Hoi,

Ik ben geweest in Utrecht en vond het best wel een geslaagde dag!
Net als een aantal andere natuurlijke bekappers (en hoefsmeden!) die vooruit willen, en niet berusten in wat ze nu weten.
Zo heb ik eindelijk kunnen gezichten koppelen aan namen die op verschillende fora en actief zijn/waren.
Naast de theoretische kennis heb ik ontzettend veel (en wellicht nog meer) geleerd op menselijk vlak! Ik zal niet in detail treden maar heb toch veel "gehoord".

Over het onderzoek van dr. Van Heel... persoonlijk vond ik het schitterend! Enige opmerkingen dat men zou kunnen hebben is dat het misschien wat commercieel was (maar 4 jaar onderzoek moet nu eenmaal betaald worden - niet iedereen is gek genoeg om 'gratis' te werken) en daarnaast kan je stellen dat haar onderzoek niet volledig was (maar wanneer is een onderzoek af?)

Ondertussen heb ik haar ook gecontacteerd met puur technische vragen over haar onderzoek, maar daar komt wellicht later nog wel meer over...

Feit dat ze opmerkingen van natuurlijk bekappers weglachte... tjah dat zou ik niet durven zeggen - er kwamen nl ook heel wat vragen haar richting af wat wel voor een aangename (maar veel te korte) discussie zorgde...

Groetjes,
Fred

Piet schreef op zondag 19 februari 2006, 17:00:


Hallo

Ik denk dat ook een paard apatisch kan gaan reageren. T allemaal niet meer zien zitten en het opgeven.
Een kennis van me heeft een Quarter, staat op stal. 6 jaar. Was een schitterend energiek beest.
Door nieuwe interesses (lees:de andere sexe) wordt het dier zwaar verwaarloosd en mag soms 3 kwartiertjes uit de box. En ze slaan rustig 2 of 3 dagen over.

Dit eens zo leergierige, energieke en zeer lieve paard staat daar met slechte hoeven, hele hoge hielen (geen geld, dus ijzers blijven ook veel te lang eronder), stijve benen, schouders. Staat een beetje wijdbeens en hangend hoofdje.

Gedrag: volkomen gebroken. Toont geen interesse, pit enz. Nul komma nul.

Heb zo'n medelijden met dit dier. Probeer ze te overtuigen haar te verkopen, maar van dat hele "natuurlijk-gedoe" willen ze niets weten en verkopen is zielig !!! hoe komen ze erop.
--------
Af en toe haal ik het dier uit de box en ga wandelen of gooi haar even los, maar ze lijkt totaal niets meer te voelen. Geen angst, geen interesses, nix..
--------
Ik denk dus dat zelfs een paard het vluchtinstinct kan negeren.

Alleen niet zo snel.
-------
Cindy
Treurig

Piet schreef op zondag 19 februari 2006, 17:00:

Stoppen? Zijn er grenzen aan wat wij een paard aan mogen leren? Heeft het paard het recht daar een grens aan te stellen? "Nu wil ik niet meer leren. Ik heb alles geleerd om jou ten dienste te staan. Nu is het genoeg." "Dit is de grens van mijn willen of kunnen"


Mogelijk. Niet per definitie denk ik?

Sorry. Ook weer vragen. Ik weet het ook niet, is wel een onderwerp waar ik toevallig veel mee bezig ben.