Mijn paard werd met een riek tot in het schoudergewricht gestoken.
Gevolg, beschadigd kraakbeen. Dit resulteert in zware arthrose.
Doordat ze pijn heeft in haar schouder ontziet ze haar been en wordt de hoef van het andere been zwaarder belast. Mijn vraag is nu of mijn paard natuurlijk kan bekapt worden want telkens als de hoefsmid haar bekapt ondergaat ze vreselijk veel pijn wanneer hij haar volledige gewicht op haar slechte schouder overbrengt. Wanneer ik haar zelf zou kunnen bekappen op een voorzichtige manier hoop ik haar deze marteling te kunnen besparen.
Ik wil natuurlijk zeker zijn dat het zelf bekappen verlichting brengt anders durf ik er niet aan beginnen. Kan Piet of een andere lesgever hierop antwoorden aub.

Nick Altena schreef op donderdag, 7 juli 2005, 17:29:


Sorry Nick, volgens mij begrijpen we elkaar inderdaad niet. Mijn opmerking heeft meer te maken met een onderzoekje doen naar:
- aanschafkosten
- onderhoudskosten
- gebruiksdoel
- etc.
en hier relaties in ontdekken, een abstract en objectief onderzoekje dus.

"Ik zou me alleen gaan ergeren aan deze statistieken denk

haha, er hier raken we elkaar dus kwijt!

"Gewoon omdat het mijn vriend is" - ongetwijfeld denkt 90% van de paardenbezitters er zo over maar daar heb ik het niet over. Mijn reactie gaat over een onderzoekje en heeft niks te maken met hoeveel geld men bereid is neer te leggen voor zijn/haar lieveling.

"Zo´n duur paard leverd bij ziekte nml. niks meer op....die gaat
Gaat niet op want de meeste wedstrijdpaarden zijn uitstekend verzekerd.

Volgens mij komen we niet veel verder in deze discussie, laten we het er maar op houden dat we niet op 1 lijn zitten...

Marie-Christine Vesters schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 14:53:


Graag geef ik je deze link: http://www.natumed.nl/index.php?url=/ervaring/ervaringen_algemeen/index
Het gaat over het middel glucosamine, tegen de gevolgen van arthrose
Het paard waar dr Crama in de tekst over schrijft is mijn Don.
Hij was de vorige eigenaar. Eigenlijk heeft hij het middel speciaal voor Don samengesteld, het bleek echter ook uitstekend te werken op mensen en honden. Inmiddels is het zo bekend dat het door een aantal ziekenfondsen vergoed wordt.
Sinds ik hem heb zijn zijn ijzers er natuurlijk af en geef ik het middel niet meer.
Ik vind het logisch dat een paard wat met ijzers loopt door de veel grotere klappen bij het wegcontact, die de gewrichten te verduren krijgen veel meer pijn zal hebben. Don loopt prima, zonder pijn of zonder ook maar een dag te kreupelen.
Zeer zeker zou ik de glucosamine gebruiken als hij pijnverschijnselen mocht vertonen.

Over het bekappen
Ik zie alleen maar voordelen om het bekappen zelf te doen.
De betere doorbloeding door een beter hoefmechanisme die je krijgt door je paard natuurlijk te bekappen is alleen maar gunstig voor welk gewrichtsprobleem dan ook.
Bovendien kun je dit veel vaker doen dan wanneer je moet wachten op de hoefsmid.
Elke week een klein beetje onderhoud dat aan een hoef in een minuutje gebeurd kan zijn, lijkt me gemakkelijker uit te houden voor je paard dan een grote lange renovatie eens in de twee maanden.
.
Piet

Sabrina Adams schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 12:52:


Alle mensen die zo lief waren me een klein beetje te troosten met het getal 56, wat als je het omdraait meteen een (aaaarggghh) aower van me maakt, dank ik hartelijk.
Maar je hebt gelijk Sabriana, we voelen het niet :) maar weten het wel !

Zij die hun verdriet gaan verdrinken groeten u!
Zou het morgen weg zijn?
Ook iedereen bedankt voor de gekke leuke kaarten!

Piet

Morrie schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 9:04:


Ehhh, ja dat wordt lastig. Misschien vind je het dus wel best zo, op je stem. Maar denk niet dat savvy (of gewoon lichaamstaal) niet is weggelegd voor jou. Als je je lichaam de gelegeheid geeft zich te uiten op de manier zoals je het van binnen voelt, zou je van jezelf verbaasd staan denk ik. Helaas is dit voor velen (mijzelf inclusief) makkelijker gezegd dan gedaan. Door de jaren heen kun je het contact met je gevoel en je lichaam behoorlijk kwijtraken. (Hiermee komen we wel op het gebied van de serieuze psychologie). Ik kan het weten, ben zelf al jaren opzoek naar het verloren contact met mezelf. Maar..... I'm getting there!!! Een kijk aan; de paarden reageren 'ineens' heeeeeel anders.

