Geertje schreef op vrijdag 3 februari 2006, 14:52:
> Hmm, zo heb ik er eigenlijk nog niet echt over nagedacht. We
> doen wel wat grondwerk hoor, maar volgens mij stelt dat niet zo
> ontzettend veel voor. Misschien moet ik me er toch maar wat

> leren kennen voordat ik echt dingen met hem wilde gaan doen.
> Dus we hebben alleen wat gereden en wat spelletjes gedaan enzo.
> Misschien wordt het nu wel eens tijd voor wat serieuzer
> grondwerk.
Hum...de enige paarden die ik als dominant zou willen betitelen zijn hengsten en dan nog alleen als ik ze dominant benader. Wat een hengst dan doet om te bewijzen dat hij de baas is? Bijten...dominant gedrag van een paard, betekent acute pijn voor mij..niks bokken, wegspringen, kont keren, dat zijn menselijke gedragingen en als n paard het doet is het waarschijnlijk gewoon even lekker de benen strekken, tja...dat een mens dat eng vind is dan hun probleem.
Een paard zal juist eerder leiderschap vragen...maar ziet het in een oogwenk als de mens die hem moet begeleiden niet zeker is...paarden nemen namelijk spierspanningen waar..als jij je tenen kromt in je schoenen, dan weet het paard dat. Onvoldoende vertrouwdheid in jezelf en het paard, en het paard heeft geen vertrouwen in jou en schenkt je geen leiderschap...maar dat is iets heel anders dan dominant zijn.
Parelli heb ik onlangs op dvd gezien...wat een ontzettend brave merrie werkte hij mee, maar ze had verdomd weinig aandacht voor meneer
PArelli als hij stil stond...een paard is er namelijk op gericht beweging te registreren, alles wat stilstaat zijn bomen en niet interessant. Ik zag haar oren richting wat er achter de camera gebeurde gaan, als hij een verhaaltje stond af te steken...als hij bewoog, deed ze braaf, maar lusteloos en zonder enige uitstraling wat hij zei.
Ik wijs Pat
Parelli niet direct af, het is een veilige en goed toepasbare methode; maar een paardenman...nee....ik zag geen paard meer iig.