Lianne Dingemanse schreef op maandag, 11 juli 2005, 9:11:


Oh... ja nog iets.... laat het halstertje nooit om in de wei of stal! Veulens kunnen erg onhandig en speels zijn!
Groetjes Lianne

Esther schreef op zondag, 10 juli 2005, 21:23:


Nee hoor Esther, goed gedaan! Extreme situaties vragen soms om een extreme aanpak. Pijn kan net datgene zijn wat hem het laatste beetje angst of vechtlust geeft dat hij nodig heeft om er uit te komen.
Niet schuldig om voelen, soms kan het niet anders. En hopelijk blijft hij uit het water nu

ElkeW schreef op maandag, 11 juli 2005, 9:18:


ja dankjewel allemaal, schuldgevoel heeft idd weinig zin, en hij was natuurlijk ook bang door alle drukte om hem heen. De grootste klus was om het halster om te krijgen en de touwen om zijn kont. Alles is gefilmd trouwens, en door het bekijken van de beelden weten we nu zeker dat we het goed hebben gedaan, ook zien we wat foute dingen maar daar leren we van. Er is een stuk film waarin je ziet dat we zijn hoofd echt boven houden, eigenlijk jammer dat we het zwemmen niet kunnen oefenen met hem, want de kanten zijn zo beroerd, maar dat had een hoop gescheeld als ie wist dat ie mee had kunnen zwemmen, er is een plek waar ie er vrij makkelijk wel uit kan, maar daar kregen we hem gewoon met geen mogelijkheid naar toe. In de hele film zie je toch ook dat we zelf niet in paniek waren, dat kwam achteraf pas de echte bibbers. Of ie uit het water blijft hoop ik, vorig jaar was het een keer s'nachts, toen werden we het bed uitgebeukt door de brandweer, maar toen was ie in een andere wei en beter op de kant te krijgen. Hij flikt het trouwens altijd als wij oppassen. Gelukkig is ie nergens gewond, op een klein schrammetje na.

groeten Esther

Nick Altena schreef op maandag, 11 juli 2005, 0:58:


ik neem ook aan dar de moeder er nog bij loopt want 6 weken en dan al van de moeder is echt veel ste jong!!!
je kunt idd veel met de moeder bezig zijn en proberen zo het veulen naar je toe te lokken, laat het halster achterwegen verlopig...vaak helpt het ook op gewoon (op het gras of in een stoel) te gaan zitten en met iets bezig zijn (bijvoorbeeld zadel schoonmaken, doen alsof je het halster bent aant maken zoon dingen, het word nieuwsgierig en komt vanzelf op je af uiteindelijk....grijp dan ook niet gelijk naar het veulen maar doe net alsof je het lieve dier helemaal niet ziet ...zelfs niet als ze pal naast je staat, daarna als ze al een tijdje erstaat kun je wel tegen dr gaan praten, en kijken of ze nog dichter bij durft te komen...zo steeds eens tukje verder....je kunt ook zeggen nou ze staat hier nu al een tijd nu ga ik en die je het een paar uur daarna of de volgende dag opnieuw kijken of ze nu sneller naar je toe durft te komen als je weer ergens zit en druk bezig bent.

trea hoex schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 16:39:


Misschien kan ik er toch ook nog wel iets over zeggen Trea.
Wanneer je paard altijdstaat met zijn voeten vooruit, kan dat erop wijzen dat iets niet in orde is. evenals altijd met de voeten naar achter onder hem. Ook wanneer een been altijd naar voor of naar achter gehouden wordt zijn dat tekenen dat er iets met de gewrichten of voeten aan de hand is en dat daar dringend naar gekeken moet worden.
Maar zijn daar geen aanwijzingen voor dan doet het dwingend bekappen in een bepaalde stand meer kwaad dan goed, omdat er altijd spanning op de gewrichten zal komen te staan, wat extra slijtage zal veroorzaken.
Wanneer je paard dus niet altijd "verkeerd" staat is een foto niet meer dan de vastlegging van de voetas in een fractie van een seconde.
Piet

Marie-Christine Vesters schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 14:53:


