MarjanS schreef op dinsdag 18 april 2006, 10:41:


De grens tussen gewone opmerkzaamheid van het paard en het
geen notie nemen van je kun je zien aan de signalen die je paard je laat weten: Oren weggedraaid, hoofd weggedraaid, blik elders gericht, zich niet aan jouw tempo aanpassen, weg willen draaien, op je tenen gaan staan, niet met jou 'bezig' zijn, maar heel erg met de omgeving, etc.

Tuurlijk moet je je paard de ruimte en de mogelijkheid gunnen lekker om zich heen te kijken. En tot op zekere hoogte ook achter zich, maar daarin zou ik inderdaad een grens bepalen, vandaar dat ik ook schreef dat je telkens weer het hoofd vraagt, dus haar hoofd in jouw richting vraagt.

Maar ik vind het teveel als ze zich tijdens het lopen ineens omdraait, van je af, kont naar jou toe, dát zou ik dus niet goed vinden maar ik zou haar aanmoedigen dat áls ze wil kijken achter zich, dat ze dan in jouw richting draait, dus met de kont van jou af.
Zo blijf jij bij haar hoofd en houd je 'controle'.

Dat betekent niet dat je de hele tijd loopt te sjorren (zoals Michiel beschrijft) , maar je bent wel oplettend en nadenkend en jij houdt haar hoofd altijd naar jou gericht.
Wil ze van je afdraaien manouvreer haar dan zo dat ze de andere kant uitdraait. Zo kom je haar toch tegemoet, maar blijft ze toch meer bij jou.

Als ze geen rekening met je wil houden en van je wegloopt waarbij jij het nakijken hebt dan zet je haar stop, kalmeert haar, een pas achteruit en weer in stap, waarbij zij achter jou moet blijven.
De touwzwiep is er voor wanneer ze tóch langs je wil glippen.
Geloof me ; 5 minuten werk! En je krijgt een bérg meer aandacht.

Succes, he, anders vraag je maar....
Pien

MarjanS schreef op dinsdag 18 april 2006, 10:41:


De grens tussen gewone opmerkzaamheid van het paard en het
geen notie nemen van je kun je zien aan de signalen die je paard je laat weten: Oren weggedraaid, hoofd weggedraaid, blik elders gericht, zich niet aan jouw tempo aanpassen, weg willen draaien, op je tenen gaan staan, niet met jou 'bezig' zijn, maar heel erg met de omgeving, etc.

Tuurlijk moet je je paard de ruimte en de mogelijkheid gunnen lekker om zich heen te kijken. En tot op zekere hoogte ook achter zich, maar daarin zou ik inderdaad een grens bepalen, vandaar dat ik ook schreef dat je telkens weer het hoofd vraagt, dus haar hoofd in jouw richting vraagt.

Maar ik vind het teveel als ze zich tijdens het lopen ineens omdraait, van je af, kont naar jou toe, dát zou ik dus niet goed vinden maar ik zou haar aanmoedigen dat áls ze wil kijken achter zich, dat ze dan in jouw richting draait, dus met de kont van jou af.
Zo blijf jij bij haar hoofd en houd je 'controle'.

Dat betekent niet dat je de hele tijd loopt te sjorren (zoals Michiel beschrijft) , maar je bent wel oplettend en nadenkend en jij houdt haar hoofd altijd naar jou gericht.
Wil ze van je afdraaien manouvreer haar dan zo dat ze de andere kant uitdraait. Zo kom je haar toch tegemoet, maar blijft ze toch meer bij jou.

Als ze geen rekening met je wil houden en van je wegloopt waarbij jij het nakijken hebt dan zet je haar stop, kalmeert haar, een pas achteruit en weer in stap, waarbij zij achter jou moet blijven.
De touwzwiep is er voor wanneer ze tóch langs je wil glippen.
Geloof me ; 5 minuten werk! En je krijgt een bérg meer aandacht.

