Waarom direct zo uitgaan van het feit dat deze man niet JUIST zit te wachten op tips, ideeen, ervaringen van mensen die al langer met paarden omgaan:

Mijn eigen verhaal is er ook 1 van op je 30e voor het eerst op een paard stappen: kompleet vallen voor het dier paard en vervolgens op zoek gaan naar info over paarden:

Tot mijn verbazing vond ik al snel deze pagina en nog veel meer over een ANDERE manier van paardhouden en paardrijden:

Ik smachte naar info en heb vele boeken gelezen (Roberts, E.Voest, Hempfling) en werd alleen maar enthousiaster.

Maar TOCH ben je dan in het paardenwereldje een einzelganger: vind dan ook nog maar eens iemand die je kan helpen met allerlei dagelijkse problemen die je tegenkomt, op de manier die jij graag zou willen....

Want eigenlijk wil je toch alleen maar het beste voor je paardje!

Misschien is deze man ook wel op zoek naar info, naar ideeen, naar manieren, etc.
Ik haal niet uit je verhaal, dat hij negatief was na je opmerkingen:

Wijs hem op deze pagina, informeer deze man, laat hem lezen en breng de discussie op gang!
Misschien hebben we wel (juist als hij zo trots is op zijn nieuwe aanwinsten) een nieuwe forum-ganger erbij!

Benader het positief!
Ik vindt het paard-Natuurlijk een heerlijk POSITIEF uitgangspunt om je paard een NOG beter leven te geven. Ik vind het jammer dat er hier vaak vanuit wordt gegaan, dat de mensen met een paard bij voorbaat al negatief tegenover onze ideeen zouden staan!

POSITIEF NATUURLIJK PAARDRIJDEN!

Succes ermee!

Gr. Bianca

:

Even vergeten: ik begon ook op een Westernbit, omdat ik niet beter wist: je kan jezelf immers ook pas verbeteren als iemand je erop wijst, dat het beter kan dan hoe jij het tot op dat moment wist!

Rijd intussen bitloos en natuurlijk alweer 2 jaar ijzervrij!!!
(omdat iemand me erop wees, ik enthousiast werd-bedankt Ilona en Emiel) en het daarna alleen nog maar groeide!

Gr. Bianca

Hoi Trudy,

Wij wonen aan het Lauwersmeergebied: hier leeft een hele grote groep van Konikspaarden; Ik zou het inderdaad wel heel interessant vinden om daar eens wat meer over te gaan vragen: hoe ze het daar doen met bekappen, ed: Ook watergronden met weinig natuurlijke slijtage. Bijvoeren? Geen idee

Weet wel, dat ik elke morgen indrukwekkend stil word, als ik er langs kom rijden: de groep wordt (natuurlijk) steeds groter

De eerste veulens lopen er alweer rond!

Ik ga erachteraan en wil je wel op de hoogte houden!

Gr. Bianca.

ps. het is alweer een hele poos geleden: zie je hier ook niet meer zovaak posten, maar gaat het een beetje goed?

Coulash schreef op zondag 16 april 2006, 8:50:


Op zich heb je gelijk en dat geldt ook voor het bit. Als niemand je vertelt dat dit in erin hoort, kom je toch ook niet op het idee!?
Ik heb met dieren leren omgaan buíten de paardenwereld en derhalve nooit in een bit in mijn eigen paarden gehangen. Wel het boek van Gertrud Jetten over bitten (en andere optomingen) in huis gehaald om te het hoe en wat te begrijpen. Dat erg informatieve boek was de aanleiding om een halsring aan te schaffen en nu laat ik door zonder optoming op straat te rijden zien dat een bit geen noodzaak is.

Jouw opmerking over verbeteren legt de verantwoordelijkheid bij een ander; 'als iemand jou erop wijst'. Ik ben het daar fundamenteel mee oneens: je kan je ook zélf verbeteren.
Lees http://www.classicaldressage.com/zen/articles/a_6.html
geeft een heel aardig herkenbare uitleg.

Het boek van Koning Duarte, 1418, is een eenzaam meesterwerk (en een echte aanrader) omdat het zich tot de ruiter zélf richt. Op diens wil, kracht, angst, vaardigheid, kennis; dat neemt tweederde van het boek in beslag. De onafhankelijke zit een kwart, het gebruik van bit, sporen, leidstok etc. de rest. Héél anders dan de meeste paardenboeken nu die zich allemaal op die paar % hulpmiddelen en technieken richten.
Ook (de behoorlijk vaagzweverige) Hempfling richt zich nauwelijks op de ruiter zélf. Ja ik heb boek en bijbehorende video en zou daar een verníetigende recensie over schijven.

Het 'zweverige' wat veel mensen tegenstaat bij Zen en dergelijke heeft trouwens door de moderne ontwikkelingen in de wetenschap een handvat gekregen. In de menselijke hersenen worden harde netwerken aangelegd bij het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden.
Het terreinrijden zonder optoming was bij mij letterlijk en figuurlijk een 'aha-erlebnis' en exact hetzelfde als leren fietsen. Deze vaardigheid is nu hard in mijn hersenen geprogrammeerd als een nieuw netwerk van synapsverbidingen.
In http://www.amazon.com/gp/product/0849313082/qid=1145173222/sr=1-1/ref=sr_1_1/102-9891981-0201703?s=books&v=glance&n=283155
wordt dit wetenschappelijk onderbouwd.

