Huertecilla schreef :
> Híer (en ik neem aan bij Pien) is het óf luisteren om te leren
> óf niet komen lessen, maar wat ze thuis doen is eigen keuze en
> dat is dan 'the proof of the pudding'
Hier is het vrij simpel : Als je niet met je zit rijdt en (oa) je zit en heel je lichaam gebruikt bij het rijden (voorwaarts gaan, stoppen, langzamer gaan, sturen e.d) 'doet' het paard het maar half.
Dan loopt ie of te sloffen als een kameel, of hij gaat aan de sjees.
Ik weet dat nieuwen dat wel eens moeilijk vinden en ik kan me dat ook voorstellen als je altijd gewend bent om je paard bij je te houden en technisch (daar gáán we weer : "vanuit het hoofd") te rijden zoals dat op de meeste maneges geleerd wordt.
Niet voorwaarts gaan betekent voor het paard een tik met de zweep ipv je af te vragen waaróm dat paard niet lopen wil....
Shit, en dan moet je hier gaan loslaten....
... en telkens weer opnieuw.
Want je bent zo gewend om met je benen te rijden en je vast te houden aan die teugels....
Het verschil tussen jou en mij, HC, is wel dat je híér bent om het te leren en fouten te maken, dat het niet erg is als je in dat eerste stadium zit te zwabberen of de teugels nog nodig hebt om te stoppen.
Hier mág je het een beetje eng vinden - doen we iets mee - .
Ik denk dat jij nóg strenger bent in wat je wel en wat je niet wilt dat er met jouw paarden gebeurt. Ik ben dat ook wel, maar ik heb denk ik meer marge. Wat ik nooit tolereer is onrechtmatig gedrag, agressie, discussie met de juf en een irri soort betweterigheid. Ik heb de arrogantie het lekker toch het beste te weten voor mijn paarden, daarvoor ken ik ze te goed. (Wat dat betreft ben ik net als jij).
Het gaat niet alleen om het rijden, het gaat om het totaalplaatje van paarden houden (nééhee, ze bokken niet of gaan er niet vantussen als er een in het midden stilstaat en de rest eromheen gallopeert), het groepsgedrag, de sociale interactie, de communicatie, dat blijft terugkomen in de lessen.
Het gaat ook om de manier waarop de rijder in het leven staat (of komt te staan soms).
Ben je een stresskip met een hoge energie (ademhaling) dan kost het je meer moeite om je paard rustig te krijgen dan wanneer je een meer flegmatisch type bent. Soms is het dan juist moeilijker om je paard vooruit te krijgen.
Ik zie verschillen in de paarden onderling, we hebben 'aardse' paarden (Dies, Izzy), we hebben ook paarden die hoger in hun energie zitten (BD, Fanny), en combinaties (oa Winner).
Het is voor mij telkens weer een leuke uitdaging om nou juist dát paard te zoeken bij die rijder en als dat klikt hoeven ze van mij niet elke week op een ander paard hoor, da's juist het leuke, je kunt je zo eindelijk eens verbinden met een paard, en het paard met jou.
Zo kan het zijn dat ik een bedeesd en rustig type op Izzy laat rijden, die is in de bak zo verschrikkelijk eigenwijs en als je die niet rijdt sta je dus de hele les in het midden. Daarvoor moet die persoon echt 'uit de kast' komen om Izzy ervan te overtuigen op de hoefslag te blijven en niet steeds naar het midden (mij) te lopen.
Het enige wat echt niet werkt is een druk persoon op een druk paard.
Drukke mensen die op Fanny rijden krijgen haar binnen 3 minuten helemaal kreezy (sjeezy) en dan is er voor de rest van de dag geen land meer met haar te bezeilen.
Als je zelf in een ijle energie zit, hoog ademt, met een gespannen rug en schouders rijdt kun je niet verwachten dat je paard dat wel kan.
Dat vind ik nou zo leuk om te doen, ik zie dat lekker toch altijd, zelfs met die dikke winterjassen en gewatteerde skibroeken....
Echt, ik zie aan de houding van de ruiter en hoe het paard daarop reageert welke spieren hij zit vast te houden.
Dat vind ik een van de leukste dingen van het lesgeven, die basis.
Groet, Pien
Warboel
