Morrie schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 9:04:


Ehhh, ja dat wordt lastig. Misschien vind je het dus wel best zo, op je stem. Maar denk niet dat savvy (of gewoon lichaamstaal) niet is weggelegd voor jou. Als je je lichaam de gelegeheid geeft zich te uiten op de manier zoals je het van binnen voelt, zou je van jezelf verbaasd staan denk ik. Helaas is dit voor velen (mijzelf inclusief) makkelijker gezegd dan gedaan. Door de jaren heen kun je het contact met je gevoel en je lichaam behoorlijk kwijtraken. (Hiermee komen we wel op het gebied van de serieuze psychologie). Ik kan het weten, ben zelf al jaren opzoek naar het verloren contact met mezelf. Maar..... I'm getting there!!! Een kijk aan; de paarden reageren 'ineens' heeeeeel anders.

Grappig, ik heb ook in het onderwijs gewerkt. Ik zie me weer staan met een rood hoofd. Kinderen kunnen je (net als paarden) toch behoorlijk met jezelf confronteren he! Zo'n complimentje van de leerlingen kun je toch maar weer lekker in je zak steken, spanningen of niet!

marjolijn schreef op donderdag, 7 juli 2005, 14:43:


Hoi Marjolijn

Hoefbeslag, beperkt per definitie de werking van het hoefmechanisme, ook de easywalker.
Daarbij is er een ander probleem, nl dat kunstof beslag niet passend gemaakt kan worden, waardoor veelal te krap beslag wordt geplaatst ivm het aftrappen.
Gevolg, hoefwand groeit over het beslag heen.
Heb laatst een dergelijk paard verlost van deze ellende.

gr Hans

Karien B schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 15:24:


Ik begreep er ook niets van hoor Karien, maar alles gelezen denk ik nu dat je onderzoeksvraag verkeerd is. De relatie tussen de aankoopwaarde van een paard en de jaarlijkse investeringen er voor is zo complex en veelvormig dat daar denk ik geen correllaties uitkomen.
Een paar voorbeelden:
EXTREEM: een slachter TB kan altijd Ascot nog winnen.
MODAAL: ijslanders zijn in NL relatief dure ponies die op relatief minder dure wijze gehouden worden.

Wellicht kom je een stuk verder als je maatschappelijke classificatievariabelen als "cultuurpatroon" en "perceptie" (beide van mensen dus) correlleert aan praktijkvariabelen in de paardenhouderij als "aankoopprijs paard" en "jaarlijkse investering". Lijkt me mogelijk wel een leuke en misschien zelfs verrassende tabel worden, maar verdomd veel werk om uit te zoeken. Kun je vast op disserteren... of bij CBS komen werken

Groeten, Egon

Ik moet eerlijk bekennen dat ik in het natuurlijk-bekappen boek, het hoofdstuk voet-as erg moeilijk vind.
Toen ik las dat je de voet-as eigenlijk mag vergeten, omdat je de zool aanhoud, heb ik me er verder niet meer zo druk om gemaakt.

Nu er bij Ingrid (Wendy HB), problemen lijken te gaan ontstaan door een verkeerde stand van de hoeven, omdat de zool misschien wel scheef is en Isabella daardoor een verkeerde stand krijgt, omdat bij natuurlijk bekappen de zool het referentiepunt is, moet ik hier toch weer even over nadenken.

Ik weet overigens niet of gebroken voet-as iets te maken heeft met scheefstand van de zool.

Maar kijkende naar mijn paarden, zie ik, dat de voet-as in ieder geval niet goed is. De lijn is gebroken.

http://www.mijnalbum.nl/Album=JVSDKGMP

Ze hebben het alletwee. Ik weet niet beter of het heeft er altijd zo uitgezien, ook toen ze nog ijzers hadden. Het is niet erger geworden met natuurlijk bekappen.

Ik weet ook niet of dit een typische stand is die rasgebonden kan zijn?

Trea

Wie kan mij hier iets meer over vertellen?

e m kraak schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 13:49:


Correct Egon.
Op het moment dat deelname aan wat voor sport ook van recreatief naar resultaatgericht verschuift stap je op een glád hellend vlak.
Het vervelende is dat je eígenlijk al op een hellende vlak stapt zodra je besluit te gaan paardrijden. Ook dát is namelijk niet in het belang van het paard.
Ik zie daarom geen absolute grens en kan die alleen voor mezélf trekken: ik kies heel egoïstisch wel voor mijn eigen lol bij het rijden doch ken mezelf en doe gewoon niet mee aan een sport. Voor een ander echter??

Bij endurance wil ik een opmerking plaatsen: een paard is níet op duurbelasting op snelheid gebouwd en wél een blessureverstopper.
Paarden zijn namelijk door de natuurlijke selectie geprogrammeerd op het niet laten blijken van lichamelijke gebreken. Roofdieren zijn hier nl. héél kien op en ook in de kudde leidt het tonen van een zwakte onmiddelijk tot erosie van de sociale positie.
Dit maakt het voor ruiters en veeartsen erg moeilijk om een ontwikkelend probleem vroegtijdig te signaleren. Uitsluiting vindt hierdoor in de regel plaats als er al een probleem ís. Door de vrij strenge normen zijn de problemen in de regel gelukkig niet permanent maar blessures zijn helaas wel bijna normaal.
Best een listig punt dit.

e m kraak schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 16:35:


Kijk, zo'n reactie ligt in de lijn van mijn bedoelingen! Hardstikke ingewikkeld natuurlijk om daar verbanden in te ontdekken en het enigzins statistisch verantwoord te krijgen. Maar super interessant toch? Hihi, ik ben toch aan het solliciteren, misschien inderdaad het CBS maar eens proberen!

e m kraak schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 14:06:


Hallo,
Dacht dat NOSPAM erbij hoorde (sorry), komt vanavond nog een keer.
Mijn e-mail is: m.i.-meijer@t-online.de
Ik heb al vaker gehoord dat ik moeilijk per e-mail te bereiken ben.
Groeten,
Monique

Hans Arendse schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 16:29:


Waarom zou kunststof beslag niet passend kunnen worden gemaakt?
Als je het ruim legt kun je het overtollige er makkelijker dan bij ijzer afraspen en daarmee een prima passend hoefbeslag maken.
Groet
Hans

Morrie schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 9:04:


Dat is durven! Met een paard omgaan is juist een goeie oefening in zelfvertrouwen en leiding geven..

trea hoex schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 16:39:


Ik vrees dat ik het niet kan zien op de foto's..