Moira voelt dit soort emoties ook en vertelde dat Jette dit ook gevoeld had bij Chaser.
Maar hun zijn ervaren therapeuten en kunnen zich hiervoor afsluiten.
Helaas ben ik nog niet zover....
Nadat de rust een beetje wedergekeerd was hebben we Maike gevraagd of we verder mochten met behandelen. Ja... tot Moira's grote verbazing mochten we verder met het Toxinen-protocol. We zijn nog een stukje verder gekomen en toen was, wat Maike betreft, de koek op. Gebeurd. Zijn lichaam kon niet nog meer aan en dan gebeurd het ook niet. We kunnen met JMT nooit een lichaam 'overvragen'.
Bij het natesten bleek dat de emotie wanhoop 63% geelimineerd was.... En terwijl Moia deze vraag stelde, met mij wederom als substituut, voelde ik dezelfde emotie wederom aankomen... alleen ditmaal veel en veel minder erg als de flinke golf die tijdens de eerste behandeling over ons heen kwam. De boosheid was inmiddels al voor 85% geelimineerd.
We hebben Maike, met een flink met hooi gevulde speciekuip in het weiland gedaan.
Daar kon hij bijkomen van alle heftigheden en zijn genezingsproces in werking zetten.
Moira en ik zijn beiden van mening dat we waarschijnlijk niet de Wobbler of ataxie kunnen genezen. Wel dat we Maike zijn algehele conditie flink kunnen verbeteren en hem de gelegenheid kunnen geven om zichzelf een heel stuk te genezen.
M.a.w.: een paardwaardig bestaan. Daar gaan we voor.
Ook is Maike echt niet klaar met slechts 1 behandeling. We gaan hier dus mee door.
Esther zal ook ongetwijfeld haar eigen visie op dit epistel nog willen geven....
Toen iedereen vertrokken was, nadat ikzelf nog een flinke acupunctuur behandeling had ondergaan van diezelfde Moira, was ik gewoon kapot, stuk, op en versleten.
Zo onderhand weet ik wel dat ik zo'n 2 uur na een behandeling, of dit nu NAET, JMT of met-echte-naalden-acupunctuur is.... is een vreselijke slaapaanval krijg en nauwelijks wakker kan blijven.... Deze keer niet anders. Vandaar dat ik NU met frisse moed dit hele verslag geschreven heb en niet gisteren al....
Dit was het... een lang verhaal
)
Groetjes,
Wil.
Natuurlijk kom je er wel!!
Warboel
