Piet schreef :
> Ok, terug naar het gebroken hoefbeentje.
> Het paard ontlast de voet. Door minder gebruik zal de
> hoef smaller worden.
> M.a.w de hoefwand zal nog strakker rond de inwendige voet
> gaan zitten.
> Zo zal het botje weer aangroeien en het paard zal de
> voet weer gaan belasten, waardoor de hoef weer uitzet.
> Zo simpel , maar tegelijkertijd zo perfect dat geen mens
> het exact kan of hoeft na te bootsen, werkt de natuur.
> .
Waarbij, als ik het goed begrepen heb, de hoefwand door het niet belasten smaller wordt en dus als een soort van gips om het bot heen blijft zitten, waardoor dit stabiliseert.
Het paard zal vanzelf zijn gewicht er weer op gaan zetten wanneer de stukken aan elkaar gegroeid zijn.
Dan kan ik me bij de Strasseroplossing (no 5 uit de lijst van Fred) nog het meeste voorstellen.
Doen ijzers in feite niet iets vergelijkbaars ?!
Ze immobiliseren de hoefwand,
vandaar dat dat best werken zal als tijdelijke oplossing, maar het paard schijnt het dus zelf ook zonder op te kunnen lossen door gebruik te maken van zijn eigen hoefwand die hij als gips 'gebruikt'.
Ik hoop dat ik het zelf ook goed begrepen heb.
Groet, Pien
Warboel