Succes, he, anders vraag je maar....
Pien

Havank schreef op dinsdag 18 april 2006, 10:03:


Vertel eens Hans....wat is het voordeel voor het PAARD dan ?

Nick

MarjanS schreef op dinsdag 18 april 2006, 10:19:


Misschien vind je het flauw van me als ik dit zo zeg, maar ik merk dat de paarden onderling veel meer ophebben met elkaars aandacht dan die van ons tweebeners.
Ik weet verder niet over wat voor soort aandacht je het hebt, maar zo heel veel hoef je nu ook weer niet te doen met je paard.
En tijdens al die uren dat jij werken bent staat je paard daar alleen.
In mijn gedachte kun jij al die uren niet goedmaken door een poetsbeurt of een wandeling.
Da's maar zo'n fractie vergeleken met al die andere uren.

Onze Bombita is ook erg afwijzend naar de andere paarden toe, zij heeft haar oren ook vaak plat liggen, gaat alles uit de weg en gaat alleen staan.
Toch, wanneer ik haar uit de groep haal, merk ik dat ze het prettig vindt om weer terug te zijn ( en de andere paarden ook, dan wordt er over en weer luid gehinnikt). Zelfs alleen op de weide met één ander paard maakt haar onrustig. Ook al is zij enorm op zichzelf, ze wil toch graag in de luwte en de veiligheid van de groep zijn.

Het maakt mij juist rustiger als ik weet dat mijn paarden een maatje hebben, waarmee ze op hun paards kunnen communiceren, wat kroelen, klooien, suffen. Dan weet ik dat mijn paard een stuk minder afhankelijk is van mijn aandacht.

Greetz, Pien

Hallo,
Heeft iemand van jullie wel eens van SINCKER gehoord en is dit te behandelen met Natuurlijk Hoefbekappen??
Ik kan eventueel een pony een tweede kans geven maar heeft dus een sincker (gekanteld hoefbeen -> ernstiger als hoefbevangenheid vlg internet). Ik wil weten waar ik eventueel aan begin. Pony staat nu nog beslagen (...); ijzer met een zool. Volgens eigenaresse is het hoefbeen in lichte mate gekanteld.
Kunnen jullie me verder helpen??

Groetjes,
Marjan

Is longeren dan ook vergelijkbaar met join-up? daarbij stuur je je paard immers ook bij je weg in de snelheid/gang die je wenst.

Ik longeer meestal zonder iets, heb alleen mijn stem en lichaamshouding. Mijn paarden -Cadiz is wat fijngevoeliger en speelser dan Buck en is nog subtieler te dirigeren- verkleinen en vergroten de cirkel om me heen, veranderen van hand en gang, maken een abrupte stop en komen op een teken naar me toe of gaan bij me vandaan. Geen idee of dat join-uppen is, maar met angst heeft het beslist niks te maken!

Het happen herken ik goed, maar ik kan je er niet mee helpen. Ik ben er nog steeds niet uit wat het is in het geval van Cadiz. Wanneer ik grondwerk met hem doe, zoals het aanleren van de spaanse pas maar ook het gewoon wandelen op straat, loopt hij als een piranha met opengesperde kaken in de lucht te happen, met name op de terugweg. Hij weet dat bijten niet mag, maar lijkt aan de reflex geen weerstand te kunnen bieden. Het kan zelfs zover komen dat hij zichzelf in de borst gaat bijten. Ik ben gestopt met "nee" roepen want hij is sneller dan mijn geluid en je creëert een negatieve sfeer.
Spaanse pas doe ik dus alleen nog maar onder het zadel, dan vertoont hij zijn hapreflex niet. Bij het wandelen negeer ik zijn rondzwaaiende hoofd en concentreer me op de richting waar ik naar toe ga, ik let daarbij totaal niet op hem. Ik richt zijn aandacht op mij als richtingbepaler door om te draaien, van snelheid te veranderen, hem even achteruit te zetten of enkele passen te draven. Zodra hij daarvan weer druk en dus bijterig wordt, wat niet altijd hoeft te gebeuren, zet ik mijn blik op oneindig en schenk totaal geen aandacht aan hem, ook niet in mijn hoofd. Deze aanpak werkt enigszins, maar zoals ik al zei: ik ben er nog steeds niet uit.
Hij is een karakterpaard, kwalijknemend en vol vuur, misschien speelt dat ook mee.

