Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 11:58:


Geweldige shet heb je toch!


Mijn oude smid knipte ze met de nijptang wel eens bij. Ik heb er denk ik al 3 jaar niets meer aan gedaan.>


Ajuutjes,
hester

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 5 mei 2004, 21:01:


haha, nou bagger wou ik niet meteen zeggen. Maar mijn vriend bv. was altijd heel onzeker als hij iets met mn paardje ging doen. Dan zag ik gewoon aan zn houding dat hij dacht " je zal wel niet voor me opzij gaan, maar zou je heeeeel misschien...". Nou, no way dat Keri opzij ging, natuurlijk. Ik had hem wel een hoevenkrabber oid kunnen geven, maar even oefenen op een zelfverzekerde houding deed een hoop


Grappig he om dat te ontdekken.
Leuk om te lezen hoe je met Capricho gewerkt hebt!

groetjes, Helene

Wilde paarden lopen op een harde rots achtige bodem en hier slijten de hoeven vanzelf af tot de juiste lengte.
Paarden met probleem hoeven overleven niet in de wilde natuur, want die komen ten prooi voor roofdieren.
Hierdoor hou je alleen de paarden over met hoeven die geen problemen hebben.

Dit in tegenstelling met de gedomistiseerde paarden.
Wij hebben ingeteeld om bepaalde eigenschappen te bevestigen of te versterken.
Door deze inteelt zijn de problemen ook mee vererft.
Verder door bewegingsgebrek krijgen gedistiseerde paarden ook hoefproblemen.
Veel smeden laten de paarden nog te lang in toon en dit kan kwartier scheuren doen veroorzaken.
Tevens geeft een lange toon onnodig veel druk op de diepe buigpees en dit kan een over irretatie veroorzaken.
Als dit chronisch wordt spreken we over hoefkatrol.
Te hoog op de hielen kan ondergeschoven verzenen geven

Al deze problemen hebben we niet meer als de paarden niet te hoog op de hielen staan en te lang in de toon.

Hester schrijft dat de straal gewoon aan de zijkanten kan worden weggesneden worden i.v.m. het ophopen van vuil.
Dit is juist en het hoefmechanisme wordt hierdoor niet beperkt.

m.vr.gr.
Bram

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 8:24:


Ja, maar dat wil ik juist NIET doen! Het is beter als de korrels langzaam 'smelten', iedere dag een beetje, liefst door de dauw. Dan komt het geleidelijk vrij en kunnen de planten het goed opnemen. Als je het eerst oplost dan komt het even voorbij de wortels maar trekt daarna verder de bodem in waar het onbereikbaar wordt voor de wortels maar wel in het grondwater terecht komt.

Groeten,
Frans

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 11:29:


Het is heel normaal, gebeurt meestal wel een paar keer per jaar. Soms hebben ze hele 'mooie' stralen, soms ziet het er wat minder mooi uit... Het is niks om je druk over te maken hoor.

Groet Ilona

Angelique schreef op Thu, 6 May 2004 08:47:26:


Werkte ook perfect toen ik met mijn veulen begon. Die sleutel is alleen voor speciale gevallen hoor! Als je dit soort dingen nodig hebt bij een veulen of jong of onbeleerd paard dan doe je iets grondig fout.

Groeten,
Frans

precies... je slaat de spijker op zn kop... dat slijt... (je hoeft dus echt niks te doen)

josien schreef op donderdag, 6 mei 2004, 9:39:


Nee hoor, van iedere serieuze opvoeding. Maar bij velen gaat het onbewust en/of wordt het niet zo benoemd.


Wees er maar trots op! Fijn voor de hoefsmid, fijn als je paard een medische handeling moet ondergaan en een bepaalde positie aan moet nemen zonder te gaan hangen, fijn als je je paard om een of andere reden even vast moet maken en fijn als je paard per ongeluk in een rol prikkeldraad stapt. Toch ben ik blij dat mijn paarden geleerd hebben om met druk mee te geven in plaats van zichzelf en anderen te verwonden. "Tegendraads" vind ik niets om trots op te zijn en is een gebrek aan opvoeding.


Leiden kan zo inderdaad ook (zo doe ik dat ook) maar met rijden is het toch wel fijn als je paard wijkt voor druk (of dat nou voor 'been', teugel (neckreining), bit of halster is.

Groeten,
Frans

hester schreef op donderdag, 6 mei 2004, 12:23:

Hoi,
Nee dat boek ken ik niet (en ik heb er al heel wat inmiddels).
Heb je wat meer gegevens erover (titel, uitgever, ISBN nr of zo) dan kan ik eens ernaar op zoek gaan.

Ik leen nl. nooit wat uit (slechte ervaring mee) en dus leen ik ook niet snel iets van iemand.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 10:26:


Als het los is valt het er vanzelf af, als het vast zit blijft het vanzelf hangen. In alle gevallen gaat het vanzelf en hoef je dus niks te doen.

Groeten,
Frans

bart schreef op donderdag, 6 mei 2004, 12:48:


jaja maar die straal is juist bedoeld om vuil in te laten zitten!! Zand, aarde etc. Dan kunnen er geen steentjes in komen, en het geeft extra versteviging aan de hoef. Ok, er moet geen mest in komen. MAAR een paard wat op stal staat (en dus per definitie mest in zijn hoeven krijgt), daar kun je die hoefjes wel lekker van gaan zitten schoonmaken maar je bent een paar minuten weg en het zit er weer.. Dan kun je dus beter zand (bv uit de rijbak) in de hoeven laten zitten en blij zijn DAT het er blijft zitten als het paard weer op stal komt.... En de stralen dus lekker laten voor wat ze zijn.

Groet Ilona

bart schreef op donderdag, 6 mei 2004, 12:48:


Ja is eigenlijk ook wel logisch. Ik had gehoopt dat ze bij Isabella ook wel zouden afslijten, maar dat is niet zo. Vooral nu het weer wat natter is buiten, krijg je nu dus van die soppige stralen. En om nu te voorkomen dat ze wel serieuze problemen gaat krijgen met die straal, leek het me beter het eraf te halen, maar je leest altijd zo weinig over de straal. Althans wel over de werking en het nut/doel van het ding, maar niet hoe deze er na verloop van tijd uit gaat zien. Het lijkt wel of dit ding altijd keurig in orde is.

Overigens over wilde paarden; hier in de buurt lopen Exmoors in een begrazingsgebied. Men dacht ook dat hoeven en zo wel natuurlijk zouden afslijten. Niet dus. Helaas heb ik aantal malen gemeente moeten bellen hierover, want 1 pony had continu na een bepaalde tijd een totaal vergroeide hoef (niet zomaar een beetje hoor). Hij was dan kreupel en kon niet meekomen met de rest.
Uit eindelijk heeft dit hem helaas ook het leven gekost. Een stelletje vandalen was de pony's aan het opjagen met Quads. Deze kreupele pony kon op 3 benen niet mee komen en heeft zich te pletter gelopen (letterlijk). Na alarming van politie en boswachter door wandelaars, werden na een zoektocht maar 3 bange pony's aangetroffen. De 4e was spoorloos. Na nog langer zoeken is hij gevonden. Dermate gewond dat hij afgemaakt moest worden.
Zielig verhaal, maar hieruit blijkt ook dat "wilde" paarden met hoefproblemen het niet overleven bij moeten vluchten.

Groeten,
Ingrid