Hallo,
Mijn paard heeft op driejarige leeftijd een trap gehad van een ander paard. Rechter schouder uit de kom, enorme inwendige schade. Haar rechterbeen wilde alleen nog maar naar voren en naar binnen. Een toonbeeld van elende. Volgens mijn dierenarts echter wel te genezen. Ze kon pas na een maand gericht fysiotherapie/lasertherapie en pijnstillers weer een beetje schuifelen, maar ze had een enorme wil te leven en mee te werken. Na twee maanden was ze nog wat kreupel maar kon weer lopen en zelfs draven! Ik liep ook tegen het probleem aan dat ze bekapt moest worden en absoluut niet met haar hele gewicht op haar rechter been kon gaan staan. Rechts sleet niet meer af, links des te meer. Rechts ontstond bijna een bokhoef, met een verschil tussen links en rechts van 2 cm..... Mijn hoefsmid kon het geduld niet opbrengen dat hij haar hoef na 10 seconden weer neer moest zetten. Een andere smid was zo slim haar tegen een wand te laten leunen en tijdens het bekappen kleine stukjes wortel en brood te laten voeren. Dat gaf hem wat meer tijd en mijn paard afleiding van het hele gebeuren. Wellicht ook voor jou een idee?
Mijn paard is nu 8. Haar schouder is helaas nooit meer helemaal de oude geworden, maar ze is prima te rijden. Krappe wendingen e.d. doen we niet als het even kan, als ze moe wordt is ze af en toe licht kreupel, maar ze wil heel graag. In de loop der jaren zijn haar spieren in de schouder door gerichte training gelukkig sterker geworden, maar uit de kom schieten kan altijd nog gebeuren. Zelf bekappen is erg fijn, kun je desnoods 2 hoeven per keer doen en zovaak en zolang het nodig is de hoef weer neerzetten.
Fijn dat je je paard niet weggedaan hebt. Veel mensen hebben tegen mij gezegd dat ik haar weg moest doen. Geen denken aan, zolang zij aangeeft plezier te hebben in het leven blijft ze, desnoods als grasmaaier....
Groeten,
Monique

Esther schreef op maandag, 11 juli 2005, 9:38:

knip
altijd als wij oppassen.

och Es, als de nood hoog is en het water tot de lippen !
Zelf had ik ook eens een veulen dat in de beek terecht kwam,
halfjaar oud, 200 kg zwaar, da's toch meer dan dubbel mijn eigen gewicht (denk ik dan),
alle paarden moesten over het brugje over de beek naar de wei,
dagelijkse kost, maar nee er ging iets fout,
moeder naar de overkant en veulen de bocht gemist
wou dus maar naar mama toespringen en door de hoge netels
de beek in, anderhalve meter diep en bovenaan even breed, steil dus
benen kniediep in de modder, even proberen
en dan maar opgeven en blijven liggen.
Mens heb ik dat beestje geranseld (dik tegen mn zin)
om ze toch maar een vin te doen verroeren, nix, nada !
en maar duwen en trekken en op haar kont meppen en trappen,
uiteindelijk de trekker van de buren erbijgehaald,
twee westernsingels onder haar doorgekregen,
met touwen vastgeregen en haar zo zijdelings uit het water gehesen.
En al die tijd zie je dat licht in die ogen dimmen
je hebt er géén idee van....

enne...ze ziet me nog altijd even graag !
(in mijn album Tisza)
Peter

Esther schreef op zondag, 10 juli 2005, 21:23:


Achteraf is vaak alles anders. Voor jezelf en voor anderen helemaal.

Wanneer echter de ernst van de situatie kritiek is, moet je dát doen wat werkt. Met een koppige knol midden op de weg voor een aanstormende dikke vrachtwagen is, nog afgezien van jezelf, álles paardvriendelijker dan geplet worden. Zo ook verdrinken.

Aangezien het vaker gebeurt: is het mogelijk om érgens een flauw af-/oplopende kant te maken?

Hoefsmid Rik schreef op donderdag, 7 juli 2005, 19:01:


http://www.hoofcare.nl/map_voor_hoefproblemen/verbening_hoefkraakbeenderen_images/verbening_hoefkraakbeenderen.html
Hier is een aardig verhaal over hoefkraakbeenverbening.

