Michiel schreef op maandag, 6 juni 2005, 12:14:
> HannahFroukje schreef op maandag, 6 juni 2005, 8:11:
> Froukje ben je er wel zelf eerst overheen gegaan?
Ø Dat werkt ook voor een deel.
********************
Ja, maar dat maakte in dit geval niet zoveel uit. Hij zag het echt niet zitten.
Dat aaien van enge dingen doe ik ook zeker, dat ziet er soms wel prachtig uit (sta ik dragliners, hindernissen en inderdaad, dekzeilen te aaien bijvoorbeeld

). Maar het zegt je paard wel degelijk iets dus als je dat doet.
Kijk, normaal gesproken is zo´n oefeningetje niet zo´n punt. Hij kent het stramien, hij WEET dus al van tevoren dat het om iets gaat wat in principe te vertrouwen is. De vraag is normaal gesproken alleen , wanneer ben ik zover (als paard) om het te doen. Ik leg de lat ook nooit zo heel hoog hoor, vin´k niet nodig. Het gaat mij niet om een overwinning of zo snel mogelijk een doel bereiken, het gaat mij vooral om het opbouwen van vertrouwen.
Met dit dekzeil was een bijkomende faktor, het bewegen van dat ding door de wind. Tsja, DAT was hem dus echt te veel. Hij heeft al eerder op zwarte dekzeilen gestaan, maar die kraakten en wapperden niet.
Wat jij omschrijft met die honden dat werkt inderdaad dan heel leuk ja. Ik ben zelfs met clickeren bezig geweest toen Torop in het begin een ontzettende hekel had aan ons Belgische veulen. Dan deed ik weleens van “nah, raak haar maar eens aan dan”. Als hij dat dan deed, wist hij in elk geval dat ze af en toe weleens iets leuks (brokjes) opleverde.
Om dan naar z´n snuit (+ uitdrukking) te kijken, was alleen al een foto waard. “DAT daar aanraken?”. Moest hij dan wel even over nadenken hahahaha.
> Click-beloon is natuurlijk een plezierige mind-sed
Ø waarnaast angst niet meer zo goed kan bestaan.
***************************
Klopt m.i. inderdaad helemaal. Maar ik blijf het soms wonderlijk vinden!