e m kraak schreef op zaterdag 22 april 2006, 16:24:
> Opsluiten is een ruimtelijke interpretatie. Je bent pas
> opgesloten als je ervaart, als je vindt dat je opgesloten bent.
Ja, en jij weet van te voren hoe dat ene veulen dat ervaart?
Er kan nooit sprake zijn van "overload", dus ik doe er touwen om?
Doe ik mijn best om met " de ontvanger bepaalt" te schrijven en jij schrijft dit? Sorry, maar ik begrijp je in dit stukje dus gewoon niet.
> Je zou ook de basiskennis van communicatiewetenschappen kunnen
> oppakken. Om iets over hoeven te kunnen zeggen helpt het immers
> ook iets over anatomie te leren!
> Om 1 of andere reden lijkt de drempel hiertoe vanuit de
> hippische wereld bijzonder hoog; zoals HC niet zo lang geleden
> hier opmerkte "het hippische is alles behalve een leercultuur".
Dat zou ik kunnen doen, ik communiceer echter al 46 jaar zonder wat
jij onder communicatiewetenschappen verstaat, geleerd te hebben en zou niet weten waarom ik dat zou moeten doen. Ik noem dat leven, dat heeft niets met drempels te maken, dat heeft te maken met hoe je in het leven wil staan en de manier waarop iemand leert.
Dat mensen dat niet (willen) leren onder jouw "voorwaarden" is jouw probleem, niet dat van die mensen.
Om iets over hoeven te zeggen helpt het inderdaad om iets over anatomie te weten. Het verschil is dat anatomie, anatomie is maar er vele stromingen zijn in communicatieve "wetenschappen".
Tussen aanhalingstekens want wetenschap kan niets meten oid over bv sfeer, hetgeen wel degelijk een vorm van communicatie is.
Communicatie is zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten, was een uitspraak van een prof communicatiewetenschappen bij wie mijn zoon "dat vak" studeert, dat lijkt mij een prima en leefbaar uitgangspunt.
> wat ik van "flexibiliteit" moet maken kan ik zo gauw niet
> bedenken... flexibel in wat?
> Met ruimtelijk flexibeler zitten we in een klassieke
> cirkelredenering dus da's alvast een onzinantwoord. Ruimtelijk
> flexibel dan als component in magnitude van stimuli?
Een onzin antwoord dus, ik weet verder niet wat ik hiermee moet, daarvoor is onze communicatie tever uiteengelegen, zeg maar
> Dan is het keyword dus "aanraken" i.p.v. "opsluiten"?
Nee.
>> Een touw blijft een touw, de mate van druk kan verschillen,
>> maar dat signaal is er. Zonder touw meer flexibiliteit in de
>> stimulus die je kunt geven.
>
> Waar.
Pfffft
> Als er geen helpers zijn is er ook geen keuze, maar afgezien
> daarvan heb je gelijk.
Er is altijd de mogelijkheid een helper in te schakelen dus ik zou niet willen zeggen dat er geen keus is.
> Daarbij moet dan wel gerealiseerd worden dat zelfs bij
> klikkeren, wat als geen andere methode groots gaat op r+, er in
> de regel ruimschoots gebruik gemaakt wordt van p varianten, wat
> in de klikkerscene nogal genegeerd wordt.
Zoals er in iedere scene dingen genegeerd worden, bewust of onbewust.
>> De minste weerstand zal mijn uitgangspunt niet zijn.
>
> Waarom niet, als je streven "geen weerstand" is?
Je hebt gelijk, ik wist al dat ik dat niet juist geschreven heb omdat ik de context waarin jij het schreef verkeerd gelezen heb, mijn excuus is dat het
vanmorgen erg vroeg was
> Ik zie technisch zo gauw echt weinig verschil (ook "aanraken of
> niet aanraken" maakt hier geen verschil) tussen drempelwaarde
> overschrijdende magnitude aan druk (p+) om "iets" te (laten)
> doen of je dat nu met behulp van touw of een helper doet.
> Daarom ook al in vorige post: Esther's r+ variant is in
> intentie wezenlijk anders.
De plussen en minnen zijn voor en van jou, geinterpreteerd door jou van mijn woorden, er kan dus imo nogal wat "vervuiling" inzitten.
Ik ga hier afhaken met technisch mee willen denken.
Ik
weet dat er in ieder geval voor mij (en dus vermoed ik ook voor anderen, waaronder paarden) een verschil is wie, wat, wanneer, waar hij/zij mij aanraakt of niet, het hoe die me aanraakt maakt zelfs verschil.
Zoals ook in ruimte een verschil is voor mij en paarden zijn vele malen ruimtegevoeliger dan ik ben.
Karin
Warboel
