hester schreef op maandag, 22 september 2003, 22:34:


Hoi,
Let op met toedienen van dit soort medicijnen. Het wordt ook wel eens een cortisone-injectie genoemd. Isabella is er ooit acuut hoefbevangen van geraakt. Een dierenarts vergeet nl. vaak dat robuuste paardenrassen minder goed tegen deze stof kunnen. Een fjord van een vriendin van mijn schoonzus is er ook bevangen van geraakt. Begin liever met smeersels oid, maar bedenk je 2x voordat je je paard laat behandelen met zo'n injectie.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op dinsdag, 23 september 2003, 10:59:


Ook een misverstand is dat ze bevangen kunnen raken van teveel eiwit. Dat wordt door fructosen veroorzaakt die in het gras zitten en die komen juist weer meer voor in onbemest grasland (als gras wil groeien maar niet kan).

Er is speciaal graszaad voor, maar ik kan het tot op heden nog niet aankomen. Iemand een idee waar ik dit kan vinden???

Ook in bemest grasland komt dat voor hoor. De buren mesten ieder jaar (injecteren en kunstmest), maar volop kruiskruid erin en dat is inmiddels uitgezaaid naar onze wei. Sinds de geiten bij de buren zijn verwisseld voor paarden staat het daar ook volop (kennelijk eten geiten het dus zonder problemen).

Dit jaar geen mest gebruikt, maar ook totaal geen grasgroei gehad en er kwamen zelfs boterbloemen (ook giftig) van het niet bemesten.
Wil nu in het voorjaar toch weer mest gooien, maar liefst gewone koemest. Waar haal je dat vandaan? Dat gedroogde spul is wel erg duur hoor voor 500 m2 en injecteren kan niet (te klein voor traktor).

Groeten,
Ingrid

Ik heb het dekenverhaal op deze site gelezen en ben het er in grote lijnen mee eens, maar niet helemaal. Daarbij denk ik ook dat de ontstane warmte bij het dier een groter probleem vormt. Ik focus even op mijn shetlander. Die krijgt een dubbele vacht, voorzien van een vette vetlaag. Die heeft het echt niet koud, al vriest het 20 graden en valt er sneeuw of hangen de ijspegels onder haar buik. Ze maakt heus wel eens een sprintje in de sneeuw. Dat is best, daar pakt ze geen kou door. Maar laat ik haar even goed werken, nou dan loopt het zweet in straaltjes tot over haar hoeven. Dan ben ik eerder bang dat ze bezwijkt door de hitte. Uitstappen heeft geen zin, want ze raakt al bezweet van een gewone wandeling. Na een rit of fikse wandeling kijk ik gewoon even tot hoever die vacht nat is. Is het alleen de bovenlaag, dan gaat ze zo de wei in, maar is deze door en door nat, dus ook door de tweede laag tot op de huid, dan krijgt ze een fleecedek tot de ondervacht droog is, de buitenkant droogt vanzelf. Want niemand maakt mij wijs dat een paard in de natuur, ook niet als hij een keer moet vluchten, zich totaal in het zweet rent zoals wij van onze dieren vragen.

Frans zei ook dat een paard in de natuur ook 60 km per dag loopt.
Tuurlijk dat is heel wat, maar dat loopt hij over de hele dag. Hij doet dit niet in volle galop, maar in een rustig slakkegangetje, grazend en wel. Wij willen echter actie van onze paarden en in dat ene uurtje lopen ze minder km, maar worden ze wel zwaarder belast.

Groeten,Ingrid

Hoi allemaal,

Sinds ik Isabella van de ijzers heb gehaald zo'n 2 maanden geleden alweer, ben ik veel gaan lezen over natuurlijk bekappen, maar ook over natuurlijk houden van paarden. Veel dingen deed ik al van nature, en ik had al veel boeken, maar toch, je leert altijd weer bij. Ik ben er ook een echte voorstander van, maar het lukt natuurlijk niet altijd om geheel natuurlijk je paard te houden. De ruimte is toch al snel beperkt.
Maar vandaag op de manege viel het me eens te meer op dat veel mensen zich helemaal niet bezig houden met "paard natuurlijk". Iemand heeft bijv. 3 maanden geleden een paard gekocht. De hoeven groeien over de ijzers heen, maar ze zitten nog vast dus is er toch niets aan de hand??? En het was koud en nat vandaag, ja dan moet hij echt een deken op want anders is het zielig ???? Ben ik nou gek of heb ik inmiddels zoveel geleerd dat ik "anders" lijk? Ik was echt de enige die continu op- en aanmerkingen had. Ik moet me er toch maar minder druk om maken denk ik, maar hebben jullie dat nu ook? Dat je dus jezelf inmiddels gaat ergeren aan al die andere "paardenmensen" die een geheel andere denkwijze hadden (maar wel eentje die ikzelf vroeger ook wel een beetje had, maar nu dus niet meer). Hoe overtuigen jullie die mensen van "de andere manier" van omgaan met paarden? Ben benieuwd naar reacties.
Groeten,Ingrid

De winterhoefijzer hier,zien er uit als onder voetbalschoenen....ijzere noppen.
Die drukken door het paard zijn gewicht zich vast in ijs.

