joop schreef op zaterdag 28 februari 2015, 10:53:


Interessant, maar het gaat hier wel over een erg korte periode: 29 dagen. En uiteraard is Op lange termijn werd hier dus niets getest. Het gaat in het artikel over de energievoorziening en dat die pakken beter wordt is uiteraard logisch: Cola als ontbijt geeft ook een heel ander effect dan een zwarte boterham.

Het onderzoek zegt ook niets over vitaminen en mineralen. Ik kan me best inbeelden dat bij intensieve trainingen er tekorten kunnen ontstaan, zeker als je niet het perfecte hooi hebt (bestaat dat eigenlijk?).
In het artikel werd geproken over "high energy forage", maar wat dat nu precies inhoudt?
Fysieke training en stress hebben toch een invloed op oa het magnesium, dus ik kan de topicstarter haar bezorgdheden erg goed begrijpen. (maar ik heb helaas geen antwoord)

Gaelle schreef op maandag 2 maart 2015, 16:45:


Ik zat met mijn gedachten (maar dat kun jij dus niet weten) bij het altijd weer de kop opstekende dominantie-denken. Dit is een perfect voorbeeld waaruit aantoonbaar blijkt dat het onjuist is. Dat gedrag tussen paarden en mensen helemaal niets met dominantie te maken heeft. Dat de kreet: "je paard is dominant!", wanneer een paard iets doet wat ongewenst is, de eigen zin doet, bijt, schopt, steigert, etc. echt helemaal nergens op slaat. Dat machoflauwekul totaal onnodig is om een fundamentele gedragsverandering te veroorzaken. Die machoflauwekul was er bij jou niet EN IS ER NOG STEEDS NIET!

Maar het vergt wel een andere manier van denken. Wat ik pas echt knap van Piet vind (van alles en nog wat met paarden kan ik ook, geen kunst aan) is dat hij jou, met niet meer dan een bezoekje, wat voordoen wellicht, beetje ouwehoeren, datgene heeft kunnen overbrengen wat voor jou en je paard van belang is en resultaat geeft.


Nou ik ben benieuwd, rapporteer het maar op PN

Ow ok!

Ja kweni, het was gewoon goed dat ik op iemand zijn idee kon steunen.. Die osteo wist het eigenlijk ook niet toen 'ze heeft pijn aan haar schoft' ja maar wat juist? hoe? 2e keer vond hij het beter. Paard was wss gewoon 'braver' omdat hij ze de eerste keer een klop had gegeven nadat ze trapte omdat hij met zijn stokjes in haar rug zat te douwen Ik gaf haar gelijk...

Voor Piet kwam had ik ze als voorbereiding per uitzondering ff op stal gezet met een bak hooi voor toch effe te kijken met thermocamera, maar er was niks te zien, toch terug een beetje zekerheid, vond ze toch verdacht soepel om daar pijn te hebben. Had ook een emmer wortels geraspt. Moeder was boos dat er een modderige emmer met wortels in de frigo stond heheh. Piet ff wat voorgedaan, beetje samen geoefend en toch klein beetje verbetering al. De dag ervoor was ik aan het janken van de stress en opluchting
Mss kwam het hierna goed maar wat als Piet het ook niet wist?? Verder zoeken naar iets dat er misschien niet was? Hoe sluit je zoiets uit? Ik kon ze toch moeilijk op de wei dumpen met zadel aan met alle gevolgen van dien? Dan ging ze mij minstens een half jaar haten voor wat ik had gedaan. Ik zou niet durven. En dit ging ondertussen al veel verder dan een stom zadel... En het idiote is dan nog dat ik wel op haar rug kon zitten en rustig wandelingetjes kon maken zolang ik de teugels niet liet bungelen :')
Heb mezelf voorgenomen om er niet meer op te gaan zitten minstens tot ze die teugels weer normaal vind. Tis wel verleidelijk, zo mijn been erover, staat ze daar zo braaf... klein hupsje maar.. Volgende stappen zijn onder andere washandjes, handdoeken en vodden in alle maten op haar rug, voor er nog maar een zadeldoek in haar buurt komt.