Grappig, ik heb ook in het onderwijs gewerkt. Ik zie me weer staan met een rood hoofd. Kinderen kunnen je (net als paarden) toch behoorlijk met jezelf confronteren he! Zo'n complimentje van de leerlingen kun je toch maar weer lekker in je zak steken, spanningen of niet!

marjolijn schreef op donderdag, 7 juli 2005, 14:43:


Hoi Marjolijn

Hoefbeslag, beperkt per definitie de werking van het hoefmechanisme, ook de easywalker.
Daarbij is er een ander probleem, nl dat kunstof beslag niet passend gemaakt kan worden, waardoor veelal te krap beslag wordt geplaatst ivm het aftrappen.
Gevolg, hoefwand groeit over het beslag heen.
Heb laatst een dergelijk paard verlost van deze ellende.

gr Hans

Karien B schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 15:24:


Ik begreep er ook niets van hoor Karien, maar alles gelezen denk ik nu dat je onderzoeksvraag verkeerd is. De relatie tussen de aankoopwaarde van een paard en de jaarlijkse investeringen er voor is zo complex en veelvormig dat daar denk ik geen correllaties uitkomen.
Een paar voorbeelden:
EXTREEM: een slachter TB kan altijd Ascot nog winnen.
MODAAL: ijslanders zijn in NL relatief dure ponies die op relatief minder dure wijze gehouden worden.

Wellicht kom je een stuk verder als je maatschappelijke classificatievariabelen als "cultuurpatroon" en "perceptie" (beide van mensen dus) correlleert aan praktijkvariabelen in de paardenhouderij als "aankoopprijs paard" en "jaarlijkse investering". Lijkt me mogelijk wel een leuke en misschien zelfs verrassende tabel worden, maar verdomd veel werk om uit te zoeken. Kun je vast op disserteren... of bij CBS komen werken

Groeten, Egon

Ik moet eerlijk bekennen dat ik in het natuurlijk-bekappen boek, het hoofdstuk voet-as erg moeilijk vind.
Toen ik las dat je de voet-as eigenlijk mag vergeten, omdat je de zool aanhoud, heb ik me er verder niet meer zo druk om gemaakt.

Nu er bij Ingrid (Wendy HB), problemen lijken te gaan ontstaan door een verkeerde stand van de hoeven, omdat de zool misschien wel scheef is en Isabella daardoor een verkeerde stand krijgt, omdat bij natuurlijk bekappen de zool het referentiepunt is, moet ik hier toch weer even over nadenken.

Ik weet overigens niet of gebroken voet-as iets te maken heeft met scheefstand van de zool.

Maar kijkende naar mijn paarden, zie ik, dat de voet-as in ieder geval niet goed is. De lijn is gebroken.

http://www.mijnalbum.nl/Album=JVSDKGMP

Ze hebben het alletwee. Ik weet niet beter of het heeft er altijd zo uitgezien, ook toen ze nog ijzers hadden. Het is niet erger geworden met natuurlijk bekappen.

Ik weet ook niet of dit een typische stand is die rasgebonden kan zijn?

Trea

Wie kan mij hier iets meer over vertellen?

e m kraak schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 13:49:


Correct Egon.
Op het moment dat deelname aan wat voor sport ook van recreatief naar resultaatgericht verschuift stap je op een glád hellend vlak.
Het vervelende is dat je eígenlijk al op een hellende vlak stapt zodra je besluit te gaan paardrijden. Ook dát is namelijk niet in het belang van het paard.
Ik zie daarom geen absolute grens en kan die alleen voor mezélf trekken: ik kies heel egoïstisch wel voor mijn eigen lol bij het rijden doch ken mezelf en doe gewoon niet mee aan een sport. Voor een ander echter??

Bij endurance wil ik een opmerking plaatsen: een paard is níet op duurbelasting op snelheid gebouwd en wél een blessureverstopper.
Paarden zijn namelijk door de natuurlijke selectie geprogrammeerd op het niet laten blijken van lichamelijke gebreken. Roofdieren zijn hier nl. héél kien op en ook in de kudde leidt het tonen van een zwakte onmiddelijk tot erosie van de sociale positie.
Dit maakt het voor ruiters en veeartsen erg moeilijk om een ontwikkelend probleem vroegtijdig te signaleren. Uitsluiting vindt hierdoor in de regel plaats als er al een probleem ís. Door de vrij strenge normen zijn de problemen in de regel gelukkig niet permanent maar blessures zijn helaas wel bijna normaal.
Best een listig punt dit.

e m kraak schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 16:35:


Kijk, zo'n reactie ligt in de lijn van mijn bedoelingen! Hardstikke ingewikkeld natuurlijk om daar verbanden in te ontdekken en het enigzins statistisch verantwoord te krijgen. Maar super interessant toch? Hihi, ik ben toch aan het solliciteren, misschien inderdaad het CBS maar eens proberen!

e m kraak schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 14:06:


Hallo,
Dacht dat NOSPAM erbij hoorde (sorry), komt vanavond nog een keer.
Mijn e-mail is: m.i.-meijer@t-online.de
Ik heb al vaker gehoord dat ik moeilijk per e-mail te bereiken ben.
Groeten,
Monique

Hans Arendse schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 16:29:


Waarom zou kunststof beslag niet passend kunnen worden gemaakt?
Als je het ruim legt kun je het overtollige er makkelijker dan bij ijzer afraspen en daarmee een prima passend hoefbeslag maken.
Groet
Hans

Morrie schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 9:04:


Dat is durven! Met een paard omgaan is juist een goeie oefening in zelfvertrouwen en leiding geven..

trea hoex schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 16:39:


Ik vrees dat ik het niet kan zien op de foto's..