Geertje schreef op donderdag 23 maart 2006, 7:58:
>
>> Na een maandje ben je wel een heel eind wijzer hoor, tenzij er
>> echt zo'n onrust is dat je het al eerder niet langer
> De paarden gedragen zich ook anders bij ons alledrie dus dat
> maakt het wel nog moeilijker. Ik ben wel benieuwd hoe het uit
> gaat pakken, uiteindelijk had ik ook nooit verwacht dat onze
> twee paarden zo aan elkaar zouden gaan hangen!
Ik weet het; Zafir is geen doetje in de groep, hij is duidelijk aanwezig.
Kitty (leuke naam overigens)
is ook een sterke tante en als ik het zo lees hoeft het voor Janca niet zo heel erg, en gaat zij de confrontatie uit de weg (wat slim en verstandig is).
Het verhaal lijkt zich dus voornamelijk af te spelen tussen Zaaf en Kitty.
Uiteindelijk zal het Zafir wel zijn die de touwtjes in handen heeft, en zodra Kitty dat inziet ontstaat er meer rust. Tegen Janca zal het dan nog wel even voortduren omdat Kitty vervolgens meent het even duidelijk te moeten stellen naar Janca toe. Zo ongeveer gaat dat meestal hier, en dan nog kan het zijn dat de paarden hun eigen versie aan het verhaal gaan geven hoor. Kijk alleen maar naar Diesel en hoe hij zich heel anders blijkt te hebben ontwikkeld dan toen hij hier kwam, wat een grootmoedige eierdop hij eigenlijk is.
In onze beide groepen (die dus wel bijeen lopen) hebben we Winner die aan het absolute hoofd staat, maar Bay bepaalt een beetje wat er gebeurt. Zij is degene die dingen bedenkt en paarden op hun lazer geeft, dat zie je Winner eigenlijk zelden doen, tenzij het echt te gortig wordt. Wij zeggen ook altijd dat wij als mens niet snappen dat Winner zo'n leider is, wij vinden hem eigenlijk een softie, maar hij schijnt een enorm charisma te hebben, hoeft nergens voor te vechten en hij kent gewoon geen angst, wat hem met zijn pokerface enorm sterk maakt.
Met zijn uitgestreken smoel stapt hij overal op af en overbluft hij alles en iedereen. Terwijl het met rijden dus precies het omgekeerde is, het is een zeer makkelijk paard.
Ik weet nog hoe de kennismaking tussen hem en Zafir verliep:
Zafir draaide zich gelijk om en begon te trappen terwijl Winner niet week, gewoon bleef staan. Dát had Zaaf niet verwacht, die trok alles uit de kast, maar er gebeurde niks. Winner stapte juist op hem toe. Uiteindelijk hebben die 2 ook nooit samen gelopen, daar was de tijd dat Zafir hier was te kort voor, bovendien was het gedreig in dat stadium behoorlijk heftig omdat geen van beiden van wijken wist. (Maar goed dat de paddocks stevige houten planken en stroom hebben, we hebben heel wat lopen repareren in die tijd).
Ik denk haast wel dat Zafir nu precies hetzelfde als Winner destijds loopt te doen naar Kitty.
De beide ruinen hebben in de groep hun eigen merries en de leidmerries, Fanny en Bay, zijn ook van die sterke wijven.
Wij vinden Bay vaak onterecht 'gemeen' hoor, (oké, wat is gemeen in hun ogen, ik weet het) niet voor niks noemen we haar Eucalypta, zij pikt paarden er echt uit, blokkeert ingangen, laat paarden er niet langs, en als er een aangebonden paard staat/loopt mag Bay niet in de buurt zijn. Fanny is iets minder erg, maar ook zeer duidelijk aanwezig naast Diesel, zij heeft ook een enorm sterke wil.
Overigens zien wij nu een verschuiving, want we zien de laatste dagen Bay steeds meer voor Fanny aan de kant gaan.
De andere paarden zijn zo 'wijs' elke confrontatie uit de weg te gaan, die mengen zich nergens in.
Overigens is er nooit strijd tussen de ruinen, maar de leidmerries zijn degenen die strijd leveren, ook naar de andere paarden toe.
De ruinen zijn veel zachter.
Terwijl de dames wél voor hun in de rij staan....
Ja ja, wonderlijk, dat gedrag.
En dan nóg ben ik me ervan bewust dat wij het met onze menselijke ogen en emoties bekijken, wat in het echt voor ons zo lijkt kan misschien voor de paarden een geheel anders iets zijn.
Groet, Pien
ps : Zoals je weet is Bay nu met pensioen en wordt zij eigenlijk niet meer gereden.
Gisteren echter bleef ze de hele tijd voor het hek staan drammen toen wij een buitenrit waren aan het maken. De hele tijd verlangend kijken.
Vorige week ook al toen Evy met een zadel langsliep en zij echt dacht dat dat zadel voor háár bestemd was. Je zag haast een teleursgestelde blik in haar ogen toen het niet zo bleek te zijn.
Dus Rowena Bay opgezadeld en een buitenwandelingetje gemaakt, Bay h e l e m a a l blij.
Oortjes naar voren, lekker doorstappen, blij dat ze begrepen werd.
Ik denk dat ze toch nog graag een taakje wil houden, dat ze niet helemaal niks meer wil doen.
Is toch prachtig als een paard je komt vragen om mee te mogen, terwijl ze voor ons niet hoeft he.?
Warboel
