Hallo allemaal,

Bedankt voor alle reacties.
Ik heb net nieuwe fotos van Tysteman nu erbij gezet.

Ja dat denk ik ook. Hoewel Super-Vet niet echt geloofde dat het veel uit zal. Zij vertelde mij dat het hier om meerdere millimeters gaat en dat een ostéopaat op enkele tienden millimeters kan inspelen. Volgens haar is het een goed idee om een ostéopaat naar ‘m te laten kijken, alles wat een beetje helpt moet je aangrijpen, MAAR ik moet niet verwachten dat hij dit kan repareren. Maar om heel eerlijk te zijn : ik durf na al die ellende bijna niks meer. Ben doodsbang dat een osteopaat het erger maakt door aan zijn nekwervels te wrikken. Bijgelovig zeker, maar alles lijkt fout te gaan als het op Tytse aankomt. Ik moet zeker weten dat ik een verdomd goede osteopaat te pakken krijg (en aangezien ik eigenlijk niemand ken in het paardenwereldje… ).

Nee, hij viel nooit om… In 4 jaar heb ik ‘m misschien 2 of 3 keer zien vallen. Nooit op deze manier, meestal gleed zijn achterhand onder ‘m vandaan in een bocht tijdens een “gevecht” of tijdens het “pakkertje spelen” met Plinseman en op een modderige ondergrond; niks onnatuurlijks dus.

Oh ok, ik dacht dat elk paard dat kon maar dat Friezen gewoon niet zo hoog sprongen (niet zo geschikt waren voor het topniveau)…en dat de mijne dus een uitzondering was.


Jambette : hij gooit ‘m hoog op (altijd met gebogen knie maar ik begrijp ook niet hoe je ze kan leren die te strekken; Plinseman strekt wel maar dat heeft hij zelf bedacht) en dan KNALT hij ‘m op de grond neer.
Achterpootjes geven: als je ernaar wees (verleden tijd want nu doet hij het anders) moest je uitkijken dat je niet een hand onder zijn buik had hangen. Hij krulde ‘m helemaal en heel snel naar boven op (alsof hij dacht dat je ‘m vroeg een vlieg onder zijn buik vandaan te slaan) en dan knalde hij ‘m weer op de grond (vrienden dachten dat hij heel boos op mij was en dat hij naar mij sloeg als ik een achterpootje vroeg…. Voor het uitkrabben / bekappen pakte ik dus zelf zijn pootje op, niet op afstand).

En over Jack :

Het zou kunnen (maar ik ben geen expert), Tytse draaft (als hij dat aandurft) soms best goed. Hij is ook in de draf wel eens flink op zijn bek gegaan (niet leuk, net op zijn verharde pad) maar meestal tilt hij dan zijn poten beter op…

Je hebt het er ook over dat het vooral Jack’s achterpootjes zijn die niet altijd doen wat ze moeten doen…. Bij Wobbler zijn het ook meestal de achterpoten die problemen geven. De bewegings-testen zijn oa kleine cirkels lopen (dan gaat de achterhand naar buiten bij wobbler-paarden) en ook achteruit lopen (dat alles NATUURLIJK op een zachte ondergrond)… dat doet Tytse HEEL RAAR nu.

Oh ja, je kan ook (met de hand, niet overstappen vragen) de linkerpoot voor de rechterpoot neerzetten (ook achter en ook andersom natuurlijk, alle pootjes testen). Een “gewoon paard” corrigeert meteen. Een wobbler paard blijft rustig “een tijdje” zo staan; geen minuten lang hoor, vergelijk met je andere paarden om te kijken wat “normaal” ongeveer is enneh als je een hete kikker hebt : draag een helm, haha.

Bovendien weet ik niet of wobbler door stress wordt beïnvloed (oh ja wel : Tytse loopt een stuk beter met stress / in een andere omgeving !)...

Maar hoe dan ook, als een diagnostiek zo simpel zou zijn zou iedereen DA zijn…
Om Wobbler te kunnen diagnosticeren moet je naar een kliniek. Ik had echt een diagnostiek nodig want ik wist echt niet wat hij had, en het ging slecht…. Maar als je paard steeds beter gaat is het misschien niet nodig om een diagnostiek te hebben (plus ze nemen wel “ruggemerg / nekmerg-vloeistof” af voor de definitieve diagnostiek… ook niet zonder risico).