Gaelle schreef op maandag 2 maart 2015, 21:23:



het was gewoon een beetje logisch nadenken.
Totdat je bovenstaande schreef dacht ik dat het "een gevoel' was dat ze niks mankeerde, maar nu herinner ik me weer dat je inderdaad gewoon op haar kon zitten zonder problemen, maar die teugels.. en dat tasje (of zoiets) achter je zadel ....
Eigenlijk was ik zo overtuigd niks te vinden dat ik mijn camera niet eens mee wilde nemen.
Dat het goed kon komen wist ik ook, anders heb je niet een eerste resultaat na een poosje trainen. Maar jij moest dat doen he! Jij bent wel degene die je eigen paard gered hebt.
Misschien zou je haar niet wegdoen, maar zulke gedragsproblemen leiden in 95% naar de achteruitgang waar de mannen met de grote messen staan te wachten.


Een fout uit een fout uit fout gedrag trainen is nog een graadje moeilijker dan een fout uit fout gedrag trainen . Laat je niet verleiden zolang je niet 300% zeker bent dat ze het gedrag niet meer vertoont. Bij een normale oefening trainen kun je verder als je in 80% van de training het vereiste gedrag ziet. Maar dit is niet simpel iets aanleren. Want dit rare tril gedoe is voor haar zelf belonend. Dus je beloont gedrag, waar ze, wanneer ze je niet volgt, ook voor beloond wordt-- als je me nog kunt volgen.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

e m kraak schreef op maandag 2 maart 2015, 20:45:


Het grote voordeel bij Gaelle is dat ze de kracht kent van clickeren omdat ze er zelf al mee bezig was. Als je ergens komt en je moet mensen eerst overtuigen dat het werkt, het cynisme overwinnen omdat ze nooit iets anders geleerd hebben dan harder en nóg harder en dan ook nog moet aanleren hoe het moet, sta je al met 1-0 achter.
Ik heb haar alleen het speed-clickeren laten ontdekken. Het andersom clickeren wat ik heel veel toegepast heb om bv. schoppers voetjes leren geven.
Je voert niet áls het goed gaat, nee je voert zoláng het goed gaat. Om haar de kans te geven zichzelf uit dat verkeerde gedrag te trekken verandert een mens in een voermachine waarbij voor het paard de deuren van de hemel opengaan--zoláng ze gewenst gedrag laat zien- Op het moment dat dat gedrag stopt, klappen ook die deuren dicht en valt alle aandacht en beloning in één klap weg. "SHIIIIT" denkt paardlief, "wa nou huh" ? Dat is best heftig en valt zéker niet onder P+ Na een paar keer heeft het paard het door hoe het werkt en begint ze het goede gedrag langer te laten zien..., is gewoon te voorspellen... "Want ik wil wórtel!" Vandaar ook de emmer met geraspte wortel, want er gaat veel door. Dat heeft ze afgebouwd en is overgegaan op clickeren zoals het hoort. Mooi toch?

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Ik volg denk ik nog
DAT paard weg doen? Zolang het in mijn macht is, nooit. Dat beest is een droom ! Ik heb nog geen zoals haar tegen gekomen. Als een paard kan spreken is zij het wel (of toch tenminste met mij ) .. Behalve dit 'probleempje' kan ik echt over niks klagen, ik kan er alles mee. Dit had echt geen invloed op haar andere gedragingen.. Ook als ik er nooit op zou kunnen rijden zou ik ze niet weg doen. Heb wel een 2e waar ik op kan zitten. Het zou gewoon extra leuk zijn als ik dat met haar ook kon doen, beetje crossen en dingen zoals TREC en working equitation voor de lol, veeeel variatie. Hoe cool zou dat zijn! En ze leert dan nog is razendsnel... En kan ik mensen meepakken op wandeling, ik met haar en iemand anders met mijn andere paard. Ik ga vaak gewoon met haar aan de hand mee maar dan kan je niet te gek doen he, ik loop niet zo snel..

