Leuk, zo'n eerlijke discussies tussen de natuurlijke en traditionele hoefverzorgers. Ik volg ze nog steeds met plezier.
Wie mij kent uit eerdere berichten weet dat ik ook als hoefsmid deze discussie gevoerd heb vorig jaar. Uiteindelijk heb ik er uit geleerd. Dat wil niet zeggen dat ik voor 100 % akkoord kan gaan met het idee van puur hoefnatuurlijk, maar ik heb wel veel scherpe kantjes weggehaald uit het traditioneel hoefverzorgen, welke ik dus ook niet voor 100 % blijf volgen. Daardoor heb ik een tussenmethode ontwikkeld: het anatomisch hoefverzorgen.
Het is een hele uitleg, maar komt in het kort hier op neer: als het kan voor mij, dan gaat het paard door het leven zonder hoefijzers. In sommige gevallen kan dat niet (volgens mijn mening) en dan gaat er beslag onder het paard. Maar er wordt niet in het wilde weg een ijzer onder getimmerd. Soms wordt er kunststof gebruikt, soms gaat er slechts tijdelijk een ijzer onder om kalkoenen te kunnen inschroeven, soms is tijdelijk orthopedisch beslag nodig bij probleemvoeten.
Omdat ik vind dat er zoveel hoefverzorgers zijn die zonder achtergrond praten, omdat er weinig info bestaat over alles wat met hoeven te maken heeft, heb ik zelf een boek bij elkaar geschreven.
Het behandelt de gewone hoefverzorging, de traditionele methoden, de andere methoden maar alles op niveau van de gewone ruiter/fokker/eigenaar van pony, paard en ezeltje.
Ik vermoed dat veel overtuigde hoefnatuurlijkers niet weten waarover het gaat als men spreekt over een goed beslag (meestal kennen ze beslag enkel maar uit de slechte verhalen van manke en zieke paarden). Maar daartegenover staat ook dat veel hoefsmeden wel degelijk eens zouden bereid moeten zijn om minstens eens te luisteren naar de standpunten van de hoefnatuurlijk-mensen (die ze niet kennen omdat ze nooit met hoefijzers te maken krijgen)
Ik denk gewoon dat iedereen recht heeft op zijn eigen mening, maar dat beide partijen van elkaar nog veel kunnen leren. Uiteindelijk willen beide soorten hoefverzorgers het beste voor het paard. Maar het ene paard leeft in een ongedwongen natuurlijke omgeving en hoeft geen cent op te brengen (de gelukzak), het andere gaat door het leven als topsportpaard en moet zijn goeie geld dubbel en dik terugverdienen (jammer, maar helaas).
Beide paarden hebben er niet voor gekozen, maar het is wel zo dat ze beide een hoefverzorger hebben die probeert om het paard zo goed als mogelijk te helpen aan de hoeven. Elk op zijn manier.
Ik denk altijd: als ik het niet probeer met mijn methode (zelfs al is ze niet 100 % natuurlijk, verre van) dan komt er misschien een andere hoefsmid die met zijn vastgeroeste ijzeren principes er zomaar een ijzer onder zet. En dan gaat het nog slechter.
Ik kan net zo goed met mijn tussenoplossing tussen twee stoelen vallen: niemand tevreden. Anderzijds ligt er een klein bruggetje tussen natuurlijk en traditioneel. Misschien komen beiden ooit binnen zovele jaren op hetzelfde punt uit.
Daarom heb ik een louter informatief boek geschreven, het kiest geen kant, legt uit wat er is. Het komt in eerste instantie misschien zeer ijzerachtig over, maar er lopen nu eenmaal meer ijzerpaarden dan andere in onze Lage Landen.
Wie interesse heeft in het boek: meer info op
www.hoefschoenen.beVeel groeten, (ik blijf de discussie volgen maar doe wat ik denk te moeten doen.)
AH Rik