perdida schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 23:41:


Dank je voor je reactie, ja ik woon in Putte bij Mechelen. Waarom zoek je een bekapper in de buurt van Antwerpen en ga je de cursus niet zelf volgen? We kunnen misschien iets afspreken om samen te gaan.
Mijn paard neemt al geruime tijd Glucosamine, Chondroitine en MSM,
dus ik denk niet dat ik buiten natuurlijk bekappen nog veel meer voor haar kan doen.
Die Cortaflex waar je over schrijft is dat enkel Glucosamine en hoeveel betaal je dat?

Groetjes
Marie-Christine

Huertecilla schreef op zaterdag, 9 juli 2005, 18:04:

Mooie link HC ,ben altyd heel blij,met dit soort info..
vooral .als t al zo oud is ,als de weg naar rome..
En nu t bit nog,maar ik geloof ,dat deze Heer hier ook nog iets over te melden heeft..
Interresant ..
Rij zelf al 30 jaar zonder bit op alle mogelijke paarden ,vooral arabies..
Alleen met t voetenwerk ,ben ik pas in contact en kennis gekomen via deze site..
Gelukkig hebben mijn paarden nooit(alleen een half jaar ,door aanraden van veearts,maar heb ze er zelf gevoelsmatig snel ondervandaan gesloopt)
Maar dit was geen wetenschap.maar gevoelsmatig..
Nog ook zo slecht niet,maar als er nog een party wetenschap bij komt,is t rond..
vriendelijke groet trudy

Vanaf mijn 17e jaar,was ik total onbevreesd ,om op een paard te zitten..
Ruim 2 jaar terug sloeg de Angst toe..
Ik ben op onderzoek gegaan,en bedacht::
Ligt t aan mijn vera??/
Nou ,zeker niet!!
Vera is wel een bruizende dame ,maar van enig wantrouwen kon geen sprake zijn..
dus ik ben t bij mezelf gaan zoeken,en heb Pien(spirithorse0 gevraagd,of ze mij kon helpen..
Zij zei iets,en verdomd ,daar zat t .
Ik ben bang ,om mijn vera te belasten,en heb op die manier ,de Angst mij eigen gemaakt..
Over mijn 30jarige rijkunst hoef ik nl niet te twijfelen..
Een bit komt er niet in..
Maar toen mijn vorige arabie gestorven is ,heeft zich een enorme onzekerheid van mij meester gemakt..
Ik was dol op die vent..
Vera had ik gekocht ,toen hij nog leefde,en de narigheid had zich verstrengeld..
Alsof ik vreemd zou gaan ,als ik net zo ga genieten van vera in t bos ,als ik met Said deed..

Ik doe dit verhaal even,om elkeen ,die angst heeft nog wel eens verrassend op kan kijken ,waar t aan ligt..
Ik dank Pien voor de aandacht ,en de wijze woorden,en mijzelf voor de zoektocht..
Groet trudy

trea hoex schreef op zaterdag, 9 juli 2005, 16:18:

En natuurlijk ook vele mooie jaren met je lievelingen toegewenst van mij1
Trudy

Chaser blijft maar supergevoelig lopen op het harde. Het probleem zit meer in de rechtervoorvoet dan links... Na hem nogmaals goed rondgeraspt te hebben en een nog fiksere mustangrol was het niet opgelost. Ik kon niet nog meer eraf halen.
Samen wandelen werd nog steeds niet in dank afgenomen.
Gelukkig is Fred vandaag gekomen. Visiteertang erop, precies op de straalpunt, waar volgens Fred het hoefbeen ongeveer moet zitten toonde hij gevoeligheid.
Fred schat de zooldikte ongeveer 1 cm. Toch nog steeds licht hoefbevangen...
Wat mijn werk betreft aan de voeten was hij tevreden.

De traumaringen en de enigzins opstaande wand zullen gewoon eruit moeten groeien.
Dus hebben we overlegd... Mijn eigen Easyboot hoefschoenen zijn in dit geval te hard en bieden geen demping. Daarom besloten om toch maar Smit (Rijssen) hoefschoenen aan te laten meten. Gipsafdrukje gemaakt en nu maar wachten tot ze klaar zijn.

Gelukkig heb ik via een vriendin dezelfde hoefschoenen die redelijk goed passen.
Daar loopt hij al een stuk beter op. Daar ga ik hem nu maar eerst aan laten wennen, eens wat eelt kweken. Omdat hij toch in beweging moet blijven zal ik kleine rondjes gaan maken. Gaat dit goed en heeft hij een beetje eelt gekweekt dan kunnen we weer wat rond gaan rijden.