Groetjes,
Lenneke

Lenneke keijzer schreef op zaterdag 5 juli 2014, 18:01:

Als de wervels "raar" staan t.o.v. elkaar, kan een osteopaat daar wellicht wat aan doen.
Je schrijft dat hij meerdere keren per dag omvalt, deed hij dat voor de operatie ook, of niet?
Friezen kunnen zelden springen. De galop is vaak al moeilijk genoeg, laat staan een galopsprong in de hoogte (wat een sprong in feite is).
In welk opzicht raar? Bij Friezen komen losse kniebanden regelmatig voor; dat resulteert ook in een typische wijze van achterbeen geven.

Klopt het dat er nog geen recente foto's bij staan van een "aardig aangekomen" Tytse? Ik zie op de eerste foto na een ingevallen paard met nul spierspanning, wat logisch is 2 dagen na zo'n zware operatie.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Tja, bij Jack lijkt alles maar half te gelden. Zo kan hij die kleine cirkels wel heel normaal lopen (mits hij éénmaal op gang is). Achteruit lukte dus in het begin helemaal niet en ziet er tegenwoordig nog steeds raar uit. Maar hij kan het best goed nu.
Zou Tytse zich bezeerd hebben bij het opstaan na de narcose? Omdat hij nu zulke klachten erbij heeft gekregen... Een nare val bij het proberen opstaan op wiebelbenen...? Dat gaat er ruw aan toe. Mijn paard zat toen onder de wonden aan z'n hoofd toen. En die is altijd verdomd handig op z'n 4 benen.
Grappig, Jack heeft zelf een soort voorpootje-over-techniek ontwikkeld bij het maken van een hele korte wending (op het erf of zo, waar het smal is). Vond dat ook altijd al een afwijkend iets. Het ziet er echt niet uit als hij vanuit stilstand op het erf langzaam een hele krappe bocht moet maken (hij is ook nog es 1,76m... helpt op zo'n moment ook niet). Ik probeerde zoiets al vaker op film te zetten maar is nog niet gelukt.
Verkrampt Tytse ook op zulke momenten van raar lopen? Dat lijkt bij Jack meer het geval. Dát, plus het verliezen van z'n evenwicht dat er vaak aan vooraf gaat.
Als ik hem heel zachtjes achteruit vraag, en echt contact met z'n hoofd heb in alle rust doet hij mooie ontspannen stapjes achteruit. Moet hij opeens vanwege een ranghoger paard achteruit lopen bijvoorbeeld gaat dat eerder in een soort verkrampte voorbenen naar voren gestrekte achteruit-schuifmethode.
Het lijkt dus wel te kunnen, maar onder stress of als als het langzaam moet gebeuren niet.
Ga je het laten doen, dat diagnosticeren? Het lijkt me doodeng. En wat eraan te doen áls het al wobbler is... Ik heb er nooit echt iets aan laten onderzoeken, wel es met wat DA's over gehad. Maar ja, Jack is verder gezond en een erg happy, altijd speels paard.

hmm, het zijn er ook wel heel veel;
Bij mijn paarden was de introductie ook heel heftig ('t kleintje stond ook al 10 jaar moederziel alleen, dat zal vast niet geholpen hebben). Ik heb ze uiteindelijk ergens anders geintroduceerd (toch territorium-gedrag) ? met "therapie-paarden" die de boel verzacht hebben en 1 voor 1 uit de wei gehaald zijn totdat die van mij met zijn tweeën over waren. Toen dat goed ging zijn ze daar een paar dagen gebleven en voor de zekerheid hebben we ze zelfs 1 dag in een paddock gezet samen)... daarna naar huis en daar is het eigenlijk meteen goed gegaan.

Succes !

Dit is wat een toonaangevende site als horses.nl vindt van beslaan/niet beslaan:
http://www.horses.nl/artikelen/135907-hoefijzers/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=135907-hoefijzers