Idunn schreef op vrijdag 17 maart 2006, 10:01:


Ja, maar dat is toch echt iets heel anders dan kauwen en likken, is ok onder geheel andere omstandigheden. Egon, ik begrijp niet wat je hiermee wilt, jij weet toch ook dat dat niet hetzelfde is?

Kauwen en likken kun je nog 'opwekken' (begrijp me niet verkeerd), maar dat snappen is iets wat je voornamelijk de jongere paarden (tegenover oudere paarden) ziet doen.

Of zeg jij dat het gedrag in oorsprong hetzelfde is?
Want ik kan me daar wel veel bij voorstellen.

Groet, Pien

Huertecilla schreef op vrijdag 17 maart 2006, 9:56:


HC en Christel hartstikke bedankt voor de duidelijke uitleg...
M uguet.

HC wat is trouwens een casetas? Een café???

Het belang van het paard is in beide voorbeelden nul, want in de paardensport komt het belang van het paard niet op de eerste plaats. Daar heb je gelijk in, wanneer je het paardenbelang boven je eigenbelang stelt.

Het anwoord op de vraag van Egon: De twee medische gevallen die ik noemde. De hoefbeenfraktuur en de vertikale scheuren?

in het hoenderhok
Aangezien hier op PN paardgericht gedacht zou moeten worden het volgende:

De situatieschets:
Ons gedomesticeerde paard stamt af van rond de twee dozijn verschillende, meer of minder locale, soorten en ondersoorten.
Die verschillende soorten en ondersoorten waren zoals ze waren door slectieve aanpassing aan hun regionale leefomstandigheden.
Enkele van de huidige paarden'rassen' hebben de eigenschappen van hun wilde voorouders genetisch aantoonbaar, herken- en herleidbaar bewaard evenals een groot deel van de specifieke eigenschappen: aan de regionale omstandigheden aangepaste omstandigheden.

Toelichting:
Het uiterlijk van bijvoorbeeld de IJslands paard en een Shetlandse pony is een selectieresultaat net als dat van een Akhal Te.
Vergelijk een Husky met een Azawakh. Die Azawakh overleeft geen winter in Canada en is overbelast voor een slee. De Husky sterft onder de zon in de Sahel en zal geen haas/gazelle kunnen vangen.
Het verschil tussen Akhal Te en Shet is vergelijkbaar.

De vraag:
Is het in het licht van het voorgaande paardgericht om paardenrassen welke de regionale aanpassing van hun voorouders bewaard hebben te transplanteren naar andere regios waar andere paardensoorten met andere eigenschappen endemisch waren?

Voorbeeld:
Is het paardgericht om IJslanders op Gran Canaria te houden? Is het paardgericht om Ahal Te in Noorwegen te fokken? Is het paargerecht om Norikers in Saoedi Arabië onder ze zon in de Rub al Khalid te zetten?
Is het paardgericht om de gauchos op de pampas van Uruguay op Friezen te zetten?

De onderliggende vraag die ik heb is verwand aan die mbt het a-typische gebruik van paarden.
Mijn stelling is:
- het is niet paardgericht om paardenrassen welke specifieke genetische eigenschappen bewaard of verworven hebben te plaatsen in of the gebruiken onder omstandigheden die tegenstrijdig zijn met hun genestisch vastgelegde specialisatie.

HC

Christel Provaas schreef op vrijdag 17 maart 2006, 9:59:


Ja, maar Anton zei dat hij hoefijzers gebruikt bij dressuurpaarden die nu eenmaal niet zoveel beweging krijgen. Dus dat argument aangaande "slijtage" of "de harde weg" valt af.


Je kan ook gewichten aan de benen hangen, dan krijg je hetzelfde. Wordt bij ijslanders ook wel gedaan, als het gewicht van de ijzers nog niet genoeg is.


Nee hoor, die hebben niet vaker dan anders hoefijzers. 80 tot 160 Km over een bospad is niet bijzonder, daar hoef je geen speciale maatregelen voor te treffen.


Ten eerste heeft een paard in de meeste gevallen niet eens last van zo'n scheur, is het de mens die zich er druk over maakt. Ten tweede: als je de hoefwand gewoon gelijk houdt aan de zool geneest de hoefwand vanzelf weer, want hij wordt niet zo extreem belast als bij het traditioneel bekappen.


Dat is een argument dat wel heel erg zoek is. Stel dat ik zeg "houten klompen zijn niet goed voor je voeten". En dat iemand dan als "argument" aan komt met: "Ja maar, als je je voet gebroken hebt doen ze er gips om, dus iets hards om je voeten is niet altijd slecht".... Dat is toch geen zinnig argument?


Ik denk niet dat we dat doen. Ik denk alleen dat die gebroken hoefbotten dermate zeldzaam zijn dat we niet direct op de welkomstpagina al moeten vermelden dat hoefijzers in data ene geval wellicht wel nuttig kunnen zijn. Kijk om je heen: Van al die (rondom) beslagen paarden, hoeveel hebben daarvan een gebroken hoefbeen?