Tot zover!

Groetjes,
Wil.

Wil schreef op zaterdag, 9 juli 2005, 21:46:

Hi wil.mijn vera is anderhalf jaar geleden (januarie 2004) hoefbevangen geweest..
Volgens de da niet klassiek,d.w.z.dat ze nooit op de voorhand achterover heeft gestaan,maar de gevoeligheid ,en de ringen in de hoefwand waren zeer aanwezig..
T heeft lang geduurd,maar ze loopt nu ,problemloos galloperend op t asfalt,maar de brokkelweggetjes geven !!!let wel !!af en toe ,nog wat trikkertjes!
Toch kan ik deze weggetjes met haar doen..
Veel geduld,want de voeten moeten ook heel lang wennen aan normaal gebruik
succes
trudy

Wil schreef op zaterdag, 9 juli 2005, 21:46:

toch nog even een update voor jou!1
Weet je de oorzaak ,specifiek van de hoefbevangenheid van je paard??
Bij die van mij was t NIET t gras!!
trudy

Trudy schreef op zaterdag, 9 juli 2005, 21:04:


Ach Trudy, er waren momenten dat we lijnrecht tegenover mekaar gestaan hebben en ik hoop dat daarin nu een beetje rust gekomen is.
Ik ben blij dat jij en Vera zoveel plezier hebben in het samen rijden, zie je dat iets ook een eer kan zijn? Dat zij nu misschien wel degene is die er trots op is dat ze jou mag dragen op haar rug ?!
Groet, Pien (en wanneer kom je nu?)
www.spirithorses.be

Marleen den Arend schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 8:43:


Nu gebruik ik ook bij voorkeur wél de stem en het liefst
helemaal geen stem

Een groot voordeel van stem aanwijzingen is, een onverstoorde
balans. En daarom is het een veel zachter hulpmiddel.
Om die zelfde reden stuur ik met mijn armen in plaats
van met mijn zit of benen.

Nog mooier is het als er helemaal geen aanwijzingen
nodig zijn. Als je paard zo in eenheid met je is, dat je
geen bewuste bewegingen of stem gebruikt,
en je paard toch aan je gewone lichaamstaal merkt wat je wil.
Steeds stiller en gevoeliger worden, dat is het mooist vind ik.

Nu zijn we vanmorgen bij de twee paardjes wezen kijken
die we misschien over een tijdje gaan kopen. Ze lijken heel
veel op het paardje waar Pien op rijd, op haar foto hier.

Het zijn gevoelige 4 jarige paardjes, de paarden waar we tot dusver
mee gewerkt hebben zijn duidelijk een slag koeler. Ik vraag me af
of ze wel voldoende verkeersmak kunnen worden? En hoor graag
jullie mening en ervaring daarmee. Gevoelige en energievolle paarden
in het verkeer en de afwisseling van de stad kan dat wel wat worden?

Gevoelig lijkt me juist heel leuk, omdat ik het liefste rijd met
paarden die nieuwsgierig zijn naar alles wat er gebeurd.
Ze zijn echter arm aan prikkels opgegroeid, wel veel in handen
geweest met veulen inprenting en al en daarna een basis
met clicker training. Hun huisvesting was ideaal, echter op een
weide naast het huis en ver weg van elke belevenis.
In de beslotenheid van 2 merries met elk hun eigen veulen.
Met zo af en toe een klein wandelingetje het bos in.

Wij krijgen als alles doorgaat een weide dicht bij of in de stad.
En in en rondom de stad rijden is fantastisch, ik doe het liever
als op de veluwe waar we nu zitten. Het is zo heerlijk afwisselend
en zo boordevol uitdagingen en routes. Kan een gevoelig paard
ook steeds verkeersmakker worden? Of wordt dat alleen maar
ergernis de eerste 5 jaren?

Michiel

Hoefsmid Rik schreef
Knip....> Zo'n beslag is vooral goed voor een paard met

Hoi Rik, je blijft de term 'hoefsmid' met passie gebruiken he.
Hoe kunnen we nou geloof hechten aan jouw natuurlijk bekappen wanneer je nog steeds nagelt ?!
Waarom steek je niet al die tijd en energie in het voorlichten en steunen van je klanten teneinde ze duidelijk te maken dat tijd en geduld helender zijn dan nagels in een hoefwand ?
Er bestaat overigens ook nog zoiets als hoefschoenen.

Sorry hoor, kon het even niet laten, het gaat weer heerlijk hier.
Groet, Pien
www.spirithorses.be