epona schreef op vrijdag 25 november 2005, 14:05
> hallo Pien,
> Ik denk dat je er wel van op de hoogte bent maar er zijn pads
> met een dikker gedeelte aan de voorkant om het slinken van de
> ik heb een drachtige merrie, het verschild soms per week hoe
> het zadel ligt! Daar valt niet tegen te sparen, soms kan een
> pad een tijdelijke oplossing zijn.
> Ina
Dit raakt diréct het 'zacht verdeelt geen gewicht'. Het opvullen van een nietpassende boom met samendrukbaar materiaal of de ligging van het zadel daarmee veranderen verschuift en verhóógt alleen de drukpunten maar.
Voor een voorbeeld grijp ik even naar iest heel anders: om het gewicht van een racemotorfiets en de verdeling van het gewicht over voor- en achterwiel te bepalen gebruik je eenvoudigweg twee weegschalen of één weegschaal en een exact even dik blok hout. Het is essentieel dat de motorfiets horizontaal staat bij weging. Slechts enkele graden voor- of achterover verschuift de verhouding als verschillende procenten.
Een zadel is relatief kort en één centimetertje hoger of lager aan voor- of achterkant geeft een verandering in de hellingshoek van >5%.
Die verandering in hoek wordt sterk vergroot in de gewichtsverschuiving door het veranderde zwaartepunt van de ruiter omdat de geometrie van het zadel uiteraard identiek gebleven is.
Ok, ik zeg níet dat dit altijd verkeerd uitpakt doch het is héél trikkie.
Wij hebben ook twee drachtige merries en constateren wel een íets (maar echt miníem) toenemende singelomvang doch in het geheel geen verandering in de ligging van hun zadels. De panelen liggen óp de rug, rusten aan de bovenzijde van de ribbenkast, en daar verandert tot nu toe niets.
@citeria: De lijst van criteria mbt zadels in het algemeen, ongeacht het type heb ik hier al eens weergegeven.
@gewicht vs. druk: Ik kreeg ondertussen een érg goed visueel voorbeeld mbt gewicht versus druk en hard versus zacht van Elke door:
- een iets zwaarder persoon op strandsandalen laat op het natte zand een minder diepe afdruk na dan een lichter op blote voeten.
@Michiel: met een variatie van de lengte van de beugelriemen verandert jouw zit, verplaatst jouw zwaartepunt en dus verschuift het drukpatroon onder het zadel.
het probleem met de ophangbanden is dat als ze niet flexibel zijn de druk absurde hoge en veranderende pieken krijgt bij bewegeing van de ruiter én bij beweging van het paard; de verandering tgv het samenspel is zelfs door een computersimulatie nauwelijks te berekenen.
Als de banden flexibel zijn verérgert dit nog omdat de banden pas rekken als er sprake is van een drukpiek en er door de flexibiliteit en beweging zowel verminderde balans als oscilatie zal ontstaan.
Het ideaal (electronisch gestabiliseerde ophanging van beugelophanging en de zit boven door druksensoren eveneens electronisch in vorm aangepaste gelede draagpanelen) is wel te ontwerpen en met voldoende budget ook te maken doch dit wordt ZWÁÁR en dat is ook weer een probleem.
Het nastreven van het ideaal is denk ik utopisch én niet realistisch.
Het zou al een enorme stap voorwaards zijn als:
- het zadel bij de afmeting van de zadelruimte past
- het zadel op die plaats gelegd wordt
- de singelophanging overeenstemt met de natuulijke singelplaats van het paard
- de ruiter fatsoenlijk zit en rijdt
- de ruiter fit en lenig is zonder overgewicht
En dat geldt ongeacht het gebruiksdoel of de rijstiijl.
De eerste drie leggen de belasting op de minst kwalijke plaats en geven de minste beperking in bewegingsvrijheid.
De laatste twee punten zijn bij élk, zelfs bij een perfect passend, zadel doorslaggevend.
Dat het paard volwassen moet zijn, gezond en bespierd vind ik zo logisch dat ik het niet eens als basisvoorwaarde wil noemen; een rugprobleem los je niet met een zadel op. Dat kun je alleen onbelast proberen te herstellen en daarná te voorkomen. Dit geldt ook voor 'verdwijnende' spieren.
Warboel
