ML Broer schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:00:


Hoi ML, welkom.
Vertel eens iets meer over je 'onbalans' probleem?
Zoals je schrijft is het gezondheidstechnisch, zit het in je heupen of in je hoofd (ogen ofzo). Word je misschien duizelig, of is je lijf niet sterk genoeg om je balans te bewaren?

Een boomloos zadel vraagt in eerste instantie meer van je zit (en balans)dan bijvorbeeld een westernzadel. De laatste is meer een relaxfeauteuil.
Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 19:43:


Uuuh Pien? zou dit niet paardafhankelijk zijn ?
Wat de hengst van HC doet hoeft de jouwe toch niet ook te doen ?
Misschien blijft i wel een watje?

Nick

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:05:


.... Mag het ook de neus van het paard zijn?....
Groet, Pien

Nick Altena schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:11:


Het zou natuurlijk erg leuk en makkelijk zijn als hij een watje blijft, toch heb ik niet die illusie.

Sterker nog : Ik denk dat die gedachte vaak het probleem is, want als ze zo jong zijn, zijn ze zo lief en hoef je ze niet op te voeden...
Daar heb ik al teveel problemen door zien ontstaan.
Spirit heeft behoorlijk wat pit, maar omdat hij dagelijks in handen is ben ik in de dagelijkse omgang al een heel eind met zijn socialisatie.
Tot nu toe gaat het allemaal erg makkelijk, maar dat zal zeker veranderen van Spirit's kant.
Misschien niet helemaal natuurlijk in jouw ogen, maar ik wil de natuur graag een stapje voor zijn en hem solide hebben op het moment dat zijn hormonen toeslaan....

Bovendien heb ik de indruk dat HC's hengst weliswaar geen doetje is, maar dat de verhoudingen tussen HC en Capricio behoorlijk duidelijk gesteld zijn. En daar kan ik weer wat van leren, want dit is ook mijn eerste zelfgefokte hengst die ik helemaal vanaf zijn geboorte opvoed.

Groet, Pien

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:05:


Zou een heel goed idee zijn. Ik schreef dat niet voor niets.

Verder herhaal je gewoon steeds dezelfde mechanische onzin en krijgt niet mee wat ik opschijf. Precíes wat ik al aangeef.

LDR: en dat is wat anders? Dénk! Dat is het geestelijke opgeven tot het lichamelijke doortrekken. Een stap vérder. Blijft dwang. Blijft mishandeling. Blijft dat daar medailles voor worden gegeven en dat die sport dús failliet is: de hoofdprijs gaat naar de vleesgeworden afdwinger.
Het hoogst haalbare in de klassieke dressuur is dát. Dan is klassieke dressuur in de praktijk dús verworden tot dwangmatig automatiseren en is iedereen erbinnen die de minder gedwongen methode aanhangt een uitzondering. De regel is dwanmatig, dat is triest maar werkelijkheid. Zelfs het (onzin)woord 'dressuurmatig' krijgt al een nare associatie.

HC

Ze zijn knoert hard de hoeven
(is mij commentaar hihI)
Alvast bedankt!
Gr:Milena
RijIJzerVrij

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:11:

Hoi Pien,

De onbalans zit in mijn hoofd, ziekte van Méniere.
Wellicht dat het ook meespeelt dat ik minder zelfvertrouwen heb tijdens het zonder zadel rijden maar ik zou dus echt nooit zadelloos de weg op durven en dan blijft het dus bij de rondjes in de bak; waar m'n paardje -ik ook wel hoor- zo'n ....hekel aan heeft.

Zij, m'n paardje, heeft me uit een enorme dip (traumaverwerking) gehaald en zij leert me te leven, logisch dus dat ik haar alle levensvreugde wil laten genieten

Heb nu twee jaar op westernzadel gereden maar m'n paard wisselt in zomer en winterperiode zo van vorm dat het zadel het ene moment ietwat krab lijkt en dan weer wat los lijkt te zitten. Zodoende dus boomloos.
Daarbij zegt 'men' dat het beter is voor het verdelen van het gewicht en ben speciaal voor Rosie (paard) nu aan het lijnen (joepie - al 7,5 kilo kwijt )

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:04:



Das een leuke theorie...en komt dus neer op het volgende...

Ik doe mijn paard een hoofdstel om met bit maar geen teugels....
Inplaats van teugels gebruik ik de halsring van HC want dat is voldoende.
Nu loopt het paard aan het bit , met de achterhand eronder als ik beendruk geef?


Zelfs IK ben het volkomen met HC eens :)


Mwah...het bit heeft behalve dat er aan getrokken kan worden wel meer nadelen hoor...zelfs nadelen die je als 2bener NIET kan voorkomen, hoe zacht je hand ook is, tenzij je het er uit haalt.

