Gregoor Lendfers schreef op zaterdag 4 maart 2006, 22:34:
>> Mensen schrijven....alleen al met schrijven !!!! ...en dan zijn
>> er mensen die zich aangevallen voelen....of die je vertellen
>> dat je bij een sekte hoort of ze de les wilt lezen, terwijl de
>> doelstelling van de schrijver alleen maar het geven van
>> hem/haar bekende info was.
>> Zo zijn er veel meer dingen waar een mens al snel een oordeel
>> over heeft.
>> Mijn paard is gelukkig....kan ik zien aan de ogen , houding,
> het je helpt een (weliswaar onzeker) antwoord te krijgen.
>
> Groeten,
> Gregoor
Hoi Gregoor,
Door jou stuk en een prive mail wat ik ontving krijg ik de indruk dat ook dit bericht niet helemaal begrepen wordt zoals ik het bedoelde.
Ik heb geen problemen hoor, mijn paard is voor mij als een huisdier zoals ik ook mijn hond of kat heb.
Rijden doe ik de laatste tijd niet veel meer , ik hoef niet meer zo nodig, ik geniet al van het gewoon maar bij haar zijn ....buiten het feit dak een medisch probleempje heb waardoor ik ff niet ontspannen kan zitten.(nee geen aardbeien op mijn kont)
We spelen dus maar wat , we wandelen wat, we troetelen wat, of ik verzorg de hoeven.... en verder staat ze gewoon in een hele grote wei met wisselend tussen de 6 tot 10 paarden met af en toe kippen , pauwen of honden om mee te dollen , dus die vermaakt zich wel....denk ik dan...
Zie de stukjes die ik heb laten staan uit mijn bericht.
Wat ik niet snap...is dat er zovelen zijn die er zo zeker van zijn dat ze hun paard wel kennen en begrijpen.
Het wordt zo vaak en makkelijk geschreven, vaak ook als excuus voor hun eigen handelen ?
Ik zit vanaf mijn jeugd (lang , lang geleden) al tussen de paarden en ik weet van mezelf dat ik mijn paarden nog steeds voor maar een HEEEEEL klein gedeelte begrijp.
Net zo weinig als dat ik mijn kat , hond of roodstaart begrijp....al zijn sommige signalen van juist deze dieren natuurlijk wel heel duidelijk.
Mensen begrijpen elkaar al niet eens, zie hier bijv. op het forum , simpel al door het uitvallen van bijv. de lichaamstaal...laat staan dat ze een ander diersoort kunnen begrijpen.
Wij spreken geen paardentaal, wij verstaan ze niet , kunnen onze oren niet bewegen zoals zij doen (jaja...sommige wel :) ) en onze houding lijkt ook al niet op dat van een paard.
Dat is waar ik het over heb...wat ik bedoelde en niet snap.
Er zijn toch, ondanks al deze verschillen zoveel mensen die zeggen hun paard te begrijpen of het al dan niet goed is wat ze als mens doen.
Snap jij me nu wel :)
Overigens...je paard is niet de enige kusser hoor :)
Miranda stond ooit in de buitenbak terwijl haar grote vriend met mijn vrouw over het stenen/zandpad liep ter controle tijdens een bekappingsbeurt...in dit geval gingen ze van ons af dus.
Ik zat aan korte kant op de houtrand van de bak.
Miranda was wat onrustig, misschien dacht ze dat haar grote vriend er vandoor ging en liep steeds op en neer langs de lange kant van de bak te briesen en kijken...staart flink zwiepend en maar snuiven en hinnikken.
Toch kwam ze in al haar opwinding ineens op me aflopen, met die grote neus voor me staan en kreeg ik ook zo een smakkerd, waarop ze onmiddelijk weer druk langs de rand ging drentelen, haar grote vriend bekijkend die inmiddels al weer op de terugweg was.
Zo plotseling en zo teder, het is leuk dat mee te maken.
Nu doet ze het als ik er om vraag :) maar das dan natuurlijk aangeleerd nu en niet zo spontaan zoals toen.
Gr, Nick
Warboel
