Wil schreef:

Ik heb een paar jaar in een showteam gezeten en het was elke keer weer kicken als we 'onze' muziek hoorden,
Ik heb er een verschrikkelijk leuke tijd beleefd en het was echt afkicken vande adrenaline-rush en de publieksaandacht hoor....(jaah, Wil....fantastisch gevoel he....) en nu nog begint alles te sidderen als ik mijn muziek hoor op de radio.
Ik herken je hele verhaal, Wil...
Zit het bij jou nu ook weer zo te borrelen?

Omdat ik het zo miste hebben we afgelopen jaar ons eigen Spirithorses NH showteam opgericht.
De paarden zijn er, de rijders zijn er en nóg is het moeilijk het van de grond te krijgen. Er is altijd wel iemand die niet kan, inclusief mijzelf of er is een paard dat om de een of andere reden niet mee kan doen.
Je moet al zóveel kunnen aanbieden, eerst eens minstens een jaar trainen om verschrikkelijk goed te worden, tijd en geld investeren, het is nog allemaal vrijwilligerswerk in dit stadium etc.

Ik weet van de rijders dat ze graag door willen gaan, maar het is moeilijk het met mijn overige drukke werkzaamheden van de grond te krijgen.
We hadden een vaste trainingsdag (zondagmiddag) maar die viel vaak uit vanwege cursussen e.d.
Toch, als ik dit zo lees, wil ik wel weer gaan proberen de zaak opnieuw doorgestart te krijgen. Het blijft kriebelen.

Jammer dat we zo ver van alles wegzitten.
Maar als er mensen zijn met interessante ideëen, ach.... wie weet.
Rijders hebben we genoeg, maar er mogen wat ons betreft best goede rijders met eigen paarden bijkomen hoor
(En ideeënmensen....Wil?)

Groetjes, Pien

eddy DRUPPEL schreef:

Chantal, Eddy, we hebben pas een heel topic aan Nevzorov gewijd, inclusief DVD, dat was net vóór jullie tijd hier.
Ga maar eens terugzoeken.
Groetjes, Pien

eddy DRUPPEL schreef :


Ik ben het met Eddy eens.
Hoe harder en meer star je jezelf opstelt, hoe meer je mensen tegen je in het harnas jaagt.
Dat werkt alleen maar averechts.
Je moet mensen de vrijheid kunnen geven om zelf hun eigen processen te doorlopen. Stappen overslaan heeft geen zin !
Dan hebben ze zich er niet mee kunnen verbinden.

Afgelopen weekend waren hier oa 3 dressuurruiters die op onze paarden onze dagtocht meegereden hebben en ze waren helemaal onder de indruk van het feit dat de paarden zo ontspannen bijeen stonden, zonder bit stopten vanuit keisnelle galops, over de vuursteen zonder ijzers etc....
Ik weet heel zeker dat dit iets bij hun aangeroerd heeft, dan zijn heel veel woorden niet eens meer nodig.
Die zijn afgelopen zaterdag begonnen aan een heel nieuw proces, en ik vind het geweldig!

Groet, Pien

jose schreef op maandag 1 mei 2006, 9:52:


Hallo,
Mijn paard heeft achter ook volle zolen. Gisteren zijn we nog ons Stapelmoorerheide bos (hum, groot woord voor die kleine verzameling bomen) ingegaan omdat ze de paadjes opnieuw met grind bedekt hebben. Indy liep er zonder problemen overheen en deed geen enkele poging liever naast het paadje te lopen. Voor Indy schijnen volle zolen dus niets uit te maken. Ik kan er trouwens ook helemaal niets af krabben, het materiaal is keihard. Zolang Indy er geen last van heeft, blijf ik er mooi van af. Vorig jaar in de zomer werden haar achterhoeven plotseling hol en vielen er grote stukken uit, richting herfst/winter werden de hoeven weer vol. Ik ben dus benieuwd of haar achterhoeven deze zomer ook weer plotseling hol worden. Maar zoals gezegd, voor Indy maakt het niets uit, ze loopt met beide varianten even goed.
Groeten,
Monique

Karin Haneveer schreef op zondag 30 april 2006, 13:36:


Eh, ben je het niet eens met de stelling dat hoefbevangenheid voornamelijk een stofwisselingsprobleem is? Een afsterven van de witte lijn dat niets met de zool te maken heeft maar het gevolg is van vergiftiging, hetzij door bacterieen (niet afgestoten placenta na de bevalling), hetzij door een overmaat aan koolhydraten?


