eddy DRUPPEL schreef op woensdag 19 april 2006, 14:43:
> Els Kleverlaan schreef op woensdag 19 april 2006, 10:35:
>
>> eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 18 april 2006, 22:24:

> dat paard onder goede omstandigheden de kans geeft om ergens
> een nieuwe "maat" te vinden. De herkenning van een (vroegere
> )kuddegenoot is essentieel voor zijn overleven(in het wild)
> ,dus niet meer dan logisch.
Ja, maar da's bij mensen net zo. Wat versta jij onder vriendschap dan? Als onze vrienden (of familie) emigreren, wordt het contact ook heel anders en dan hebben wij nog de mazzel van internet en post, zodat het contact niet helemaal verbroken wordt. Maar ook de mens zoekt in dat geval een vervanger voor de "leegte". En toch zeggen we dat we vrienden blijven.
Als het paard dus zijn vroegere maatje terug ziet, zijn ze weer "vrienden" of zie ik dat verkeerd? Mijn eigen merrie miste haar maatje wel degelijk toen hij twee jaar geleden overleed. Met onze nieuwe ruin heeft ze ook een band, maar toch heel anders dan met de oude, daar zie je duidelijk verschil in. Ze gaat bij voorbeeld veel gemakkelijker bij hem weg, terwijl hij veel meer staat te gillen, dan onze overleden ruin.
't Is uiteindelijk net wat je onder "vriendschap" verstaat.
Els.