jose schreef op dinsdag 21 maart 2006, 20:00:


Tot nu toe niet met deze discussie bemoeit....en eigenlijk wil ik dat ook niet.
Maar ook ik lees...

Kan jij me dan antwoord geven waarom je nu steeds een beenbreuk van een mens vergelijkt met een hoefbeen-fractuur van een paard ?

Nick

het is me gelukt om foto's te maken van mijn pony Fury,ze is welsh A en is spierbevangen geraakt door schrikreaktie en heeft maanden met stijve beentjes gelopen.
dat is 9 jaar geleden en daarna kreeg ze eendesnavelvoetjes en een smid die toen nog kwam zag er geen gat meer in en zei dat als ze de voeten recht wilde zetten ze in de zool moest snijden alleen wist ze niet hoe dun de zool was en dorst het niet aan.
ik mocht het verder lekker zelf uitzoeken omdat er geen smid wilde komen,zie mijn andere verhalen.
heb tot afgelopen oktober lopen tobben en had alleen nog maar een naar gevoel als ik naar haar keek,ze had pijn bij lopen,vacht was dof,korstjes op voorbenen,harde bult tussen rug en bil bovenop,soort dikke bult voor de schoft alsof ze bevangen was en het ergste was dat de stralen helemasal verdwenen waren.
ZIE NU SRALEN nog zacht en roze maar ze zijn terruggekomen.
voor mij is dit HET BEWIJS de juiste hoefstand geneest de rest van lichaam,de gebreken hierboven zijn verdwenen.
ik zal proberen of ik met het digitale toestel oude foto's kan copieren voor verschil te laten zien.
de hielen probeer ik zodra het kan weer lager te zetten en controleer iedere dag en ze vindt het HEERLIJK.
groetjes conny en zeer tevreden pony.

conny didden schreef op dinsdag 21 maart 2006, 20:33:

sorrie vergeet te vermelden dat de foto's in het fotoalbum staan dus jullie kunnen kijken als jullie willen en geef gerrust commentaar als je iets anders zou doen ik heb het boek en de dvd gekocht nadat ik al 9 jaar zelf de vijl ter hand had genomen maar er is een wereld voor mij open gegaan

jose schreef op dinsdag 21 maart 2006, 13:58:


OK, ik zal proberen niet lullig te beantwoorden


Ik ben het met je laatste zin eens. Laat echter de vraag onbeantwoord of dat de weg van ijzerfixatie is.

Je vergelijking met een gebroken arm of been gaat niet op, omdat dat pijnbeenbreuken zijn. Hierbij is het "juist zetten" van eerste belang, waarna door (gips) fixatie voorkomen wordt dat door spierconstractie krachten de zetting tenietgedaan wordt.

Het vergelijk met een bekkenfractuur wat genoemd is (wat niet te zetten is, hoogstens te fixeren d.m.v. pennen/schroeven - en wat is er ook alweer mechanisch door DAs bedacht voor die gebroken coffin bones?) is nmm al veel geldiger.

Zoals ook al aangegeven bevindt het hoefbeen zich echter al gefixeerd, in de hoefschoen, en van spiercontractie krachten is geen sprake. Er zijn op het eerste gezicht denk ik wel belangrijke contra-indicaties vast te stellen voor het beijzeren van hoeven met hoefbeenfractuur, waarvan o.a.:
- de toegevoegde massa die iedere beweging tot een vermeerderd krachtenveld maakt,
- de toegevoegde eigenschappen van het ijzer die verkeerde trillingsfrequenties door de hoef stuurt.

Stel nou dat je echt beter zou willen fixeren dan het hoefbeen al doet... waarom dan niet de hele boel ingegipst i.p.v. beijzeren? (OK, dit is een heel nieuwe vraag, maar toch...O).
Waarom wordt een bekkenfractuur niet ingegipst?

Naar mijn indruk is de benadering van mevr. Strasser hier de meest logische, maar ik moet erbij zeggen dat ik in mijn 35 jaar in zeer uiteenlopende omstandigheden onder de paarden nog nooit een gebroken hoefbeen zelf heb meegemaakt dus dat de aanname eerder in deze draad dat iedereen daar wel mee geconfronteerd wordt of mee te maken krijgt cq. van weet mij niet juist lijkt. Ook de meest afgrijselijke ontschoeningen e.d. ken ik alleen uit mijn "boekjes"... Het lijkt me dan ook veel zinniger het hoefonderhoud vooral te benaderen vanuit wat wel de normaalsituatie is.

Ik hoop je nu zonder lulligheid een klein beetje blij gemaakt te hebben met een serieus antwoord.

Groeten, Egon