Ja.. dat zakje... Mijn buidelzakje met voer. Kwam geen zadel aan te pas hoor. Maar lintje van de sluiting hing blijkbaar los te bungelen achter mij op haar rug. Ze bleef bokken en steigeren en ik begreep er niks van. Heb haar toen zelfs een klets op haar hoofd gegeven. Ik wist gewoon niet wat doen, ik wou gewoon dat ze stopte op die moment voordat ik met mijn kop tegen de beton lag... En toen voelde ik ook het lintje Lintje weg en bokken en steigeren was gedaan... Dat was echt haar extreemste reactie! Lintje kwam trouwens ook helemaal niet in de buurt van haar schoft, realiseer ik mij nu.

Mijn lieve oma van 25 (kwpn) was tot haar 24ste kerngezond. Totdat ze een keer op 3 benen (linksvoor kon ze niet meer belasten) de wei af kwam. Ze had heel veel pijn, pees gesceurd, dus kreeg van de dierenarts fenilbutazone ingespoten, stalrust opgelegd, een gel om haar been mee in de smeren en pijnstiller om zo zelf oraal te geven. Na twee maanden op stal, mocht ik 5 keer per dag een paar min met haar stappen. Na 4 maanden heb ik haar op een afgezet stukje wei gezet en na een half jaar kon ze weer met de andere paarden de wei op en kon ik weer een beetje rijden. Totdat zezich een paar maanden later weer verstapte, nu was het haar andere pees. Weer alle injecties, zalfjes, stalrust en bewegingsopbouw werd geadviseerd. Ik heb haar wel sneller weer op de wei gezet, ondanks dat ze nog niet goed liep, omdat ze vereenzaamde en ze haar oude dag, dan maar kreupel en een beetje pijnstiller, beter op wei kon doorbrengen. Ik stapte regelmatig met haar op het harde, gaf haar Tendom comp om het peesherstel te stimuleren en gaf haar 4 ml but tegen de pijn. 6 Weken geleden ongeveer ben ik de but gaan afbouwen en was de Tendom comp op. Het leek super te gaan. We liepen een paar keer per week 30 min kreupelvrij. Tot voroge week. Ze kwam weer op 3 benen de wei af. Nog veel meer pijn door de voroge twee keren. Allebei de pezen waren dik. Ze probeerde op de achterbenen te blijven staan, maar dat was natuurlijk lastig. Ze hijgde van de pijn. Kon moeilijk gaan liggen en opstaan. Als ze kon gaan liggen, bleef ze zwaar hijgen. De dierenarts heeft haar daarom weer een fenilbutazone spuit en luet een heel flesje hiervan met cortisonepillen achter. Twee dafen daarna waa ze weer zo goed als nieuw....door de cortisone denk ik.
Ik heb een afspraak gemaakt om haar te laten gaan, maar twijfel zo erg!!!! De kans dat ze er weer zo bijligt als vorige week en dan met nog veel meer pijn is zo groot. Haar beide bezen blijven dik en al drie keer beschadigt. Ik zie haar vechten om op 3 benen te blijven staan als de hoefsmid met haar bezig is (alleen iedere maand kappen), ze ligt veel en als ze opstaat lost dit veel moeite om te blijven staan, ze kan op de wei alleen maar alleen staan, want andere paarden jagen gaar op of ze wilt meedoen. Laatst wilde ze mee galloperen met haar buurpaardjes en stobd op de achterbenen van de pijn.
Met zware pijnstiller wilt ze heel graag de stal uit, maar is dat de oplossing?
Daar kont bij dat ik haar alles wil geven wat ze nodig heeft om nog goede laatste jaren tehebben, maar heb dat geld niet. Een kutreden!

Piet schreef op dinsdag 3 maart 2015, 8:54:


Dat klopt, vriendelijke vriend, dat valt feilloos onder p-
Daarom heb ik eigenlijk bezwaar tegen de benaming speed"clicker" want het is geen klikker omdat er geen secundaire bekrachtiger is; die 'brug' kenmerkt klikkeren immers?
Maar niet getreurd, r+/p- (optimalisatie wanneer r+ (voeren = primaire bekrachtiger!) aanvangt bij gewenst gedrag, p- (wegnemen van r+) wanneer gewenst gedrag stopt) is nmm een altijd nog veel betere manier dan het p+/r-.

