Christel Provaas schreef op vrijdag 17 maart 2006, 10:25:
> Het belang van het paard is in beide voorbeelden nul, want in
> de paardensport komt het belang van het paard niet op de eerste
> plaats. Daar heb je gelijk in, wanneer je het paardenbelang
> boven je eigenbelang stelt.
Ik heb de hele discussie geboeid zitten volgen en er zat zó'n tempo in gisteravond
, dat ik maar even gewacht heb met reageren.
Ten eerste vind ik het best moedig van Anton dat hij hier op het forum is verschenen. Een hoefsmid die volledig achter het hoefijzer staat en zich mengt tussen allemaal tegenstanders van dat ijzer. De beleving van Joke bij Anton, deel ik niet, en ik kan me voorstellen dat Anton na dat bericht van Joke erg boos is geworden. Ik heb Anton absoluut niet ervaren als "op de man spelen" en ja, natuurlijk blijft hij als hoefsmid over ijzers praten. Dat is immers zijn vak, dat is wat hij doet.
Als ik van Hans lees wat zoal de redenen zijn van ijzers onder slaan, dan begrijp ik wel waarom hoefsmeden hun vak zo leuk en/of boeiend vinden. Voor elke vraag en ieder euvel wordt er middels een ijzer gezocht naar een 'oplossing'. De paarden presteren weer, de klanten zijn weer blij en tevreden, de hoefsmid krijgt een goede naam, wat wil je dan nog meer. En dit bedoel ik beslist niet cynisch; ik begrijp het gewoon wel.
Wat volgens mij wel duidelijk is geworden, is het essentiële verschil in beleving en bezieling. Nu ga ik iets zeggen waarvan ik nièt stel dat het zo IS, maar waarvan ik dènk dat het in veel gevallen zo is.
Hoefsmeden worden geen hoefsmid omdat ze zo enorm geïnteresseerd zijn in de HOEVEN. Vaak zijn het niet eens echt paardenliefhebbers. Maar lijkt het vàk hun erg leuk, het smeden van ijzers en iedere keer weer bedenken hoe en welk ijzer ze eronder zullen slaan. De bijscholingen waar Anton het over had (en waar andere hoefsmeden ook graag naar verwijzen), gaan inhoudelijk niet over de HOEF, maar over IJZERS. Het is het vak SMID dat hen aantrok en dat ze zijn gaan beoefenen.
Natuurlijk bekappers en mensen die de hoeven van hun paard zelf onderhouden, zijn wèl enorm geïnteresseerd in de hoeven. Niet denken in ijzers, maar in hoeven; hoe werkt dat nou, hoe zit dat nou, hoe kunnen we de natuur een handje helpen ipv tegenwerken.
Kijk, en niet iedereen heeft dezelfde bezieling. Dat kun je de ander niet kwalijk nemen.
Daarom is het ook vrij zinloos om met een hoefsmid in discussie te gaan die 100% achter z'n vak staat. Hij weet zelf ook wel dat ijzers niet zijn bedacht om de gezondheid van de hoef (en het paard) te bevorderen, maar dat ijzers zijn bedacht ten behoeve van de MENS en de doeleinden van de mens.
Het heeft dus ook veel meer zin om met die mèns te discussieren (hoewel...., is vaak ook zinloos, maar toch
). Vraag = aanbod. Zolang er mensen zijn die een paard hebben voor de sport en voor hun ego, zijn er mensen die aan hun wensen tegemoet zullen komen.
Waarom zou een hoefsmid de verantwoordelijkheid voor dat paard moeten nemen terwijl de verantwoordelijkheid bij de eigenaar van dat paard ligt. Ik bedoel, nogmaals, hij is hoefSMID, dat is zijn vak. Een winkelier van een tabakswinkel zegt ook niet tegen z'n klanten dat roken slecht is voor je gezondheid, en een slijter wijst zijn klanten ook niet op de gevaren van alcoholverslaving. Snap je waar ik naartoe wil?
Dus iemand aanvallen op z'n vak en op zijn bezieling, vind ik niet fair. De mensen (klanten van hoefsmeden) wijzen op hoe het anders kan, wat beter en gezonder is voor het paard, daarentegen wel. Laten we daar vooral mee doorgaan.
En tot slot: Dat Anton hier verscheen, vind ik niet alleen moedig, maar ook positief. Hij gaf aan al enige tijd mee te lezen, hij gaf niet af op het natuurlijk bekappen, en voor mij is dat een teken dat hij geïnteresseerd is en enigszins openstaat voor de hele hoevenmaterie. En ookal blijkt dat nog niet echt, hij "zit hier wel".
Nou, schieten allemaal maar, ik lees het vanavond wel weer verder.
groet, Petra
www.jovarna.tkhttp://jovarna.web-log.nl
Warboel