Het lijkt mij het meest verstandig om zonder ijzers een zo breed mogelijke hiel te creeren zodat de takken uit kunnnen wijken voor het bewegende kootbeen, als het al voorkomt bij een paard wat blootsvoets is gehouden en goed bekapt wordt.
Het is altijd zo dat je door te nagels te slaan in de voet van een paard het beslag het hoefmechanisme zal verminderen. De noodoplossingen, zoals sneden in de hoegwand die dan genomen worden zijn allemaal symptoombestrijdingen.
Afgaande op de gelinkte site is het duidelijk dat het komt door een paard op harde ondergrond te laten lopen.... met.... ijzers.
Tja niet vreemd, want er gebeurt nog al wat in de voet van een paard als je met ijzer op steen slaat.
Er staan dan ook "geweldige " oplossingen onderaan de pagina

Vrij logisch lijkt me, aangezien je in het forum van Hoef Natuurlijk nog steeds oplossingen aandraagt die te maken hebben met praktijken uit het verleden en waarvan de beroepsbeoefenaren nu krampachtig proberen met allerlei "tussenoplossinkjes", toch hun marktaandeel te behouden.
Piet

hoi hoi 1 augustes krijg ik een draver merrie van 5 hier voor een tijdje naar mij komt (of tot ze verkocht is of als ze niet verkocht word dan minimaal 2 jaar hier) nu zit ik met het volgende, ze probeert je nogal uit. en is echt pittig met rijden.

ik wil de eerste keren in de wei daarna pas in de bak rijden.
nu het probleem.

a: niemand kan met me mee en ben helemaal alleen
b: als je (vooral de eerste keer) op de stapt is ze haast niet te rijden, ze gaat dan rennen en is haast niet terug te houden (ze rijd nog met bit, wil dr zelf leren aan een touwhalster) maar ze gaat dus rennen (niet trappen enzo)
ze hangt dan meestal ook schuin in de bocht waardoor je zowiezo al snel valt...de eigenaar zegt dat je met de teugel steeds contakt met bit geen contakt en zo door moet gaan maar zover ik weet vinden paarden dit net vervelent...weet iemand hoe ik haar toch rustig krijg in het begin???
opzich ben ik niet bang maar wil ook niet iets breken ofzo...zowiezo wil ik haar eerst een weekje tot een maandje leren kennen en dan wel eens opzadelen, longeren, poetsen, wandelen met dr aan de hand (zo vanaf de grond is het een heel lief paard)...daarna zal ik er toch op moeten en wil dr een beetje rustig houden...iemand nog tips om snel vertrouwen te winnen van een paardje of altans IETS om dr te laten wennen aan me zodat ik rustig kan opstappen...en nog iemand tipsvoor als ik erop zit en ze gaat rennen???

Nick Altena schreef op maandag, 11 juli 2005, 0:58:


Bedankt allemaal voor de goede tips !

Jazeker loopt ze nog bij dr moeder !!!!
Ze loopt dus in die weide van die man waar ik ze van gekocht heb .
Dus moet wel rekening houden dat ik me wel op iemand anders terrein bevind.

ze is nu ong 6 weken en zal over dik 3 maanden bij mij komen :)
Probeer van te voren al de moeder en veulen af en toe te scheiden (nu nog niet hoor ) zodat ze het wat kunnen afbouwen.

over dat voeren niet goed zal zijn (om evt mee te belonen ) mag toch wel een beetje pavo veulenopfokkorrel geven (al geschikt vanaf 6 wkn)?

verdere tips welkom !

En nee laat zeker d,r halster niet in de wei aan !

bedankt!

Piet schreef op maandag, 11 juli 2005, 12:11:

Nou de kreet altijd is wel heel erg altijd ... ik vind heel vaak al erg genoeg en een reden om er dus wel wat meer in te duiken in voetassen en voetstanden.

Zoals velen wel weten staat Isabella Frans met de voorhoeven. Helaas ben ik nog niets tegen komen over franse standen in het boek over natuurlijk bekappen. Wel hoge en lage hielen en even wat over een voetas, maar dat dit van ondergeschikt belang is ... zolang je de zool maar volgt.

Eerder is hier gezegd dat Isabella's hoeven erg mooi zijn geworden ... ja van onderen, maar toch klopt er iets niet. Ze is wel degelijk anders gaan staan. Nee niet altijd, als ze jeuk heeft dan gaat ze zo wijdbeens staan om erbij te kunnen dan staat ze inderdaad niet bodem nauw .

Ik heb dus over franse standen moeten lezen in een traditioneel hoeven boek en daar staat dat een franse stand geen kwaad kan, maar dat je wel vaker moet bekappen als bij een ideale stand en dat je zeker moet opletten dat het franse niet grieks gaat worden haha, of beter, dat het niet verergerd. En dat is nu aan het gebeuren volgens mij wordt de zool aan de buitenzijde dikker en daardoor lijkt hij niet meer parallel aan de bodem te lopen als ik hem in mijn hand laat rusten. Maar dit is een werkje voor de bekapper die ik binnenkort laat komen.

