Verbeke Annemie schreef op woensdag 15 februari 2006, 10:26:


Een spontaan optredend calciumtekort is uiterst onwaarschijnlijk. Extra bijgeven in de voeding is symptoombestrijding, want er moet een reden zijn voor dat calciumtekort.
Calcium wordt via een ingewikkeld systeem waarbij onder andere meerdere hormonen een rol spelen gereguleerd. Waarschijnlijk is er ergens iets verkeerd met een van die regelsystemen.
Ik weet het fijne hier niet van, maar een dierenarts hoort hier meer over te weten, of gemakkelijk te weten te komen. Zomaar calcium toevoegen vind ik niet het probleem oplossen. Bovendien loop je het risico op andere problemen, want je kunt niet zomaar meer calcium gaan verstrekken zonder daarbij magnesium/fosfor etc te verstoren.


Als ik dit zo lees (en ik ben de auteur van dat stukje over magnesium) dan lijkt me dit niet een kwestie van magnesium toevoegen en klaar. Feit is dat een DA een calciumtekort heeft geconstateerd, en waar calcium verstoord is kan magnesium ook gemakkelijk verstoord zijn. Maar ook hier geldt weer: er moet een dieper liggende oorzaak zijn.

Ik weet hier niet genoeg van om je zinnig te kunnen helpen, maar een paar ideetjes: Calcium wordt o.a. door de nieren gereguleerd die een overschot uitplassen, wellicht laten de nieren teveel calcium door (en dus ook magnesium). Calcium wordt o.a. gereguleerd door vitamine D (teveel of te weinig?). Calcium wordt opgenomen als een zout, wellicht is er iets mis met de zouthuishouding. Een hersentumor kun je niet altijd via een scan vinden, sommige zijn extreem klein (hypofyseadenoom) maar kunnen hormonale systemen geweldig ontregelen.
Dat gezegd hebbende vrees is dat je nog een lange weg te gaan hebt alvorens je de oorzaak hebt opgespoord. En dan is het nog maar de vraag of die oorzaak bestreden kan worden.

Als het mijn paard was zou ik gaan zoeken op internet. Zoeken naar gerelateerde symptomen, kijken of je ergens dingen kan vinden die erg lijken op wat je paard kan hebben. EEN clue heb je al: er is een calciumtekort vastgesteld. Vandaaruit kun je de kluwen verder gaan ontwarren. (zoeken naar oorzaken van calciumtekorten, kijken wat de bijpassende symptomen zijn bij die specifieke oorzaken, etc.)

Groeten en succes,
Frans

Karin ment graag schreef op woensdag 15 februari 2006, 11:35:


Je reactie doet me realiseren dat snelheid misschien nog wel een belangrijkere slijtagefactor is dan gewicht.
Groet
Hans

Nick Altena schreef op woensdag 15 februari 2006, 1:12:


ja hoor helemaal
Ina

Monique Meijer schreef op woensdag 15 februari 2006, 10:11:


Yes! En vergeet daarbij niet dat veel, heeeeeel veel paarden juist niets tonen. Die leggen zich erbij neer en doen hun ding als robots. Zie je wel hij heeft nergens last van en is zo braaf, het is maar hoe je wilt kijken.....

Saskia

Piet schreef op woensdag 15 februari 2006, 11:07:


Ha Piet,
ik heb wel 3 keer moeten lezen wat je schreef, maar nu snap ik je vraag. Ik ben meteen gaan kijken. De rafelige structuur van de witte lijn, loopt ook in de steunsel, tot aan het punt waar die ophoud (da´s ongeveer bij het puntje van de straal). Dus dat wil dan zeggen dat het steunsel niet omgeklapt is (ppft gelukkig, zag meteen Ivanhoes hoeven voor m´n ogen )

Klaas en ik hebben het hier telkens weer over, hoe snel de zolen volgroeien bij haar. Amy heeft hier ook neiging toe, maar minder. De enigste verklaring die we kunnen ontdekken is dat het zoolmateriaal dusdanig hard is (ja óók het "oude" zool, wat je volgens het cursuspakket met de achterkant van je hoevenkrabber moet kunnen verwijderen) is zó hard, dat het er gewoon niet afslijt met lopen in zand of over stenen. Eraf krabben gaat ook niet, vandaar dat ik het in eerste instantie niet herkend heb als oud zoolweefsel. Wat er niet afging met de heovenkrabber, heb ik dus vrolijk laten zitten, met als gevolg dat de hoef steeds voller werd.
Toen ik het eenmaal wist, ben ik gaan experimenteren met; staalborstels, dremels en uiteindelijk gewoon mijn renetmes (om het er maar uit te snijden).
Haha, je moet eens weten hoeveel dremelkopjes ik versleten heb op die zolen, zonder dat er iets afging! Staalborstel heeft ook geen enkel effect.
En snijden gaat wel; na een uur in bad staan, met een loeischerp mes, krijg je er wat afgeschild (met moeite), en die klus laat ik dus GRAAG aan Klaas over. Kost me wat méér, maar ik heb minder rugpijn :)