Afgezien daarvan kan het best zo zijn dat die fixatie ook hier niet nodig is. Fixatie wordt doorgaans toegepast bij botten die anders echt langs elkaar zouden schuiven. Bij bijvoorbeeld breuken van ribben, tenen, etc. is fixatie niet perse nodig en geneest het zo ook wel. Een hoefbeen heeft nowhere-to-go en is al min of meer gefixeerd door de hoefwand.

Groeten,
Frans

Christel Provaas schreef op vrijdag 17 maart 2006, 9:59:


Maar wat blijkt nu? een paard loopt niet gevoelig of kreupel over straat.
De goede man wist niet beter.


Als je een gewicht onder de voet van het paard hangt tilt hij zijn voet hoger op. Waarom zou je het willen?


Christel, een aantal jaren geleden waren er helemaal geen endurance ruiters die zonder ijzers liepen. Toch heb ik pas weer een foto gezien van een schitterende voet van een paard dat 110 km in 2 dagen gelopen heeft over Amerikaans hard, steenachtig terrein.
Mensen gaan meer en meer ontdekken dat het wel kan.


ik kan me voorstellen dat je mijn bericht gemist hebt, maar om 1.27 uur in bericht 7373 heb ik geantwoord op jouw vraag over de scheuren...

Een paard met een gebroken hoefbeen is iets waar ik zelf geen ervaring mee heb.
Wat is de oorzaak dat we daar als natuurlijk bekappers geen pasklaar antwoord op hebben? ( in ieder geval spreek ik voor mezelf) Misschien omdat het bijna niet voorkomt met blote voetjes? Maar ik zal het vragen aan mijn leermeesters.
Maar ik begrijp niet zo goed, is deze fractuur nou zo'n geweldige kans voor open doel, dat iedereen de bal wil inschieten?
Waar is de discussie over hoefbevangenheid, hoefkatrolontsteking, de zgn. whiteline desease, allerlei bot woekeringen als ringbone, slijtage en vergroeiingen enz enz. Afwijkingen (varierend van zeer lastig tot op termijn dodelijk) die nu door natuurlijk te bekappen het paard een nieuw gezond leven geven?

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

@Ilona:

Paardgericht = volgens de ethologie van het paard.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Huertecilla schreef op vrijdag 17 maart 2006, 10:33:


Er zit wat in, maar als je het op die manier wilt zien dan is het hele paardenhouden sowieso niet paardgericht. Paarden zijn gespecialiseerd om lange afstanden te lopen en hun kostje her en der bij elkaar te zoeken. Jouw paarden komen welliswaar uit jouw geografische gebied, maar de omstandigheden waarin ze moeten leven wijkt fors af van hun genetisch vastgelegde specialisatie.
En voor de rest is het maar net de vraag wat je met je paarden doet. Huskies kunnen prima gehouden worden in warmere landen, als je het maar niet in je hoofd haalt om op een hete zomermiddag ze in te spannen voor een slee of kar.

Groeten,
Frans

jan seykens schreef op vrijdag 17 maart 2006, 6:49:


Het is geen "stel" bij mij....

Wij hebben 2 ijzerloze paarden die ik beide bekap.
De een is van mijn vrouw die elke week 2 lessen rijd en waar ik daarnaast ook op rij en die ook nog regelmatig in de weekende loopt , hetzij op de weg , hetzij in het bos.
Hij heeft vrij zachte hoeven die makkelijk te bekappen zijn.
Na het rijden op de weg , meestal een uurtje of 2 a 3 rijden , zie ik geen overmatige slijtage.
Op de weg betekend hier ook op de weg daar we hier niet al te veel berm hebben om in te rijden.
Dit paard komt vele malen meer en langer op de weg dan mijn eigen paard.

Nu mijn eigen paard.
Staat al geruime tijd (lees zo'n 2 en half jaar) in die zachte wei, dag en nacht.
Komt nu het laatste 3/4 jaar nog maar zelden op de weg.
Zij heeft na aankoop en voordat ik met haar ging rijden ook zo'n 3/4 jaar alleen maar in de wei gestaan zonder op de weg te komen.
Dit paard wordt op exact dezelfde manier bekapt als het andere paard maar veel minder vaak omdat haar hoeven minder snel groeien.
Deze hoeven zijn , in tegenstelling tot je misschien zou verwachten echter bikkelhard, het kost me echt moeite om hier iets af te krijgen.
Ik ben hier 2 keer zo lang mee bezig als met het andere paard, niet omdat er meer hoefwand op staat (want dat is niet zo) maar alleen al met het afronden.

Toen ik naar anderhalf jaar regelmatig op de weg ben ga rijden of zoals nu zelden op de weg rijd....er was / is geen overmatige slijtage of gevoeligheid bij haar te zien of te bespeuren.

