ik herken veel in je verhaal

Veulen in de vroege ochtend geboren op de weide tussen de andere paarden en had zich al na 1 uur tussen 3 draden gewrikt. Stond dus doodleuk op een ander weideblok.

Het veulen hebben we geïmprint en na enkele uren oud liep ze al te draven, biezonder gekke sprongen te maken op vrij stevige beentjes en ontzettende scherpe bochten te nemen.

We hebben hen gedurende 5 dagen in een ander blok gezet naast de kudde omdat mam steeds haar veulen kwijt was tussen de anderen en paniekeerde.

Toen ze na 5 dagen opnieuw IN de kudde kwam, heeft het nog een 2 weken geduurd eer mam het doorhad dat ze beter gewoon bleef staan in het midden en zo ronddraaide als haar veulen de wijde wereld verkende met de andere oudere veulens. Ze was steeds moe van achter haar veulen aan te lopen en kon haar nauwelijks bijhouden met lopen en bochten maken. Heel mooi om te zien!

Ik heb in mijn leven nog nooit zon ondernemend, eigenwijs en paniekvrij veulentje gezien. Ze wordt niet gespeend, we laten de natuur zen werk gaan en ik moet zeggen: ze staat haar mannetje in de kudde, heel erg uitdagend en ze zal nauwelijks wijken voor andere. Heb haar in al die maanden nog maar 1 keer met de mond zien happen terwijl ze onmiddellijk daarop haar achterhand draait en achteruit stapt.

en..... ik..... ik geniet elke seconde van hen :)

Fred Emmerig schreef op woensdag 19 april 2006, 23:32:


zijn het geen sarcoïds? dat zijn kwaadaardige gezwellen die zich alleen onderhuids verspreiden. Ook die kunnen op den duur weer verdwijnen maar ook later weer enorm opvlammen. Er is een bepaald soort tandpasta van weleda wat ze kan slinken of als wratten weg laten branden met stikstof in utrecht. Op zich kan het paard er honderd mee worden. Het kunnen hele velden van bulten worden, ook openschuren is een risico . Ze zitten vast onder de huid, in het begin is het net een dikke muggebult.
Ina

epona schreef:

Klopt, kan. BD heeft ook sarcoids (-en?) gehad en die begonnen in de oksel , naast de singelplek en later heeft ze ze ook op de rug en op haar hals gehad, maar deze zijn nooit open gegaan. Omdat ze kwaadaardig kunnen zijn wilde de DA ze wegsnijden maar ik wilde dat niet.
Na een kuur van ontstekingremmers overigens toen ze spierbevangen was zijn ze kleiner geworden en uiteindelijk weggebleven.
Nu zit er al 4 jaar niks meer maar ik controleer wel regelmatig, juist omdat ze kwaadaardig kunnen zijn. Bij haar begon het als verdikte bobbels, het zag eruit als wratten maar ze werden al gauw groter maar deze lagen los onder de huid, ik kon ze zo vastpakken.

Pien (inmiddels terug met een hele auto vol boodschappen....)

arabiertje schreef op vrijdag 21 april 2006, 15:47:


Hehehe heb blijkbaar ergens een instinct om hekele onderwerpen ter berde te brengen , MAAAAAAARRRRRR dank u allemaal voor de input , omdat ik graag heb dat dat veulentje zo snel mogelijk met de andere kan spelen haal ik ze s'morgens zo vroeg mogelijk buiten samen op de wei en er waren al enkele dagen voorbij dus ik moest effe zelf iets zien te vinden, ben dus in de stal bij mama gaan zitten en kriebelen en aaien en aan mijn vingers laten sabbelen door ukkie tot ze niet meer bang was ,haar toen een stoffen halsterje aan doen dat ik zelf heb gemaakt van een oude T shirt ging vanzelf;
Heb haar toen het erf overgeleid zoals je een klein kind leert fietsen ,hand vooraan net achter het hoofdje en eentje achteraan net onder de bips,langs mijn zijde beperkend met de heup tegen haar flanken, mama bleef belangstellend achter ons aan lopen tot aan de wei . Toen ik haar daar losliet bleef ze nog enkele seconden staan om dan uiteraard los te barsten , en mama er weer achter, weer de ganse dag , sterk veulen die klein .

Monique Meijer schreef op vrijdag 21 april 2006, 15:23:


Je kunt bv het eerste stapje in het leerproces maken dmv het gebruik maken van spontane beweging in vrijheid en daar op inspelen. Dat kun je dan uitbouwen naar een halster met touw.
Dat zal niet bij ieder veulen gemakkelijk zijn, maar zo heb ik in de tijd dat ik werkzaam was bij jachtpaarden, een 8 maand oud veulen (ja, wat laat, maar daar kon ik niks aan doen) netjes mee leren lopen, het kost alleen tijd en geduld.
Je kunt, zoals (ik geloof) Rashid? laat zien op zijn video,(natuurlijk na aan een halster gewend te zijn) met 2 mensen zijn, waarbij de een de moeder speelt die het veulen achter aanspoort, de ander op het goede moment de beweging voorwaarts maakt. Stapje voor stapje.
Geen getrek aan hoofden, geen touwen om lijven.