Ik ben erg benieuwd wat het deze zomer gaat geven als ze weer op wei staan, nu staan ze bijna de hele dag op t harde, met af en toe een wandelingetje door de paddock als ze moeten plassen. Ik rijd ze wel veel nu, maar 30 km per dag haal ik bij lange niet

Ik hoop dat haar "platvoeten" nog holler trekken, en dat het "volgroeien" dan wat minder snelgaat, zoals ook bij Amy het geval is. Daar is eens in de 6 weken het binnenste zoolgebied wegsnijden voldoende. Bij Enya is dat om de twee a drie weken, en dan best wel veel.

CooLLady schreef op dinsdag 14 februari 2006, 21:03:


Hoi Milena,

Houd er rekening mee dat als je wilt switchen van verzekeraar en je keuringsrapport is ouder dan .. jaar (ben helaas even kwijt hoeveel) dat je je paard weer opnieuw door een dierenarts moet laten keuren. Sommige verzekeraars deden ook moeilijk als je paard/pony ouder is dan 12 heb ik ondervonden. Volgens mij ligt de grens nu bij 15 maar ik kan me vergissen. Het is alweer een tijd geleden. Het vroegere Hippo bood een goede dekking voor een redelijke premie. Helaas is het nu Hippo Amev geworden en degene die bij Hippo waren verzekerd liften nu nog mee op die voorwaarden. Echter willen ze de polis wijzigen om welke reden dan ook zit je aan de Amev-voorwaarden vast en dat zijn een stuk minder.

Groetjes,
Monique

Hoi Iedereen!

Voor een afstudeerproject voor school doe ik onder andere onderzoek naar het ontwormgedrag van Nederlandse paardenhouders.

Om hier uitspraken over te doen wil ik van zo veel mogelijk mensen ontwormschema's verzamelen.

Ik wil graag weten welke ontwormmiddelen je per jaar gebruikt en hoe vaak je elk middel gebruikt.

Op het moment dat de tijd daar is om uitspraken te doen zal ik deze vermelden.

Alvast heel erg bedankt!

Groetjes Ilse

Karin ment graag schreef op woensdag 15 februari 2006, 11:35:


kijk, dit bewijst voor mij dat er toch wel heel veel blootsvoets kan.

de vergelijking van paarden die blootsvoets drafsport "beoefenen" en menselijke marathonlopers op blote voeten gaat naar mijn idee niet direct mank op het feit van snelheid.
marathonlopers ontwikkelen toch zeker ook een heel hoge snelheid, relatief gezien dan voor mensen.
en extra gewicht lijkt me voor slijtage aan de voeten minder uit te maken dan voor belasting op de spieren, pezen en gewrichten.
ja, en pijntjes of zwakke plekken tijdens de training is mogelijk, daarbij moet de mens zijn paard lezen en hem verantwoordelijk managen.

maar ik ben geen natuurkundige en geen expert op het gebied van duursporten, dus misschien is er iemand anders op het forum die hier nog eens zijn beter gefundeerde mening over kan geven.
verder lijkt het me interessant te horen hoe e.e.a. zich in de endurancesport ontwikkelt.
behalve het verslag op de site heb ik nog geen andere verhalen hierover ontdekt.

lies zondag schreef op woensdag 15 februari 2006, 13:42:


De mensen bij wie wij zijn geweest in Canada (Lane en Margie van de Lazy M ranch), zijn begonnen hun 50 paarden van de ijzers af te halen toen zij met eigen ogen hebben gezien dat een endurancepaard 160 km op blote voeten af heeft gelegd.

Die 160 km weet ik niet meer helemaal exact, kan een andere afstand zijn geweest maar het was absoluut daar in de buurt.

Ik weet niet meer welk paard dat was, en wanneer maar daar moet achter zijn te komen.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!