Sabrina Adams schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 13:16:
> Monique Meijer schreef op maandag 24 oktober 2005, 13:55:
>
>> Nu ik veel met mijn paard buiten rij, heb ik in korte tijd al
>
> Groetjes,
>
> Sabrina
Hallo, Sabrina,
Heel goed van Yitta, net op het goede moment!
Kinderen zijn trouwens ook een verhaal apart......
Even geleden kreeg ik bijna een hartstilstand toen mijn paard midden op de weg van achteren aangereden werd door een kereltje van een jaar of vier op een driewieler....... Hij wilde met ons mee rijden en kon niet op tijd afremmen vertelde hij me huilend. Godzijdank bleef mijn paard rustig staan en keek alleen verwonderd achterom. Dat heeft me een tijd gekost om dat kereltje aan het verstand te brengen dat een paard het niet leuk vind om van achteren benaderd te worden en dat het gevaarlijk is. En dan ook nog midden op de weg rijden.... Zijn moeder zag ons staan en kwam naar buiten. Ze schrok zich een hoedje, ze dacht dat hij thuis op de schommel zat.
Een straat verder kwam ik drie meisjes tegen die mijn paard graag wilden aaien. Indy is heel voorzichtig met kinderen, dus mij best. Ik stap af, zie ik net nog dat een meisje haar fiets tegen Indy haar linker achterbeen parkeert....... Dat kun je dus met Indy doen, die blijft keurig staan totdat het lastige object weer weggenomen wordt.......
Monique
Warboel