Bij onze paarden, die 24 uur per dag buiten staan, is de beweging die ze krijgen voor het allergrootste deel hun eigen beweging. We hebben er 6, en onze tijd is beperkt. En soms doen we een paar weken niets met ze. En dat geeft niet, want ze rennen wat af op een dag. Tenminste, als ze geen pijn in hun voeten hebben...


Waarom denk je dat?


Ik vind Strasser ook geen slechte methode, we adviseren soms zelfs mensen om hun paard te laten "strasseren" wanneer het een paard is met ernstige hoefproblemen die onmiddellijk drastische maatregelen vereisen.

Groeten,
Frans

Ha,ha,ha, nou Wil, niet al het goede komt uit Ruinen Wij doen het ook al jaaaaaaaren op deze manier!

Groetjes, Sabrina en de paardjes

Frans Veldman schreef op maandag 1 mei 2006, 10:31:




Ja, daar ben ik het deels wel mee eens. Alleen hebben hoeven een belangrijke rol in het afvoeren (doorvoeren) van afvalstoffen. Problemen ontstaan ook omdat een hoef een harde doos is en het niet weg kan,het blijft in de cellen zitten, hoopt zich op en daarom gaat het ontsteken. Het hoefmechanisme moet wel werken. Als dat niet werkt om wat voor reden dan ook blijft je paard problemen houden.
Het is mijn keus geweest mijn paard niet van het gras te houden of haar om de klipscheet uit de kudde te moeten halen, omdat ik dat "geen leven" voor haar vind, ik heb dus gekozen voor optimaal hoefmechanisme ook al betekent dat, dat de zool wat dunner is en wij niet over steentjes gaan .
Op "fructaandagen" gaan we extra lopen over asfalt om de afvalstoffen kwijt te raken.
Ik heb al 7 jaar geen probleem met dit beleid, ik merk dat het minder goed met haar gaat zodra de zool te vol wordt, ik zie dus geen reden iets te veranderen aan dat beleid.



Ik heb er 5, staan ook zomer en winter 24 uur buiten, lopen ook wat af, heb ook niet alle tijd van de wereld, maar we weten ook allemaal dat paarden te weinig beweging hebben, ook als ze zo gehouden worden. Als er dan problemen zijn is meer bewegen wel belangrijk.



Wie weet heb ik wel ongelijk hoor.
Jij weet ook alleen wat zij op hun sites en boeken schrijven, neem ik aan.


Dat weet ik en dat waardeer ik ook zeer.

Karin

Hallo! Ik ben opzoek naar mensen die ook klassieke dressuur rijden.
Heb een Andalusishe hengst die ik op deze manier train, zal graag met mensen in contact komen die ook hierin geinteresseerd zijn om info uit te wisselen. Hasta Luego!

Sky schreef op maandag 1 mei 2006, 2:45:


Hoi Sky/Chantal, hihi... beschouw mijn bericht dan als 'VOORDAT' je serieus zou worden ) Ach... ik ben al helemaal niet negatief over dit soort dingen hoor... Het is alleen zoooooooo'n puist werk, en de meeste mensen realiseren zich dit niet. Vandaar.
Het blijft een prachtige droooooom )
Greetz!

van lennep schreef op maandag 1 mei 2006, 6:48:


Hallo Esther, pardon??? Vrije tijd???? Was das????
Er zijn 2 shows geweest, opgezet door een grote groep mensen met als veredelde tiepmiep en regelneef mijn persoontje. Het vreet echt al je tijd op en er is altijd wel wat.
Ja... laten we een showteam opzetten wat eerst allemaal 2850 km met paarden en al moet reizen... ) Sweet dreams.....

Gr Wil

Wil schreef:

Ja, leuk, dan duurt ons trainingsprogramma gewoon 3 maanden per jaar
en dan kunnen we eindelijk eens gaan 'buurten' bij HC want daar wil ik nou ook wel eens naartoe.

Ik help je wel met de afwas hoor

Pien

Onze arabierenmerrie is zaterdag flink te pakken genomen door een ijslander die op ijzers staat. Ze heeft flinke wonden op haar re achterbeen.
Het is open en er komt nog steeds bloed en wondvocht uit. Ze loopt slecht, gisteren stijf maar vanmorgen echt kreupel; ze belast dat been het liefst niet.
Ik schrok nogal vanmorgen en wilde eigenlijk de DA bellen. Maar ik weet nu al dat hij haar AB gaat geven en ws pijnstillers. Ik smeer er nu callendula op om het wat te verzachten, ze staat gewoon op het land. Ik wil haar 's morgens en 's middags even afhalen om een klein stukje te wandelen.
Hebben jullie misschien nog ideeen? Doe ik er goed aan om het nog even aan te zien?
Het is 1 grote snee van ongeveer 8 cm die ook flink diep is, verder nog wat diepere schaafwonden; ontveld en nat van het vocht. Haar knie is dikker.