Het woord dominant vervangen door onzeker vind ik ook een hele goede. Niet dat het mijn benadering verandert; ik vind duidelijkheid altijd de belangrijkste vereiste.

Op de cirkel om me heen dansen en uitsloven ervaart hij als spelen waar hij geen genoeg van kan krijgen, maar naast me stappend al dan niet oefeningetjes doen, werkt enorm op zijn zenuwen.

ElkeW schreef op dinsdag 18 april 2006, 8:16:

?? Dat doe ik niet. Misschien Pol wel, maar ik niet!
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

MarjanS schreef op dinsdag 18 april 2006, 12:14:


Dit is werk voor een professioneel natuurlijk bekapper. Ijzer ervan onder en een nieuwe hoefwand onder begeleiding laten groeien.
Elk bevangen paard heeft een losse hoefwand , het hoefbeen hoort eraan vast te zitten. Het kan gemakkelijk een half jaar duren voordat het dier weer wat beter gaat lopen , als jij er ook de juiste omstandigheden voor creeert. Natuurlijk voer, en zoveel mogelijk beweging.
Laat eerst een prof. het paard de eerste tijd verzorgen. Als je de cursus gevolgd hebt moet je in staat zijn om het daarna zelf bij te houden.
Het is te genezen, maar je moet wel weten wat je doet.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Is er iemand die ervaring heeft met sebacil?
Ik krijg het voorgeschreven van mijn DA. Mijn connemarapony heeft al een tijdje jeuk en schilvertjes op de huid en ik kon er maar niet achter komen wat het was. De DA weet het ook eigenlijk niet zeker ( hij vermoedt mijt) en heeft nu Sebacil voorgeschreven. (Hoewel het niet meer voor paarden geregistreerd staat).
Ik heb gemengde gevoelens bij Sebacil. Het is toch gif en het moet op de huid aangebracht worden.
Dus wie kan me meer over sebacil vertellen en is er eventueel een "natuurlijk" alternatief?
Groet,
Tineke

Piet schreef op dinsdag 18 april 2006, 13:01:


Zaterdag heb ik de cursus bij Pien & Jack dus ik heb de afgelopen weken mijn kennis vergroot. Ik vroeg me idd af of het te genezen was want eigenaresse geeft aan dat het dit niet is want het is niet alleen een gekanteld hoefbeen maar een óndergeschoven gekanteld hoefbeen. Als gevolg van een verwaarloosde hoefbevangenheid. Pony word nu beslagen en verzorgd op een niet natuurlijke manier. Dus dát kan ik in elk geval wel veranderen.
Wat raden jullie me aan?

Is er iemand die ervaring heeft met sebacil?
Ik krijg het voorgeschreven van mijn DA. Mijn connemarapony heeft al een tijdje jeuk en schilvertjes op de huid en ik kon er maar niet achter komen wat het was. De DA weet het ook eigenlijk niet zeker ( hij vermoedt mijt) en heeft nu Sebacil voorgeschreven. (Hoewel het niet meer voor paarden geregistreerd staat).
Ik heb gemengde gevoelens bij Sebacil. Het is toch gif en het moet op de huid aangebracht worden.
Dus wie kan me meer over sebacil vertellen en is er eventueel een "natuurlijk" alternatief?
Groet,
Tineke

Christel Provaas schreef op dinsdag 18 april 2006, 10:59:


Allereerst : Hartelijk dank voor je gelukwensen . En jij bent de enige die mijn typfout heeft gezien er is geen verschil het is en blijft serreta.