Nieuw is dat niet hoor. Misschien dat het voornamelijk in Duitsland bekend is? Maar ik ken de term in ieder geval al heel erg lang en heb er tijdens mijn stage ook les in gehad. Niet dat je er veel les voor nodig hebt, want het is voor heel veel niets doen en leren inschatten wanneer het nodig is je paard een weinig sturing te geven.

Groetjes Karin

Karin schreef op zondag 23 april 2006, 12:38:


Michiel tiepte: zoiets als signaal rijden. Wat hij beschrijft is nml precies het tegenovergestelde van wat er met signaalrijden wordt bedoeld.


Inderdaad niet veel doen, want het is de bedoeling dat je paard je laatste instructie blijft doen tot het er bij neer valt OF een nieuw "signaal" krijgt.
Zo heet wordt in praktijk de soep natuurlijk niet gegeten en is praktisch niet eens haalbaar (omdat je voortdurend, of je wil of niet, signalen cq. stimuli afgeeft die je medemensen wellicht ontgaan maar der kluge Hans nicht ).
Het is vooral het verschil geworden tussen de "school" van stimuli onderhouden (jaren 70 Engels dressuur rijden), met als voorbeeld het oneindig tactmatig benen bumpen, in tegenstelling met zo min mogelijk doen in de zin van stimuli verstrekken MAAR NIET ONDERHOUDEN omdat het onderhouden niets toevoegd maar slechts tot afstomping leidt.

Groeten, Egon
Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.

Michiel schreef op zondag 23 april 2006, 11:54:


Uuuhm, staan jullie dan niet minstens 70% van de tijd lekker te eten?
Nouja, jullie... het zal meer iets á la "Jur eten en jij mag iets voor jezelf doen" zijn.

Groeten, Egon

Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.

Ik heb het vooral gebruikt voor jonge paarden. Zo van "ik geef aan hoe hard en waarheen ik graag wil, jij mag daarin zelf bepalen hoe je het lekkerste loopt". Op het moment dat ze dan bijvoorbeeld opeens linksaf willen slaan geef je zachtjes aan dat dat niet de bedoeling is, maar dat rechtdoor je voorkeur heeft. Gaan ze vertragen of versnellen, dan geef je aan dat je toch liever dat tempo wou.
Is voor een jong paard wat net onder het zadel is voldoende om aan gewicht ed te wennen. Wanneer je merkt dat ze stabieler gaan worden kun je meer gaan doen. Het paard heeft er, zoals ik het heb gedaan dan, ook veel in te zeggen. Het loopt immers behoorlijk vrij en wanneer het vertragen of versnellen wilt dan probeer je daar natuurlijk met goed verstand op te reageren.
Misschien is wat ik gedaan denk te hebben dan wel iets totaal anders dan het echte singaalrijden, maar ik wou ook eigenlijk alleen maar zeggen dat de term me al langer bekend was.
Het geheel komt mij ook over als ontspannen en behoorlijk dwangloos. Het is voor zover mij bekend ook vooral bedoelt voor mensen die lekker buiten rijden en zo een stabiel(er) paard krijgen. Maar zoals met elke methode moet je altijd je verstand blijven gebruiken en voor je paard openstaan.

Groetjes Karin

Karin schreef op zondag 23 april 2006, 16:53:


Het is maar net wanneer en hoevaak je aangeeft, dat het paard zijn idee niet goed is. Doe je dat ook nog eens met regelmaat, bijvoorbeeld verhinderen dat je paard terug valt uit draf, dat stopt het met het gehoor geven aan zijn voorkeuren. En dat is juist wat ik niet wil en veel anderen blijkbaar wel.

De term signaal rijden is al bezet hoor ik van Egon en betekend notabene precies het tegen overgestelde, heb ik weer.
Mijn definitie is helder en drukt precies uit zoals het is:
"Jur is geheel vrij om te doen wat hij wil, tenzij ik anders aan geef".

Met gras eten bijvoorbeeld merkt hij dat ik altijd aangeef dat hij dit niet mag doen, tenzij ik aangeef dat hij mag grazen. Doordat ik hierin altijd het zelfde ben, geeft hij op zelf hierin initiatief te nemen. We zijn nog niet zover trouwens, oorzaak is de 4 maanden dat we elkaar kennen en mijn eigen onoplettendheid. Precies zo gaat het met door een hek heen gaan, ook daarin neem ik de leiding en verhinder eigen initiatief. Natuurlijk zo zijn er uitzonderingen, ook het weg trekken van de voet tijdens bekappen en zo zal er nog wel meer zijn.

Ik heb geen enkele behoefte om Jur veel meer eigen initiatieven af te pakken. In tegendeel dat aspect vind ik juist het leukste aan paarden, om te rijden zoals Jur wil rijden en waar hij wil rijden. Daarvoor lever ik graag mijn eigen ideeën in. En soms niet en dan geef ik de leiding, het is een wisselwerking. Wie van een andere manier van rijden komt, kan moeite hebben dit te begrijpen. Ik op mijn beurd begrijp niet waarom mensen hun paard trainen zijn eigen voorkeuren op te geven. Het is toch geen fiets.

Michiel

Mijn pony is vorig jaar hoefbevangen geweest. De DA deed er niets aan dus toen ben ik zelf naar een oplossing gaan zoeken. Nu wordt hij gestrasserd. Het ging meteen goed met hem, maar hij blijft gevoelig op de weg. het is een tijdje beter gegaan, maar op het moment loopt hij weer erg gevoelig. Petra heeft toen zijn voorvoeten natuurlijk bekapt om te kijken of dit beter ging. Dit is nu 2 weken geleden, maar nu loopt hij pas echt slecht op de weg. Zijn hoeven groeien ook heel erg dicht. Zijn achtervoeten heb ik gisteren zelf gestrasserd en daar loopt hij prima mee. Ik vraag me nu dus af waardoor de gevoeligheid ontstaat: door de hoefbevangenheid of door het bekappen? is er ook iets aan te doen?

Groetjes,

Margot

Margot van Lare schreef op zondag 23 april 2006, 19:24:


Gevoeligheid ontstaat omdat je paard iets mankeert aan zijn voeten !
Natuurlijk bekappen en geduld....
En geen gesnij in de zool.
Moeilijker is het niet

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk