ElkeW schreef op donderdag 5 januari 2006, 11:06:
> Het ging over een wedstrijd in doma vaquera niet? Gho als ik
> tijd had.. lijkt me wel interessant om dat eens te zien.
Nee, demonstraties rijkunst in verschillende disciplines van het veebeheer; de Doma vaquera, Garocha, Acoso y Derriba, Rejoneo en ik meen ook een Tendero.
De eerste twee kan je zien als het schapendrijven met een hond, maar dan te paard rundvee. Op zich is deze manier van rijden bedoeld voor het eggie in de campo met het vee van de hacienda maar kent ook een geformaliseerde wedstijdvorm zonder vee die vergelijkbaar is met de dressurwedstrijden in NL waar ook geen wapens of slagveld meer bij te pas komen.
Acoso y Derriba en Tendero zijn zéér specialistische werktaken op de hacienda welke ook in wedstrijdvorm beoefend worden doch waarvoor vee essentieel is. Dit kan je vergelijken met het Western 'roping'.
Rejoneo is wel de juweel in kroon maar hoort eígenlijk niet in dit rijtje thuis omdat het van oudsher en tot in levend geheugen alleen edellieden beoefend kon worden; het is wel de hoge school van dezelfde manier van rijden, doch heeft géén basis in het werk maar in een proeve van bekwaamheid en moed van ridder-en-paard. Het heeft daarom ook eeuwen naast het tournooirijden gestaan.
> Als het op een hoog niveau is tenminste,...
Dé top.
> bij de Spaanse 'man in
> de straat' is het op vlak van rijkunst en paardenkennis vast
> even erg gesteld als in een doorsnee zondagsmanège hier bij
> ons.
ánders maar wel vergelijkbaar mbt kennis en niveau ja.
Het is hier gebruikelijk dat de eigenaar zijn paard bij een professionele trainer afgeeft en na een half jaar tot jaar beleerd weer ophaalt. Hij krijgt dan een korte les en een dwingende gebruiksaanwijzing mee.
Een levensgroot resulterend praktijkverschil is dat hier met de losse teugel op stang gereden wordt en de paarden bv. met zijn twintigen naast elkaar (in de regel gewoon los) voor
de kroeg staan zonder gedoe naar omstanders of elkaar.
Een ander verschil is dat zelfs de grootste knurft probleemloos met zijn paard door het verkeer en publiek huppelt langs de afgrijselijkste kermisherrie.
Het verschil tussen aanleuning-op-trens en los-achter-de-stang is letterlijk een wereld; een wereld van rij-cultuur. Beiden met hun voordelen en inherente nadelen.
HC