Ze lopen dan ook gewoon over schuine ijslagen van watervallen die over wegen heen bevroren zijn.
Afgrond er naast of niet.

Die hoefschoenen.......
Tja.
Ik heb ze nooit in het echt gezien.
Schijnen nog al duur te zijn en als ze er èèn verliezen....
Eigelijk vind ik dat ook een raar idee, een hele hoef in een schoen, ook heel erg onnatuurlijk.

We hebben nu contact met een barfot-trimmer.
(Natuurlijk trimmende hoef...smid/schoener).
We hopen dat hij een curcus wilt komen geven.
Dan zal ik een vragen hoe hij tegen de winter en ijs aankijkt.

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 23 september 2003, 16:45:



Je bent het met andere ogen gaan bekijken.


Ik ga de paarden (bij anderen) hoe langer hoe zieliger vinden.
Vooral als je weet dat ze weer terug gaan naar de eigenaar en die er niet echt energie in wilt steken om het leefbaarder voor zijn paard te maken.


Oef.
Met mondjesmaat iets zeggen, opmerken, vragen, aanwijzen.
En wordt de stem hoger bij de ander...........stoppen en een ander onderwerp zoeken.
Maar je overtuigt toch alleen maar die mensen die overtuigt willen worden.
Die oog voor veranderingen hebben.
Wat dat betreft heb ik het getroffen bij het paardecentrum, waar ik ben.
(Het lijkt wel of ik nu als paard praat. )

Ben benieuwd naar reacties.

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 23 september 2003, 16:36:


De paarden hier lopen in "natuurgras".

In een flok van 12 paarden.
Ze weten precies wat ze eten kunnen en wat niet.

Meestal zijn de giftige/niet lekkere pollen, de poep plekken.
Waar eenmaal poep ligt, grazen ze niet meer.

Er staat van alles in de wei.
Ook boterbloemen.
Het is geen probleem.
Hun instinkt vertelt het ze wel.

We merken het ook als er een vreemde eend in de bijt komt.

Een paard die alleen heeft gestaan of veel binnen.
Die kan dan de weelde van buiten zijn en rondom in het eten, de eerste dagen niet aan.
Maar de groep voedt dat meestal heel snel op.

Laat ik het afkloppen.......er is hier nog geen paard doodgegaan door het natuurlijke voer. ;o)

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 23 september 2003, 15:50:


Het paard is er nu een week.

Ze is opgenomen in de flok.
Ze heeft ook al een schurk-vriendinnetje.

Dankzij de regen en wat kouder weer, is haar doffe zomervacht aan het verdwijnen en begint er een veel mooiere haardos doorheen te komen.

Nu haar manieren nog. ;o)

Ja,. die muggen/vliegjes heten hier knott.
Daar barst het zomer van.
Gaan ook bij ons in ons haar zitten en op je oograndjes.
Strontvervelend.

Als allergisch paard ben je er niet jarig mee.

Hoi Joke,

Uiteraard begrijp ik dat jullie andere omstandigheden hebben dan hier in Nederland. Maar er zijn toch ook nog wel paarden daar die buiten staan zonder ijzers (ik neem aan dat ook in Noorwegen paarden niet met ijzers aan geboren worden of wel?). Ik vind het bovendien nogal link om een paard "op scherp" te zetten in de vrije natuur. Als ze gaan liggen kunnen ze zichzelf behoorlijk verwonden.

Wat de hoefschoenen betreft, ik heb op maat gemaakte, die schijnen niet snel uit te gaan, maar ook zijn ze toch niet zo duur (54 euro per stuk). Overigens zijn er ook schoenen (ik dacht die van Marquis) waar je in de zool ook noppen kunt schroeven of andere attributen. Kijk eens op www.horsebalance.nl (dacht ik). Moeten ze langere tijd om dan maakt dhr. Smit (www.smit-rijssen.nl) waar ik ze vandaan heb gaatjes in de schoenen voor de ontluchting.