Groeten, Ingrid

Horsewisper schreef op maandag, 11 juli 2005, 18:42:


laat maar heb dr vraag eigenlijk helemaal verkeerd uitgelegt als het mijn eigen paard was had ik dr gewoon de tijd voor genomen maar aangezien de eigenaar me perse binnen een maand erop wil zien rijden moet het zo snel..ik weet heus wel dat vertrouwen en alles bv van parelli echt niet binne 1 maandje klaar is...ging eigenlijk alleen om een tip als je haar echt niet terug krijgy (de noodstop ken ze niet teminste dacht van niet)
maar ik heb iemand (intructeur) die me gaat helpen als ik dr op ga dus dan zal het wel goed komen...als die meid me heeft zien rijden kan ik wel de tijd nemen met haar te leren rijden met touwhalster enc....!!! ikzelf ben wel voorstander van een rustige manier, niet gehaast enc...maar het nadeel is dat je als het je eigen paard niet is moet voldoen aan de eigenaar zijn wensen.

nou oke doei!!!!

groetjes MIJ

Monique Meijer schreef op maandag, 11 juli 2005, 13:09:


Beste Monique,

Ik denk dat we gelijkgestemde zielen zijn. Mij hebben ze ook tot drie maal toe in de kliniek de vraag gesteld of ik haar niet beter liet euthanaseren, maar ze stond er met zo'n klare ogen bij en had toch zo'n wilskracht om te leven dat ik dat echt niet kon. Niet tegenstaande de zware kosten ben ik nog steeds blij dat ik naar mijn eigen innerlijke stem heb geluisterd en niet naar de anderen. Ze kan, niettegenstaande haar pijnlijke schouder nog steeds een showtje weggeven, daar geniet ik dan dubbel van.
Ben jij de cursus "natuurlijk bekappen "gaan volgen en breng je dat nu ook in de praktijk?
Kan me je eens wat toesturen hoe dat ging toen je dat de eerste maal bij je paard zelf deed. Heb je daar heel veel zelfvertrouwen voor nodig?

Als je Wendy-hb schreef op maandag, 11 juli 2005, 20:05:


Hoi Ingrid
als de zool aan de buitenkant dikker wordt is daar een reden voor. De zool wapent zich tegen extra slijtage door harder te groeien en meer "eelt" te produceren aan die kant.
Hij bereikt zo de natuurlijke stand die het minst vraagt of ten koste gaat van de gewrichten.
Isabel heeft een Franse stand, mijn Don ook en bovendien nog x beentjes ook. Toen hij geboren werd wilden ze hem het liefst maar in laten slapen vanwege de kromme pootjes. Toen hij nog veulen was is er een smid mee aan de gang gegaan die zijn stand gecorrigeerd heeft. Zolang alles kraakbeen is denk ik dat dat kan, (ik weet niet wat er gebeurd zou zijn als hij onmiddelijk natuurlijk bekapt was) en was het daar dan maar gestopt. Maar nee, dat "rechtzetten" heeft jaren geduurd, elke 2 maanden weer rechtzetten, dus van stand veranderen en weer de gewrichten anders belasten. Zonder dat er eigenlijk nog een resultaat bereikt werd
Want vergeet nu niet dat ook een hoefijzer scheef afslijt he.
.Het enige wat later bereikt werd is dat Don hko.htm">hoefkatrol fase 3 gediagnosteerd werd en de artsen zich bij het zien van de foto's afvroegen hoe het mogelijk was dat het dier nog een stap kon lopen.
Of het werkelijk hko.htm">hoefkatrol was weet ik niet, dat er iets niet in orde was is zeker. Don had dan de mazzel dat ie van een arts was, die is gaan uitzoeken wat er tegen te doen was en hem het wel eerder beschreven middel gegeven.
Toen hij bij mij kwam zijn ogenblikkelijk de ijzers ervan onder gegaan.
Hij staat nu zoals ie staat. Ik ga onder geen beding proberen iets aan zijn stand te veranderen. Ik vind het ook helemaal niet belangrijk, Hij loopt als een kievit, zonder medicijnen. Op een gegeven moment houdt de groei de slijtage in evenwicht in de meest natuurlijke stand van het been, dat de gewrichten zo min mogelijk belast. Is dat Frans? Is dat Grieks is dat weet ik wat? Recht is mooier, maar Romario had ook kromme pootjes, je moet es kijken hoe die kon voetballen :)
Piet