Michiel schreef :
> Knip...Nu zijn we vanmorgen bij de twee paardjes wezen kijken
> die we misschien over een tijdje gaan kopen. Ze lijken heel
> veel op het paardje waar Pien op rijd, op haar foto hier.
> jullie mening en ervaring daarmee. Gevoelige en energievolle
> paarden
> in het verkeer en de afwisseling van de stad kan dat wel wat
> worden?
Heerlijk, die gevoelige paarden. Zo fijn om mee te werken.
Het paard op mijn foto is mijn Arabier, BD. Ooit een ervandoorgaande elastieken hex, nu een -zonder-bit-in-de-reuzenstoet tiepje, met een heel eigen karakter en zeker geen allemansvriendje (zeg ik met een mengeling van trots en ergernis).Hoewel ik nog regelmatig in een korenveld beland hoor, zoals een paar weken geleden.
> Gevoelig lijkt me juist heel leuk, omdat ik het liefste rijd met
> paarden die nieuwsgierig zijn naar alles wat er gebeurd.
> Ze zijn echter arm aan prikkels opgegroeid, wel veel in handen
> geweest met veulen inprenting en al en daarna een basis
> met clicker training. Hun huisvesting was ideaal, echter op een
> weide naast het huis en ver weg van elke belevenis.
> In de beslotenheid van 2 merries met elk hun eigen veulen.
> Met zo af en toe een klein wandelingetje het bos in.
Een tip voor jou : Zet ze een tijdje langs een drukke verkeersweg, wennen ze aan alles en het kost jou geen moeite.
BD was ook ooit niks gewend en ging met 4 jaar nog letterlijk tegen de muur van de stal op waar ze op dat moment stond.
Altijd freaky met van die rollende Arabierenogen (heeft ze nu nog regelmatig trouwens).
Ze is nu 8 en alles is weer op mijn bekende 'spelenderwijs' manier gegaan, daarbij gebruikmakend van de signalen die zij naar mij uitzond.
En als er met dit soort paarden eenheid ontstaat , ga je vanzelf een fase verder. Zij bepaalt wanneer ze klaar is voor iets nieuws, - niet ik.
Terwijl ik absoluut de leider ben.
Maar dat is ons samenspel, ons geven en nemen.
Dan laat zij mij iets zien - dan laat ik haar iets zien en je weet altijd dat er geen gevecht is en het allemaal vanzelf goed komt zo.
Galopwissels heb ik haar nooit geleerd, die heeft ze zelf uitgedokterd omdat het handiger uitkwam bij snelle wendingen (wij zijn nog steeds barrel racers he....). Ze vond dat het tijd was daarvoor toen ze 7 jaar was.
Ik anticipeerde daarop door er mijn hulpen aan te verbinden.
Dus andersom dan je zou verwachten.
Ineens tijdens een buitenrit ging ze vanuit haarzelf side-passen (zijwaarts). Ik ook niet gek en heb er een cue voor bedacht.
Nu vraag ik - zij doet het.
Ze hield ervan de veulens bijeen te drijven en daar gebruik van makend hoef ik alleen maar in mijn handen te klappen en nog steeds haalt zij de paarden binnen. Heb ik haar nooit geleerd. En het gekke is dat de paarden wachten met naar binnen komen totdat zij ze komt halen, terwijl ze niet hoog in rangorde staat hoor.
Door die gevoeligheid is er bij haar geen echte ondeugendheid, dat haalt ze niet in haar hoofd. Het is een paard zonder enige vorm van humor, zeg ik wel eens, want spelletjes zijn er niet bij bij haar; er moet gewerkt worden, alles is serieus, en als ik eens wil spelen snapt ze me niet en denkt ze dat ik haar opjaag. Dat is weer een nadeel van die gevoeligheid.
Zeer beledigd ook wanner ik haar geen snoepje geef na het werk, en ze is een keer dagenlang nukkig geweest toen ik met vakantie was en haar niet opgezocht had.
Leren doen ze makkelijk, die gevoelige paarden, temeer wanneer je in staat bent ze het idee te geven dat je het 'samen' hebt gedaan, ipv opgelegd. Dwang geeft altijd een averechtse werking, aansporen bijvoorbeeld maakt een paard als zij totaal onzeker, terwijl mijn koudbloeden veel meer vergevingsgezinder zijn als iemand eens een fout maakt of zit te stuiteren.
> Wij krijgen als alles doorgaat een weide dicht bij of in de
> stad.
> En in en rondom de stad rijden is fantastisch, ik doe het liever
> als op de veluwe waar we nu zitten. Het is zo heerlijk
> afwisselend
> en zo boordevol uitdagingen en routes. Kan een gevoelig paard
> ook steeds verkeersmakker worden? Of wordt dat alleen maar
> ergernis de eerste 5 jaren?
Doen !!!!! Michiel, niks heerlijkers dan op een dergelijk nivo te kunnen communiceren met een paard.
Dat gaat op gedachtennivo.... ik denk wel dat jij snapt wat ik bedoel.
Veel rustmomenten inbouwen, een relatie opbouwen enzo, maar dat doe jij toch wel.
Ik merk zeer verschil in rassen/type paarden onderling. Zo zijn de koudbloeden echt koudbloedig terwijl zo'n hittepetit veel eerder 'vragen' gaat stellen, dat merk je aan hun houding, dat voel je, dat lees je.
BD zendt vanalles uit naar mij. Ook als ik met mijn rug naar haar toegekeerd sta kan ik zeggen hoe die oren staan, hoe het met het neusje is (ergerlijk opgetrokken of niet).Ik "lees" ook in haar ogen.
Bij mijn koudbloeden moet ik veel meer gissen, veel meer kijken met mijn ogen. Maar die zijn dan wel weer gelijkmatiger en stabieler in karakter en veel veel moeilijker van hun stuk te brengen.
Toch kan ik niet zeggen dat BD niet stabiel is, door die gevoeligheid pikt ze echter veel meer - en sneller- dingen op, reageert ze op vanalles wat bij de koudies meer een verstoord "huh?" zal opleveren.
Heerlijk, zo'n hittepetit. Maar niet voor kinderen, onzekeren en beginners.
Overigens is BD volledig verkeersmak : Tractors, vrachtwagens net aanhanger, hijskranen, stadsbussen....maar voor een plastic zakje in het veld zal ze altijd opzij blijven springen
en ze gaat nou eenmaal niet langs een uitgeklapte paraplu. Oja : Vishengels blijven ook eng.
Succes, ik wens je het allerbeste met je beslissing.
Pien
www.spirithorses.be
Warboel