Geen stel dus...maar een fijt.
Ik stap, draaf en galopeer op de weg, nogmaals...een weg , dus geen berm.
Asfalt (het meest), klinkers (in het dorp), paden met grof puinsteen (paden die je zo her en der tegenkomt)....dat heet hier een weg.
Nooit geen schoenen gebruikt overigens, nooit geen gevoeligheid of problemen gehad ook bij geen van de 2 paarden.
Op een keer na toen hij zich verstapt heeft waarschijnlijk op de rand van de weg / berm, maar das geen zool of hoefwand probleem maar een voet probleem zoals wij de enkel kneuzen kunnen.

Nick

Frans Veldman schreef op vrijdag 17 maart 2006, 10:38:


Als bij een mens het bekken breekt wat een zeer vervelende breuk is omdat als het bekken breekt dit meestal op 2 plaatsen breekt vanwege de vorm van het bekken dan kan er ook geen gips of zo omheen gedaan worden... het is niet te geloven maar het bekken groeit weer aan elkaar op die 2 plaatsen ZONDER GIPS maar dit heeft dus wel veel tijd nodig en kost de nodige pijn bij de patiënt die deze breuk heeft.....
Dat hoefbeen groeit zonder beslag dus zonder fixatie ook weer aan elkaar alleen heeft dit z'n TIJD nodig en dus kun je dit ook ZONDER
hoefijzers oplossen.....
natuurlijk... natuurlijk Muguet.

Muguet Theelen schreef op vrijdag 17 maart 2006, 10:55:


... omdat bij een hoefbeenbreuk altijd direct dit wordt 'opgelost' met hoefijzers weet de reguliere hoefsmid helemaal niet wat het effect zou zijn van de genezing van de hoefbeenbreuk ZONDER deze hoefijzers.... ik denk dat dan de breuk veel beter zou genezen maar dit heeft wel z 'n tijd nodig maar het kan zeker .... wat is nu beter als natuurlijk
M uguet.

Piet schreef op vrijdag 17 maart 2006, 10:50:



En TIG keren vaker voorkomen ! DE hoofdreden waarom paarden vroegtijdig afgemaakt worden....waar blijven dan in deze gevallen die wonderen van het ijzer ?

Nick

Frans Veldman schreef op vrijdag 17 maart 2006, 10:52:

knip
...

Zie: 'of the gebruiken onder omstandigheden die
tegenstrijdig zijn met hun genetisch vastgelegde specialisatie'.

Dat het 'op een omheinde een postzegel' houden van paarden om erop te rijden al een onnatuurlijke situatie en egoïstische keuze is, dat leg ik op mijn site al glashelder uit Frans.
Is dat evenwel een reden om de rest van de ethologie ook maar overboord te gooien of juist een reden om daar béter op te letten?
Ík stel het laatste.

Dit nog los van dat ik het triest vind dat door selectie op 'afwijkend' gebruik de rasspecifieke eigenschappen verloren gaan. Dat is een ander punt. Dat zou je faunavervalsing kunnen noemen als het niet om gedomesticeerde dieren ging.

Terug naar het topic:
Ik vind dat je paarden dient te houden en gebruiken in lijn met hun genetisch vastgelegde specialisatie.

Als die specialisatie er niet of niet meer is dan is dat logischerwijze geen punt. Dat is de ethologie van de generalist.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Havank schreef op donderdag 16 maart 2006, 21:23:


Voor dressuurpaarden maar ook voor tuigpaarden worden ijzers gebruikt om meer op te laten nemen. Dus meer ruimte in de bewegingen te krijgen. En ik zie dat dat inderdaad wel zo is ja.
Ook dienen ijzers als middel om kalkoenen onder te draaien.
In de hogere dressuur zegt men dat het onmogelijk is om met een blootvoets paard op een glad, nat wedstrijdterrein (wat we hier in Nederland veel hebben) te rijden. Je gaat gewoon onderuit.
Hoewel ik graag het tegendeel wil bewijzen, heb ik nog niemand kunnen vinden (ik zoek vooral bij mensen die pro - blootvoets zijn) die in de praktijk merken dat het wel zou kunnen.
Er is een Engelse dressuurdame die heeft aangegeven dat het wel kan, maar ik heb nog geen foto's van haar gekregen van ijzerloos op glad terrein. Ik vermoed dat zij zo hoog rijdt, dat zij inmiddels op de keurige (zand) banen rijdt. En ja, dan kan het.

Kunnen we terug naar de vraag van Egon, de topicstarter?


Egon:
Het paard heeft mijns inziens geen belang bij het beslag als het paardgericht gebruikt wordt.
Daarbij ben ik me er bewust van dat het 'gebruiken' al een compromis inhoudt wat echter een beperking op het gebruik legt en niet als oplossing het beslaan inhoudt.
Ik ben het met jouw stelling voor de volle 100% eens.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla