Wat orthomoleculaire voedingsleer is zoek je maar even op, dat word op internet beter uitgelegd dan dat ik dat kan.
Wij zijn als mens een wezen gemaakt door de natuur, net als paarden. Zoals het paard het beter doet op voeding dat dichtbij zijn natuurlijke voeding komt, zo geld dat ook voor de mens.
In mijn ogen zijn mensen vrij arrogant en denken ze het vaak beter te weten dan moeder natuur. Dat zie je o.a. terug in onze voedingsleer. Wij zijn erachter gekomen dat ons lichaam zout nodig heeft, zonder zout geen leven, en dat klopt. Alleen word er vervolgens niet verder gekeken naar de voorwaarden waaronder wij dat zout kunnen opnemen in onze cellen. Ons voedsel hoort brandstof te zijn voor onze cellen, en dat is waar orthomoleculaire voedingsleer zich mee bezig houd. Hoe krijgen we alle benodigde stoffen in die cellen en vooral, welke combinaties zijn daarvoor nodig.
We weten allemaal dat magnesium alleen opgenomen word door ons lichaam in combinatie met calcium en vitamine D. Krijg je te weinig calcium binnen, dan gaat je lichaam calcium uit je botten halen om de magnesium op te kunnen nemen, zo ontstaat botontkalking.
Jullie weten ook dat in de liksteen ook de juiste combinatie mineralen hoort te zitten, voor de juiste opname van het zout.
Mensen denken het beter te weten, creëren een product waar behoefte aan is, zoals zout, maar suiker is hetzelfde verhaal. Eet je NaCl, dan kan je lichaam daar maar een beetje van opnemen (met behulp van de reeds aanwezige mineralen in je lichaam, naderhand heb je dus minder mineralen in je lichaam en ben je op weg naar een tekort), en de rest moet je lichaam afvoeren als toxische stof. Hoge belasting voor je nieren en je bloeddruk. Hetzelfde met geraffineerde suiker, dat heeft een hele hoge glycemische index (word snel opgenomen en geeft een hoge piek in je bloedsuikerspiegel, hoge belasting voor je alvleesklier die overdreven veel insuline moet aanmaken), terwijl een mineraalrijk suiker (kokosbloesemsuiker, rapadura, honing, ahornsiroop, enz) meer bevat dan alleen de pure glucose en daardoor een lagere glycemische index heeft, waardoor je er minder snel dik van word (bij grote hoeveelheden word je hier ook dik van), en het minder belastend is voor je lichaam (minder ontstekingen, minder overgewicht, minder kans op kanker, minder kans op diabetes).
De mens denkt het altijd beter te weten, maar ziet vaak van alles over het hoofd. Denkt een uitkomst te hebben gevonden, en stopt vervolgens met verder te blijven kijken.
Als mensen alleen nog maar producten eten die door moeder natuur gemaakt zijn (het product laten zoals het is, niet één onderdeel er uit halen maar alle onderdelen in de juiste combinaties bij elkaar laten, want dat heeft ons lichaam zo nodig, ook niks extra's toevoegen, want dan krijg je weer scheve verhoudingen), dan zou de gezondheidszorg wel in kunnen pakken! Helaas eten de meeste mensen zelf voornamelijk bewerkt voedsel waar aan de samenstelling flink gerommeld is en daar komen veel problemen van, veel ziekten, klachten, kwalen, overgewicht, geestelijke problemen, enz enz.
Het is net als PaardNatuurlijk, maar dan MensNatuurlijk

Talitha schreef op maandag 28 juli 2014, 11:30:

[knip]
[knip]

Me dunkt dat ik altijd weer open sta voor van alles en nog wat. Ik had hier nog nooit van gehoord, hoewel ik met het werk van Pauling deels wel bekend ben omdat hij veel te maken had met het vaststellen van de molecuulstructuur van DNA (ook daarmee zat hij fout maar dit terzijde; hij had het wat molecuulstructuren betreft ook vaak bij het rechte eind, hetgeen het schrikbeeld van Watson en Crick was).