Maar nogmaals, mijn ervaring is gewoonweg dat Isabella met ijzers niet tot nauwelijks kon lopen in sneeuw en ijs en dat ze zonder ijzers gewoon loopt te draven en te galopperen zonder te struikelen, te vallen of te glijden. En dan was ze ook nog eens normaal bekapt.
Ook harde hobbelige bodem deed haar niet veel. Maar dat alles was nog voordat ze problemen kreeg.

Groeten,
Ingrid

joke schreef op dinsdag, 23 september 2003, 18:46:


Weet je wat het voor grasmengsel is?

Ik heb zo'n pony die overal graast, ook daar waar ze mest. Maar ik mest wel de wei 2x per dag uit, dus het ligt er nooit lang, maar toch. Het onkruid is bij mij wel een probleem omdat het stukje klein is (ca. 500 m2) en dan gaat het onkruid overheersen. Ik trek het er met de hand uit, maar J.kruiskruid en boterbloemen kun je niet eenvoudig bestrijden. Ze eet het niet op, maar hoe meer niet gewenst onkruid, hoe minder gras ik dan weer heb. In grote gebieden maakt dit misschien niet zoveel uit, in mijn kleine wei wel.

Overigens Isabella komt ook uit een kudde van 20 paarden op heel veel grasland. Ze heeft bij ons echt moeten inleveren wat dat betreft. Maar ze weet wel dondersgoed wat wel en niet eetbaar is. Zelfs per seizoen verschilt dat zo te zien.

Groeten,
Ingrid

joke schreef op dinsdag, 23 september 2003, 18:50:


En als allergisch mens ook niet, want ik heb er zelf nl. ook last van. Dit jaar viel gelukkig mee, maar vorig jaar zat ik ook continu op mijn kop te krabben en stikte ik van de bultjes. Moest echt met een petje op naar de pony en dan staken ze net onder het randje. Dan wil je inderdaad overal met je kop langsschuren, wat een jeuk .
Weet dus wat zo'n pony voelt.

Ingrid

Hoi.
Sorry, ik kan alleen reageren, als ik mijn berichtje een andere titel geef.
Vandaar.

hoefschoen..........

Ik heb ze een mailtje gestuurd en de folder aangevraagd.
Bedankt voor het adres.

Nouwwww, een noors wordt op de skilatten geboren.
Net als een nederlanders op schaatsijzers.
Het zou me niets verbazen, als de paarden hier met "pikijzers" onder geboren werden. ;o)

Hoi

Natuurgras.

Ik heb geen idee wat voor grasmengsel het is.

Men ploegt het om en het gras groeit weer op.

Misschien moet jij het ook eens om laten ploegen?

Tja, hoeveel grond hebben de paarden?
Geen idee.

We verplaatsen ze telkens.
Naar Nederlandse begrippen, denk ik , 5 grote weilanden.
Daarnaast gebruiken we "zomerweilanden".
Èèn bij een boer.
Daar kunnen 5 paarden twee maanden grazen.
En een plek waar drie kleine weilanden zijn.

Zo krijgen ze ook verschillende grassoorten binnen en andere samenstellingen.
Èèn weiland is dicht bij de zee.
Daar smaakt het gras zoutig.
Daar zijn de paarden gek op.

Daar vandaan maken we ook ritjes de bergen in en naar een groot meer.
Waar ze ook weer kans krijgen om te eten.

Nadeel hier is het wintervoer.
Ronde, geperste balen gras, waar mierenzuur aan toegevoegd is.
Ik blijf dat een marteling vinden.

Waarom mierenzuur???? heeft dat een (goede) bedoelingf??
Groetjes,
Ellen

joke schreef op dinsdag, 23 september 2003, 20:30:

Het is een soort conserveringsmiddel.

Ze rollen vers afgemaaid gras op, tot grote ronde balen.
Onder het rollen wordt er mierenzuur in gespoten.
Daarna wikkelen ze er plastic folie om heen.

Voordeel:

Het kan overal liggen, buiten in de regen, sneeuw, kou.
Het wordt langzaam tot kuilgras en "rot" of bederft niet.
Je hebt er geen overdekte plek voor nodig.

Nadeel:
Het stinkt al kuilgras.
Wordt ook een soort kuilgras.
Is eigelijk voor koeien bedoelt.
De paarden zijn minstens een maand aan de diaree.

Mierenzuur zou een natuurlijk middel zijn.
In 20l. jerrycans? (
Door het lichaam normaal worden afgebroken.
Geen nadelige gevolgen hebben.

Levensgevaarlijk als je het rechtstreeks op je handen krijgt.

Het paard dat ik wil gaan kopen kan er slecht tegen.
Maar hooi........weet ik niet te vinden hier.
We hebben een beetje, op de traditionele manier gedroogd....opgehangen over droogrekken.

Maar dat is niet genoeg voor voltijds.