Nick

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:24:


Even een vergelijking Pien die jij vast zal begrijpen. Bij met de sterkere, agressievere roofvogels werken wil je pertinent géén vogel die met de hand is grootgebracht; die heeft geen natuurlijk respect (angst) voor de mens.
Dat is niet per definitie met elke individu van elke soort zo doch je gaat geen honderden uren investeren in de hoop op die uitzondering.

Zo is het helemaal maar de vraag of inprenting van een hengstveulen wel een goed idee is.
Ik heb dat bij de keuze voor Capricho ook zwaar laten wegen; liever géén 'vertrouwelijk' veulen. Een paard is een groot beest en dat is het

Ik verwacht dat jij pas echt moet gaan opletten per januari 2007 als zijn hormonen gaan opspelen en hij gaat testen; let dan héél goed op landjepik. Moet je óf gelijk bij zijn óf accepteren dat je rgelmatig echt hard lik-op-stuk moet ingrijpen. Zul je in de groep ook zien. Degenen die niets van hem pikken hoeven maar te kíjken, de toegeeflijker paarden moeten regelrecht tráppen.
Wees je er de eerste jaren bewust van dat tot meermalen dagelijks een grenstoets normáál is; hij kán niet anders, dat is zijn programma. Heb je dat gehad, dan is het weer duidelijk.
Die van mij is een echte macho haremhengst maar zonder énige frustratie. Alle meiden zij gék op hem omdat hij veel vlijt en bijna alles toestaat. let op; toestaat. Hij laat wel merken dat híj het toestaat. Als het erop aankomt is hij zelfs de baas over Arabella. Daar hoeft hij zch maar voor op te richten.

Dé gouden regels zijn:
- geef hem altijd een open deur, dwing hem niet tot verzet
- sta geen mm. landjepik toe

Dit laatste is lastiger dan het lijkt. Capricho wil bijvoorbeeld vaak naar mij vlijen en raakt gefrustreert als ik dat afwijs. Het heeft láng geduurd voor ik het subtiele verschil tussen een voorzichtige grenstoets en een slijmaktie zag. Is nóg wel eens moeilijk voor me, maar dat is geen punt voor hem; de meiden zijn ook elke drie weken hengstig
Ook dat is echt goud van wat ik met een hengst ervaar: hij is véél flexibeler en vergevingsgezinder dan de meiden. Zie het als mijn positieve interpretatie van hardleerser

HC

Onderhand een shit-discussie en Nick schreef oa het volgende:


Nick, BD is zo'n druktemaker dat ze wel 20 keer mest tijdens het rijden....Ook als ik alleen een stapritje aan een touwtje maak hoor
Zo is zij gewoon. Thuis mest ze net zovaak als de andere paarden.
Voor mij geen reden om waar dan ook op te wachten, dan komen we nergens en kan ik haar wel op de wei laten staan.


Als dát zou kunnen....
We rollen de kruiwagen eronder maar ze blijven er maar naast schijten


Doe ik ook niet. Alleen de rug en de singelstreek, voor de rest zijn het klei-paarden. Ja idd te lui/geen zin om iedere dag maar weer dat hele paard te poetsen en zodra we thuis komen gaan ze toch weer in de modder liggen. Ik heb niet de indruk dat er ook één is die daaronder lijdt, ze hebben geen beesies en geen kale plekken.
Ben ik nu een slechte paardenverzorger omdat ik mijn paard niet poets?

Pien

ML Broer schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:46:


Zo. Interessant. Je bedoelt met 'men' de verkopers zeker?!
Kijk eens rond hier op 'Kennis' (meen ik)

Veel lol met je knol verder en succes!

HC

Huertecilla schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:25:


tja, nog een andere blik:
je kunt LDR ook vergelijken met Yoga: ook de meest ingewikkelde houdingen om spieren te rekken en de versterken met als gevolg innerlijke balans en evenwicht.
Het enige verschil is dat een mens zelf de keuze maakt om het te doen en het paard het doet omdat zijn berijder die keuze voor hem gemaakt heeft. (zoals bij wel meer zaken het gevolg is).

ML Broer schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:36:


Oké ML, dan snap ik het , ook al weet ik niet méér van de ziekte van M dan dat je duizelig kunt zijn.
Ik weet niet hoe je dat moet oplossen met paardrijden, maar wat ik wel weet is dat er zoveel leuke dingen vanaf de grond met je paard te beleven zijn. Misschien dat dat een alternatief is voor het rijden?
Kan voor beiden ook veel levensvreugde bieden.
Ik weet zeker dat een paard ook gelukkig is als hij niet bereden wordt.

Groetjes, Pien

Nick Altena schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:46:


Ja dat kan, je stelt het wat simplistisch maar in feite kan het wel.