienen De vorige keer draaide hij zich opeens 180 graden om toen ik klaar was met de rechter voorvoet en ging hij met z'n linker zij naast me staan met het achtervoetje alvast omhoog en omkijken naar me. Ik me maar afvragen waar hij toch in hemelsnaam mee bezig was toen hij aan het draaien ging haha.
Grappig deze topic, ik was al helemaal vergeten wat een gedoe dat was met zijn voeten toen hij hier kwam. Hij is van de moeilijkste te bekappen naar de grappigste gegaan. Beetje onze hofnar

Dank je wil.
Ik kan je vertellen dat ik haar nog erg mis en dat ik mij vaak afvraag: wat als ik nu ...
Maar als ik nuchter nadenk, weet ik dat haar problemen complex waren; de zwellingen boven de ogen, het opgeblazen uiterlijk, die rare vacht boordevol weerborstels, die volle uier, die rare ademhaling die ze al vanaf het begin had...
Had ook even mijn twijfels bij aankoop, maar je vertrouwd op die keuring he ...
Tja

Maar klote is het wel.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 22 april 2014, 8:58:


100% herkenbaar, had dit ook (en nog) na het inslapen van Almonteño laatst 16 december 2013.... pffffffffff
Gisterenavond nog foto´s zitten bekijken en dan lekker potje janken...
Ik had geen keuring laten doen toen ik hem kocht, hij was half dood toen en was er zó zeker van en hoopte dat hij wel in orde zou komen. Maar na 3 jaar proberen toch de strijd moeten opgeven want RV was gewoon helemaal rot vanbinnen en hoefbeen was helemaal broos na al die jaren in de pus te hebben gezeten en zou dus niet meer goed kunnen komen.
Soms is het leven niet eerlijk.

Gr. Ilse

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 22 april 2014, 8:58:


Wel stom zo'n keuring.
Had je dus net zo goed niet kunnen doen..
Kan je je geld niet terug vragen?

Ilse Bartholomeeusen schreef op dinsdag 22 april 2014, 14:24:


Ik denk altijd: als je dood bent is het verder OK. De beslissing is moeilijk, maar als het niet anders kan is het fijn dat je een oplossing hebt. Daarna kan je nog met veel plezier terug denken aan de goede tijd die er is geweest en hoe veel je van zo'n dier houdt, zo leeft het nog lang door in je gedachten en heb je nog een fijn gevoel.
Helaas lukt het niet altijd te winnen, dat is de realiteit, en ik accepteer dat maar. (daarom kan ik zo'n paard als Rendel weer opvangen, het is erop of eronder, maar beide uitkomsten zal ik me bij neerleggen. Voorlopig gaat het na een grote dip weer redelijk)

In the pocket!
Joop/Letje, ik wil even zeggen dat ik je filosofisch/pragmatische insteek zeer verfrissend vind.

Klopt letje. Zo probeer ik het ook te zien. Is soms nog lastig hoor, maar zoveel andere opties zijn er ook niet.
Maar ik hou wel voor ogen dat een paardenleven paardwaardig moet zijn en dat anders de dood voor een paard toch beter is. Precies zoals je al zegt.

En het gemis... tja, daar moeten we dan maar doorheen.