Karin

Karin Haneveer schreef op vrijdag 21 april 2006, 16:27:


Ow gemenerd ! Da's machtsmisbruik, want jij wilt dat dat arme veulentje vooruit loopt....
Snap je wat ik bedoel te zeggen?
Hoever moet je gaan ?

Effe zonder flauwekul : Zo hebben wij dit dus uiteindelijk met Spirit gedaan : Jack erachter en ik aan de voorkant, maar ik heb het dus wél met een halster om gedaan, terwijl ik heel lichte druk gaf drukte Jack hem aan zijn achterhand naar voren. (Nééééé, ik heb niet lopen trekken....)

We konden hem ook leiden door onze armen om zijn borst en kontje heen te vouwen, net zoals José het met het touw zou doen, en nu nog zodra je je armen om hem heenvouwt is ie weer helemaal klein en kun je hem zo leiden; hij heeft (nog) niet in de gaten dat hij heel sterk aan het worden is en makkelijk weg kan lopen, alleen moet ik nou mijn armen véél verder uit elkaar doen om hem bij me te houden.

Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 21 april 2006, 16:39:


Karin, ieder zijn manier, maar ik begrijp werkelijk jou probleem hiermee niet:

Een touw of een helper in de buurt die even een armpje achter een kont langs legt en op die manier voor touwtje (dus in feite voor voortduwende moeder speelt) is geen machtsmisbruik en is ook niet onvriendelijk. Het veulen heeft direct in de gaten wat de bedoeling is. Je loopt vrijwel direct in een normaal tempo naar de wei of weet ik waar, zonder onderbrekingen.
Voordelen: snel iets geleerd, veilig, vastberaden en zonder spanningen. Wat wil je nog meer?

Ik vind onnodig lang ergens mee omhouweren en omhannesen, onvriendelijk en onzeker.
Het veilige van deze methode is dat een veulen op geen enkele manier zichzelf kan bezeren. Leid je je veulen alleen maar aan een touw aan het halster en het gaat springen of trekken, dan levert dat grote kans blessures op aan de eerste nekwervels.

Karin Haneveer schreef op vrijdag 21 april 2006, 16:27:


Hallo, Karin,
Dat is inderdaad niet bij elk veulen gemakkelijk! Met mijn veulen heb ik ontzettend geluk gehad, ze liep van begin af aan erg netjes mee. Later heeft ze nog een fase gehad dat ze mij steeds in wilde halen, maar de laatste jaren loopt ze keurig mee, ze haalt niet in, stopt wanneer ik stop, draaft keurig aan de hand.
Mijn collega heeft daarentegen een veulen gehad (is helaas overleden wegens aangeboren leverafwijking) dat vreselijk overmoedig en tegendraads was. Hij vond zichzelf een hele bink, probeerde toen hij een paar maanden oud was al te dekken en wilde absoluut niet meelopen. Hij ging dan heel raar doen, beet in je rug en ging tegen je aan steigeren of bleef als een blok staan. Erg fijn dus. Mijn collega had hem al een paar tikken gegeven omdat hij haar regelrecht aanviel; daar was ze niet zo gelukkig mee, ze is niet iemand die snel een mep uitdeelt, dan moet de nood al erg hoog zijn. Een goede vriend van mij die ook mijn paard getraind heeft, heeft haar veulen toen dmv een touw achter de kont langs aan een touw leren lopen. Het veulen bleek het touw achter de kont erg goed te accepteren en kon na een uur zelfs op commando stoppen en achteruitlopen. Wat een verandering! Mijn collega nam het toen over en dat ging prima. Ze oefende elke dag even en na een paar dagen kon ze het touw achter de kont zelfs achterwege laten.
Helaas is het veulen dus een tijdje daarna overleden, ik had graag gezien wat van die dondersteen geworden zou zijn. De vader was namelijk onbekend. Enkele weken voor de bevalling kwam mijn collega er pas achter dat haar merrie drachtig was en waarschijnlijk nachtelijk bezoek door een van de paarden van de buurman had gehad.
Wat jij noemt, het met twee man leiden van een veulen, waarbij een achter aanspoort: zo werkt een touw achter de kont langs eigenlijk ook, alleen kun je dat zelf doen. Bedankt voor je uitleg, het is altijd interessant te lezen hoe anderen bepaalde dingen doen!
Zo, en nu snel naar huis, Indy heeft gisteren een flinke zwieper gemaakt in een overmoedige bui in het weiland. De therapeut komt zo om haar even te bekijken. Is mijn eigen rug net weet goed, heeft zij weer wat, tis ook altijd wat.....
Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op vrijdag 21 april 2006, 16:39:


Maar snap je ook wat ik bedoelde te zeggen met een 5 jarige van 1.75?


Karin