perdida schreef op donderdag, 16 juni 2005, 0:12:
> Ik bedoel niet dat je de uitleg van het veulen exact op de site
> gaat vinden, wel de uitleg over het links-of rechtsgebogen zijn
> van een paard en welk been daarmee het meeste gewicht draagt en
> zo.
Als wij mensen afzetten voor een sprong, of de trap treetje voor treetje oplopen, dan gebruiken we daar altijd één bepaald been voor. Wat dat betreft zijn wij zo scheef als wat. Maar waarom krijgen wij geen voetproblemen daardoor? En als het voor een paard zo problematisch is, waarom heeft de evolutie daar in die miljoenen jaren niet allang een oplossing voor gevonden?
Naar mijn idee moeten we het probleem niet bij het paard zoeken, maar (zoals iedere keer weer) bij de mens.
HET grote probleem is naar mijn idee dat we vanaf dag 1 al beginnen met alles aan de linkerkant van het paard te doen. Halsteren, meelopen, in een later stadium opzadelen aansingelen en opstijgen. Het gevolg is dat de paarden worden getraind om jou aan de linkerkant te houden. Ze leren om je voortdurend met je linkeroog aan te kijken, rechteroog is fout. Gaan we dan longeren dan merken we dat linksom veel gemakkelijker gaat; het paard kan dan met het "goede" oog naar je kijken. Rechtsom willen de meeste paarden niet, dat gaat lijnrecht tegen alles in wat je ze daarvoor zorgvuldig hebt geleerd. Gevolg is dat ze vaker linksom worden gelongeerd en zo wordt de scheefheid nog eens verder bevestigd.
Probeer maar eens uit bij een paard wat er gebeurt als je aan de rechterkant gaat staan "prutsen", veel paarden proberen dit te "corrigeren" en zijn er heel handig in geworden om je steeds weer aan de "goede kant" te krijgen.
Het zou me niets verbazen dat het paard tijdens het rijden ook vaker contact zoekt over zijn linkerkant dan over zijn rechterkant, hij rijdt dan al scheef omdat hij in een positie blijft om sneller het hoofd linksom te draaien.
Feit blijft dat bij verwilderde paarden
hoefkatrolonsteking in het geheel niet voorkomt, en dat het met een goede bekapping goed is op te lossen.
Een ander feit is dat dierenartsen
hoefkatrol gebruiken als een soort verzamelvat voor alles wat ze niet goed kunnen definieren. "Een vage pijn? Dan zal het wel
hoefkatrol zijn!" Het lijkt een mantra die er tijdens de opleiding al ingestampt is. Veel paarden met "
hoefkatrol" hebben dus geen
hoefkatrol maar gewoon ergens anders last van. Geen wonder dat dat met wonderbaarlijke rijmethodes is te "genezen".
ECHTE
hoefkatrolontsteking is schade aan de plek waar de diepe buigpees over het straalbeentje loopt: Het
hoefkatrol. Daarvan zit er in elke hoef maar één, dus het maakt geen bal uit voor het
hoefkatrol of je die hoef scheef belast of niet. Het paard steunt er niet op of zo, het is gewoon een trektouwtje waar tijdens belasting aan de toon aan getrokken wordt. Dat
hoefkatrol niet door scheefheid kan beschadigen is iets dat ik met grote zekerheid durf te zeggen want dat is iets dat de natuurkundigen onder ons eenvoudig kunnen nagaan. Je kan het vergelijken met het trekken van een kar via een touwtje: het maakt voor het trekken aan het touwtje geen bal uit of die kar scheef of recht erachter hangt. Met je ogen dicht zou je het verschil niet kunnen voelen.
Mijn idee is dan ook om bij geconstateerde "
hoefkatrol" eerst eens uit te zoeken of het echt
hoefkatrol is. Zo niet? Naar Antoine de Bodt. Zo wel? Naar Strasser.
Overigens vind ik de foto op de openingssite van Antoine nogal hilarisch (als die er nog staat tenminste): Daar zit hij geknield en houdt een knots van een hoef vast, met veeeeel te hoge hielen en een joekel van een hoefijzer eronder. Dat paard zou hij net hebben genezen van
hoefkatrol...

Ik denk dat AdB nog betere resultaten zou kunnen boeken als hij zich ook eens zou verdiepen in de hoeven, en zorgen dat de paarden er in ieder geval met een anatomisch correcte hoef bijlopen als hij met de training begint.
Groeten,
Frans