Om jezélf te verbeteren heb je alleen jezélf nodig. Een ander kan je hooguit de weg wijzen of een ondersteunend figuurlijk zetje geven. Stoppen met roken, uit een depressie komen, je leven léven.... en ook paardrijden; je moet het zélf doen.
Dat was ook mijn opmerking aan Eddy: híj kan er weinig aan doen en het is ook niet zijn verantwoordelijkheid.

Terug naar Duarte: wil, kracht, angst en vaardigheid liggen bij de ruiter zélf. Van buitenaf kan kennis aangereikt worden doch de ruiter moet daar wat mee doen, het zich eigen maken.
Kijk naar Nick en het zadelverhaal als voorbeeld; zo lang het muntje bij hém niet valt is het hele hoofdstuk voor hem niet toegankelijk.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

ben een tijdje geleden begonnen met een composthoop bij mij in de tuin van paardenmest. als ik een mesthoop op onverharde bodem wegleg krijg ik problemen met de gemeente. weet iemand toevallig hoe dat zit als je een grote compost hoop maakt.

Spirithorses schreef op zondag 16 april 2006, 1:10:




Sorry Rody, maar ik verslikte me in mijn koffie van de lach om de verstandige opmerkingen van Pien.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

peter de hoon schreef op zondag 16 april 2006, 9:59:


Lijkt míj logisch dat je daar inderdaad een milieu-vergunning voor méstcompostering nodig hebt en dat het aan strenge eisen onderhevig is.
Het vochtdicht afsluiten van de bodem en zelfs het afdekken van de verdamping kan zomaar vereist zijn.
Het aantal paarden, de hoeveelheid land, het overige beheer/uitstoot en waar je woont spelen een rol.

Ik ken de specifieke bepalingen niet omdat ik al een tijdje uit NL weg ben doch je kan ze op de betreffende paginas via zowel het Min.v.Landbouw als van Milieu vinden.

Het wordt overigens fantástische compost doch je moet voor het verteren van met name de stro-resten wel minimaal twee jaar rekenen en er blijft heel weinig over van een indrukwekkende berg.
Wij vinden het erg jammer dat we de indrukwekkende hoeveelheid warmte die de berg produceert niet kunnen benutten maar goed, op deze manier hebben de beesten en beestjes er wat aan.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Huertecilla schreef op zaterdag 15 april 2006, 14:22:


Je hebt inderdaad overal ter wereld slechte en goede manieren om paarden af te richten ,maar in Spanje heb ik wel al menig slecht voorbeeld gezien en ik heb er hier ééntje thuis staan .Neusbeen gebroken door de "ferrata" een kaptoom met ijzerdraad en pinnetjes ingeweven om de buiging van nek en hoofd te verkrijgen, litteken op voor en achterbeen van de zweepslagen om de piaffe te verbeteren . Dit was en is op vele plaatsen in Spanje nog altijd "de "manier" om hun edele paarden te onderwijzen. Als je dan in aanmerking neemt dat de spaanse paardencultuur één van de oudste is met uitzondering van de Arabische!I
Ik heb ook Spaanse herders als vrienden waarbij ik in de bergen vertoef als ik in centraal Spanje de bergen in trek en die jongens hun paarden hebben inderdaad het echte" paardeleven" maar moeten inderdaad hun ruiter de ganse dag ronddragen wat jij als van de campo leven noemt. Dit zijn de werkpaarden die dikwijls een beter leven hebben dan de zogenaamde luxepaarden die voor hogeschool worden voorbereid. Eerder dan de complexiteit is de Spaanse stugheid de reden van het behoud van die oude methodes.Als je zoals ik in de bergen volledig verhongerde paarden aantreft met hun kluisters aan " vergeten" door zijn eigenaar . Of een kudde Stieren die in hun piqaderol zand aan het eten waren omdat hun eigenaar op bezoek was bij zijn broer voor een weekje. En dit zijn enkele van de voorvallen en ik spreek niet over één streek in Spanje . Heb er een werkbezoek gebracht aan een internationaal bekende fokkerij van Lusitano's en PRE's en heb de flanken van menige hengst zien ontsmet worden om de open wonden van de sporen beter te laten genezen om hun prijs niet te laten zakken. Maar je hebt gelijk ik zal het slimmer aanpakken en niet meer over de Spaanse harde manier spreken . Vergis je niet, in mijn hart ben ik een Spanjaard en houdt van hun manier van leven maar toch is misbruik van dieren in Spanje legio .

Coulash schreef op zondag 16 april 2006, 9:05:


Heb daar nét een opmerking over gemaakt mbt de Oostvaardersplassen in een ander topic ('even relativeren'): niets en dat is ook niet nodig. Míts.... etc.
Hier in andalucía staan fikse groepen p.r.e.s het jaar rond in de moerassen van de Guadalquivir, de delta van de Cota Doñana. Let wel andalusiërs met stamboekpapier. Omdat de veulens voor de verkoop zijn wordt er wel bijgevoerd doch gestructureerd hoefonderhoud?? Echt niet.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Trudy schreef op zaterdag 15 april 2006, 20:38:


Zure regen? Wraak van het gestresste gras?
Wij spelen Bach af voor de bloesem en er is (serieus en met dank aan F&I) een zak magnesium-chelaat voor Sancha onderweg

HC
http://user.telenet.be/huertecilla