Naar dat "orthomoleculaire" idee is juist wel veel onderzoek gedaan, o.a. door een tweevoudig nobelprijswinnaar, die meneer Pauling (hij was voorstander!). Onderzoek dat helaas uiteindelijk uitgewezen heeft dat het niet deugt.
Ik denk, dat de orthomoleculaire idee simpelweg al niet deugt omdat het uitgaat van tevelen, dat is eigenlijk precies het tegengestelde van waarom klassieke homeopathie nmm niet deugt (hetgeen uitgaat van te weinig, zo weinig dat er geen werkzaam geachte molecuul meer aanwezig is en dat is gewoon te berekenen!
Te veel, te weinig, wat een irrationele gekkigheid eigenlijk, waarom nou niet proberen precies goed te mikken i.p.v. te veel of te weinig?

We hebben het in deze draad over keukenzout, NaCl. Dat goedje staat op zichzelf, het is een uitermate stabiele chemische verbinding. In de natuur werkt het nergens anders dan zo.
Dieren maken hele trektochten om eraan te komen. Het is onder mensen, die ook maar gewoon zoogdieren zijn, zelfs betaalmiddel geweest. Het is belangrijk, maar dat wij er hier heel veel aanbod van hebben vertekent onze blik en maakt het makkelijk er teveel van te gebruiken omdat mensen daar geen ingebouwde rem voor hebben. Daar is dat woord teveel weer!

Die liksteen die Frans bedacht heeft is daar op gebaseerd: hij rekent erop dat het NaCl gehalte voldoende motiveert op eraan te likken en zodoende ook nog wat andere toevoegingen bij de paarden mee naar binnen te smokkelen waarvan hij denkt en hoopt dat die de goede zijn. Dat onderscheidt zijn geldige idee van nogal wat andere likstenen die o.a. suiker toevoegen alsof de aantrekkingskracht van zout nog niet genoeg is.
Maar waarom doen die andere liksteenfabrikanten zulke nonsens dan? Dat is omdat mensen weliswaar geen maar andere dieren wel een rem op zoutopname hebben, en dat ligt misschien (ik denk van wel) wel weer aan het feit dat al die andere beesten geen benul van kokkerellen hebben. Wanneer je echter een berg suiker aan je liksteen toevoegt (dat is net zo goed kokkerellen!) wordt die rem bij paarden ook beduveld. Daarom zijn likstenen vaak nmm regelrecht slecht voor de gezondheid van je paard en bestaat de meest natuurlijke liksteen, dat waar al die beesten die grote trektochten voor over hebben, gewoon uit NaCl en niets anders dan NaCl.

De hoeveelheid NaCl als deel van iets anders is en blijft NaCl. Het maakt geen spat uit of je het mengt met aardappelen of zeewier of andere mineralen. Wat moet ik doen om je dat aan je verstand te peuteren?

e m kraak schreef op maandag 28 juli 2014, 13:12:

En puur toeval, vandaag in NRC:
http://www.nrcq.nl/2014/07/28/hier-zit-nog-steeds-te-veel-zout-in-maar-in-andere-producten-steeds-minder

Het is dus zo heel moeilijk niet, Talitha, mijn zelfgemaakte hutspot die Els ook altijd zo lekker vindt is OK, de kant en klare hutspot bij de supermarkt waarschijnlijk niet. Mijn zelfgemaakte pasta wel, die kant en klaar derrie uit het supermarktschap weer niet. Geen probleem allemaal want ik ben toch al een te grote lastpost die het microwavevoer niet tot zich neemt wegens gebrek aan gewenste smaakkwaliteiten (lees even door hoe dat in lijnrechte tegenspraak is met de RIVM smaakpolitie).

Caroline van Rossum, voedingsdeskundige bij het RIVM, wijst erop dat gebruik van natrium bij de productie van bepaalde producten, zoals kaas en brood, onvermijdelijk is. “Bij bereiding van sommige producten komt zonder zout het proces niet op gang, of mis je de gewenste textuur, smaak, of conservering.”
Meiske v. Rossum zou er door NRC toch op gewezen kunnen worden dat ze wartaal uitslaat, zelfs wanneer je jezelf niet als voedingsdeskundige maar als journalist profileert; sinds wanneer is een voorgeschreven sturing van smaak, waar niet over te twisten valt, onvermijdelijk? Wordt hier bedoeld dat we een voorgeschreven smaak moeten volgen omdat anders de smaakpolitie je keuken kort en klein slaat?

Maar wat almaar blijft staan is die zo aparte rol van dat keukenzout als chemische verbinding.