> Goed dat je de dingen nog eens van achter het
> romantische vooraanzicht beschrijft Pien.
>
> Jouw verhaal laat zien wat je allemaal opzij moet zetten
> om tot dat romantische plaatje te komen en hoe je door
> hard werken je idealen kunt gaan bereiken.
Hoi hoi
Het is zeker goed om dat beeld uit te dragen, want het ís hard werken en weinig geld.
Wat ik echter heel jammer vind, in het algemeen gesproken, is dat daarom jonge mensen zowat bang gemaakt worden. Kijk Pien beschrijft de realtiteit en dat vind ik goed. Dat geeft een realistisch beeld. Het beschrijft hoeveel moeite het kost en de moeilijke momenten. Maar ook dat wat het je oplevert, zowel in geld als in gevoel.
Ik ben nu een paar jaar bezig om mij qua baan bezig te gaan houden met paarden. Ik heb mijn opleiding gevolgd, stages gelopen, bijbaantjes gehad, vrijwilligerswerk gedaan. Nu ben ik op zoek naar een baan en nee, dat valt niet mee. Maar ik word zoooo moe van iedereen (algemeen gesproken dus he) die mij dat moet vertellen. Die mij moet vertellen dat het hard werken is en je er niet rijk van word enz enz. Als ik dat nou nóg niet wist dan was ik stom genoeg om er zelf achter te mogen komen. Ik heb op 1mans bedrijfjes gewerkt en op stoeterijen met 10 man personeel. En op allemaal is het vechten voor wat centen. En op allemaal werken er mensen die bereid zijn lange dagen te maken, consessies te doen en mensen die beseffen dat het paard niet kan kiezen en je het dus in orde voor hem moet hebben. Niet dat ieder bedrijf evenveel "natural" oid was, maar hoe traditioneel ook, dat plichtsbesef was er overal.
Ik wíl dit. Dat weet ik zeker. Ik wil géén eigen bedrijf, want ik heb (nog) geen idee of ik over zo een lange adem beschik. Een rijke papa heb ik niet en mijn lover bulkt ook niet van het poen. Maar ik ben gelukkig als ik mijn handen vies mag maken en wie weet een droge boterham verdien. Dan zorgt mijn lover maar dat daar beleg op komt vanuit een "normale" baan.
Groetjes Karin