Esther schreef op donderdag, 11 augustus 2005, 22:39:
> Marleen den Arend schreef op donderdag, 11 augustus 2005, 20:01:
>
>> Marlies schreef op donderdag, 11 augustus 2005, 19:51:

> ook geen enkel probleem. Ze hebben niet voor niets oren
> gekregen.
>
> Groetjes Esther
Hallo,
Als ik met mijn paard bezig ben en ik zeg niets, dan kijkt ze vreemd naar me. Duurt het te lang, dan komt ze voorzichtig op me af om te kijken of ik niet in slaap gevallen ben......
Ze moet schijnbaar van mij een bevestiging hebben dat ik er 100% mee bezig ben en ze het goed doet. Woorden begrijpt ze heel goed, voor lof is ze erg gevoelig. Komt ze bij het longeren (altijd zonder longeerlijn) te dicht bij me, reageert ze op 'naar buiten', zonder dat een beweging nodig is. Ik heb wel een longeerzweep in mijn hand, maar die gebruik ik alleen af en toe ter ondersteuning bij bijvoorbeeld achterwaarts gaan. Ook handig om een lastige vlieg van haar lichaam te wippen.....
In de loop der jaren hebben we een eigen taal ontwikkeld, voor een buitenstaander wel wat lastig. Een mengelmoes van Nederlands, Engels, klanken en gebaren. Ik herinner mij nog goed aan het verbaasde gezicht van een kennis (een goede ruiter) die haar ondanks duidelijke hulpen niet vanuit draf in gallop kreeg. Het toverwoord was namelijk 'pscht'. Voor mijn paard is het dan blijkbaar een principe kwestie: Ik ken jou niet, je gebruikt niet de juiste commando's, dus ik doe ook niets. Beginners is een ander verhaal, dan is ze erg voorzichtig en doet veel moeite te achterhalen wat die persoon bedoelt.
Groeten,
Monique