Christel Provaas schreef op donderdag 10 juli 2014, 17:17:
> Ik denk dat ze de link niet leggen. Ze zien hoefijzers a priori als een
> geneesmiddel, niet als ziekmaker.
Ik zie er ook niet direct kwade wil in: (citaat) "Nu is het net aan wie je deze vraag stelt" en vervolgens komt er uiteraard een wat oppervlakkig smids-antwoord dat impliciet het moderne bekappen afbreuk doet. Inhoudelijk wordt nergens op in gegaan, dat een moderne bekapping primair gericht is op het welzijn van het paard i.p.v. de opportune bruikbaarheid als bezield vervoermiddel c.q. sportattribuut, dat een moderne bekapping technisch wezenlijk verschilt van een bekapping met als doel de hoef geschikt te maken om er een hoefijzer aan vast te spijkeren, wordt volkomen aan voorbijgegaan. Dhr. Hans van Maurik, hoefsmid bij Dierenkliniek Emmeloord kent, naar eigen beweren, blijkbaar slechts 1 "correcte" wijze van bekappen... zou bijscholing helpen?
Wat, denk ik, ook met de hardnekkige traditie(s) in paardenhoudersland te maken heeft, waar dit er 1 van is, is dat niemand het "grote plaatje" onderzoekt. Beslaan hangt als cultureel verschijnsel nauw samen met de historisch gegroeide vormen van (stal)houderij en (vooral militair) -gebruik. Daar zijn, sinds het antieke China waar je voor 1 merrie een hele harem vol willige slavinnen kon kopen (paarden zijn haast altijd en overal duur geweest!) nogal wat eeuwen overheen gegaan.
Niet dat er altijd en overal beslagen werd!
De onoverwinnelijke bereden horden van de aziatische steppe (waar de Chinezen die muur voor in elkaar flansden, om het zooitje barbaren tegen te houden!), de Keltoi, de Khans... allemaal onbeslagen, desalniettemin hoogfunctionerend! Ligt aan de leefstijl en daaraan verbonden manier van houden. De Griekse meneer Xenophon beschreef al overduidelijk hoe je je onbeslagen strijdpaard zo goed mogelijk de hoeven laat verzorgen (stel een slaaf aan om dagelijks met je paard over de hobbelkeitjes te lopen, betere hoeftraining is er niet), het was bijna altijd letterlijk van levensbelang!
Het beslaan is eigenlijk nog niet zo heel oude uitvinding, en daarbij geografisch/cultureel geplaatst als West-Europees. Functioneel geplaatst ook, vooral in het militaire. Er kwam kwantitatief pas echt schot in met de industriële revolutie, die samen ging met vooral aangespannen werk, meer verhardde wegen, de bereden militair werd i.p.v. solitair adelijk officier tot remonte. Cavalerie. Ondertussen bleven de boeren- en burgerpaarden meest "gewoon" onbeslagen, want er waren al zat manieren waarop ze onbruikbaar konden worden, daar werden wel degelijk reeds bekende extra beslagrisico's niet bij op prijs gesteld.
Nmm is er in het huidige recreatief gebruik (daar valt voor mij ook "sport" onder!) geen enkele zwaarwegende reden tot beslaan.
Ik schrijf dit uiteraard als enthousiast voor het "moderne bekappen" maar het is niet strijdig met alles wat ik aan historische boekenkennis weet, van Xenophon via Markham toen de "farrier" paardenarts, openlijk expert-zwendelaar en smid tegelijk was, een soort middeleeuws barbier
tot "Hoefkunde en hoefbeslag" van Kroon (in mijn geval 5e druk, 1953), het laatste standaardwerk wat nog tot "uit de paardentijd" gerekend kan worden.
Wat echter altijd en overal bleef beklijven is dat beslaan een soms noodzakelijk
maar beter te vermijden kwaad is, in hoeverre noodzakelijk hangt totaal van de beleving van mensen af.
Warboel
