Monique Meijer schreef op dinsdag, 6 september 2005, 12:46:
> trea hoex schreef op dinsdag, 6 september 2005, 11:40:
>
>> Monique Meijer schreef op dinsdag, 6 september 2005, 8:29:

> nog geen deukje. Voor is ze met zoiets wel iets gevoelig en
> knikt iets in, maar wandelt daarna ook rustig verder, zonder
> hoefzweer!
> Monique
Hi Monique, sluit me aan bij Trea! Geweldig meid, wat een voeten! Het lijkt of wij een beetje hetzelfde 'probleem' hebben bij onze paarden. Ook die van mij heeft rechtsvoor zo'n platvoet... Het begint nu weliswaar allemaal wat holler te worden maar niet zoals sommige hoevenfoto's die ik weleens zie van de andere Forum-leden.
Het zij zo.... Wij zijn nu precies 1 jaar van de ijzers af. Misschien weten jullie nog wel dat hij in maart wederom
hoefbevangen is geraakt.... Dus hadden we pech.
N.a.v. daarvan heb ik maat-hoefschoenen voor hem aangeschaft bij Smit.
Ik moet zeggen dat hij, dankzij die schoenen, nog enigzins kon lopen, en ik hem in beweging kon houden waardoor het genezingsproces wat sneller verloopt.
We hebben heel wat afgewandeld..... en vooral Kruiskruid-kontrole-route's gelopen...
Hier in de omgeving geen bloeiende Kruiskruiden meer, toch nog een positief punt

)
We hebben dus veel meer dan 1 jaar nodig... het zij zo.
Omdat een blote voet weer beter is als een gehoefschoende voet heb ik toevallig eergisteren de hoefschoenen weer eens uitgelaten. Het paard geeft zelf wel aan of dit kan of niet.
Maar ik merkte dat ie op het harde (met schoen) steeds beter ging lopen en ook weer in de bermen durfde te galopperen. Dat vind ik precies nu zo moeilijk! Wanneer doe je de schoenen weer uit en durf je weer zonder bescherming over het harde?
Nu, eergisteren dus. Ik moet zeggen dat hij toch ietwat gevoelig loopt, zeker in het begin, als we net op pad zijn. Pad is in dit geval een vlak betonnen fietpad.
Ik merk ook dat als we wat langer lopen hij zelf gaat wisselen met harde- en zachte ondergronden... Ik laat hem zelf zijn keuze maken... Lijkt mij het allerbeste.
De weg naar verbetering blijkt inderdaad in ons geval lang.... maar wij komen er ook!
Jij, Monique, bent ietsje verder met jouw paard als wij... Toch altijd leuk om te lezen, dat geeft mij echt een grote stimulans!
Geweldig!
groet,
Wil.