Ik denk dat ze die laatste goede jaren nu aan het beleven is, bij jou. Ik zou willen dat ik voorbeelden kon geven van oudere paarden die na 3 peesblessures weer als nieuw werden, maar die heb ik niet. Het ziet er gewoon somber uit. Dat de benen dik blijven is niet zo erg; belangrijk is of ze pijn heeft en hoe kapot het is daarbinnen.
Ik zou haar, op basis van je verhaal, nog een paar weken zware pijnstilling geven zodat ze de lente nog meemaakt en haar dan laten gaan.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de voetvorm van dit paard, een juiste bekapping kan soms een wereld van verschil maken...Wil je eens foto's maken? recht van voor en opzij, plat op de zool.. alles van zo dichtbij mogelijk en uiteraard van een schone voet?

Groetjes Marlies

Nou, een paar maanden na haar tweede trauma liep ze nog steeds kreupel. Mijn hoefsmid zei toen dat haar steunzolen altijd zo hard waren, maar dat hij daar nooit te veel van af durfde te halen. Toen heeft hij dat toch eens gedaan, veel meer weg gehaald dan voorheen, waardoor haar straal vrijheid kreeg. De dag erna liep ze 75% beter dan voorheen!! Ik dacht dat dat dus de oorzaak en dus oplossing was! Totdat ze vorige week een nog groter en pijnlijker trauma opliep dan de twee keer ervoor. Ze stond net weer met twee vriendinnetjes op wei, daarvoor durfde ik dat niet aan, omdat ze dan niet haar eigen weg kon bepalen.
Ik wil haar gewoon heel graag behoeden voor het volgende trauma, wat bijna zeker nog veel intenser zal zijn. Dat ze waarschijnlijk dan helemaal niet meer de wei af komt. Haar pezen zijn blijvend beschadigt, dus zeer kwetsbaar en pijnlijk.

Als de steunsels te ver naar voren waren gegroeid is de kans groot dat de hele voet te ver naar voren staat, waardoor het afwikkelen veel moeilijker wordt, het is gissen zonder foto's maar je triggert wel mijn vermoeden met deze uitspraak!

Groetjes Marlies

"Steunzolen"... da's een nieuwe. Als je dat allemaal zo leest kun je bijna niet anders dan denken dat er met de voeten ook van alles mis is. Blijkbaar rommelt het daar nu ook. Foute bekappingen kunnen zeer belastend zijn voor pezen o.a.

Steunsels bedoelde ik idd. Ja, daar waren mijn huidige hoefsmid en ik ook achter. Mijn vorige hoefsmid heeft haar helemaal plat gezet, waardoor dusde pezen werden uitgerekt. Mijn huidige hoefsmid was dus bezig haar weer wat meer...hoe moet ik het noemen..schuiner? te laten gaan staan. Ik vind het moeilijk uit te leggen,hoop dat jullie snappen wat ik bedoel. We durfden er ook niet teveel eraan te veranderen, omdat ze al wat ouder is en dat dus haaar hele li haam anders zou neerzetten, met andere gevolgen dachten we.

Coralie, het zijn geen superluxe gefokte shetlanders. Wel mooier als gemiddeld maar aan de papieren te zien gewoon met redelijk wat engelse lijnen aan vaders kant.

maar wat het bijvoeren betreft. Voor een shetlander is 40km tussen allemaal grote paarden, (die ze qua tempo vrij goed bijhouden, ja ze zijn fanatiek,) toch een prestatie die meer vergt dan alleen hooi. In het begin was het ruintje (18jr) op het einde toch te flauw.
ook de jonge pony (6jr) was tussendoor soms even erg moe.

maar sinds ik de vito bijvoer zijn ze superfit. Geen dipjes meer. En na zo'n rit zijn ze allert en willen ze op het laatst de friezen die moe zijn nog voorbij.