gr Caroline

Spirithorses schreef op maandag 1 mei 2006, 10:11:


Ach Pien, zelfs al zijn ze met hun neus op de feiten gedrukt, dan zullen er nog zijn die zeggen, dat het met hun eigen paarden nooit zal kunnen, want: bla, bla, bla.
Het grootste probleem is wanneer je mensen met hun neus op het feit drukt, dat ze het daarvoor dus "minder goed" gedaan hebben.
Ik denk dat het helemaal niet zoveel uitmaakt of je dat zachies zegt of zegt: "doe jij dat nog zo? Waar heb je al die tijd gezeten ? Aan de donkere kant van de maan???"

Verandermanagement is een apart vak
Elke verandering gaat gepaard met een aantal, altijd dezelfde, geestelijke processen.
Of het nu zachtjes of harder ingevoerd wordt, zelfs als mensen het met hun eigen ogen zien, is er een bepaalde tijd nodig om dit te kunnen verwerken en accepteren.

Elke verandering die doorgevoerd wordt gaat via vaste lijnen in onze hoofden.
Het begint met de tegenzin om te veranderen, met alle mogelijke tegenwerking tot sabotage toe en na een heel proces de acceptatie en toepassing. Daarna doen we alsof we het zelf uitgevonden hebben en gaan we weer ruzie maken met iemand die vraagt of we een poos aan de andere kant van de maan gezeten hebben, of die ons vriendelijk in een nog weer nieuwere richting wil duwen.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Hallo,
Indy is momenteel onder behandeling van een fysiotherapeute ivm een vreemd huppeldrafje. De laatste twee weken merkte ik dat ze onregelmatig ging lopen in draf en dat ze een vreemd huppeltje ontwikkelde. Ik voelde op verschillende plekken veel spanningen die ik niet helemaal met massage wegkreeg en het leek mij verstandig toch een therapeute in te schakelen.
Het schijnt dat dit huppeldrafje het gevolg is van de vele hoefzweren in het verleden en de trap tegen rechter schouder. Daarbij komt nog een pleasure training die haar een erg langzaam drafje aanleerde. In het geval van Indy helaas doodverkeerd - maar dat wisten we enkele jaren geleden nog niet. Door de vele hoefzweren aan de voorhoeven wilde ze die niet graag belasten en ging meer de achterhand belasten, echter op een verkeerde manier: de achterhand als steun gebruiken en niet als aandrijving. Daar kwam ook nog haar rechter schouder bij; ze kon haar rechtervoorbeen niet zover naar voren brengen als haar linkervoorbeen, daardoor ging rechtsom longeren op een kleine circel in draf en gallop erg moeizaam. Ze bracht haar benen niet zo ver onder haar lichaam als eigenlijk zou moeten. In het begin viel het niet zo op, tussen al die periodes met hoefzweren en schouderproblemen, dan ben je blij met elke stap zonder te manken! Maar nu ze geen problemen meer heeft met de voorhoeven en nauwelijks met haar rechterschouder, blijken de verkeerde spieren te zwaar ontwikkeld te zijn en andere spieren nauwelijks ontwikkeld. Ik ben in ieder geval erg blij dat het een kwestie van spieren lijkt en niet beginnende artrose, pffffffff........
Indy wil de laatste tijd erg graag ruimer gaan lopen, dat lukt haar in stap erg goed, zowel linksom als rechtsom, ze stapt zelfs af en toe over de afdruk van haar voorhoeven heen, maar in draf blijkt rechtsom erg moeilijk te zijn. In een rustige draf zit er 30-40 cm tussen de afdrukken van voor en achterhoeven, in een uitgestrekte draf twintig cm. Haar rechter achterbeen kan ze niet ver genoeg optillen en veroorzaakt het huppeltje. Ze heeft haar rechter achterbeen schijnbaar altijd als "standbeen" gebruikt". In een langzaam en kort drafje viel dat eerder niet zo erg op, nu ze haar voorbenen echter goed kan gebruiken maakt ze veel grotere stappen en valt het wel erg op. Haar linker achterbeen kan ze veel verder naar voren brengen dan rechts achter. Haar rug is aan de rechterkant behoorlijk stijf met een verdikking in de rechter rugspier. Nu moet ik elke dag oefeningen met haar doen om te zorgen dat haar rechter achterbeen en haar rug soepeler worden en de verdikking in de rechter rugspier verdwijnt. Ze moet ook veel meer rechtsom uitgestrekt draven.
Indy heeft sinds twee dagen wat spierpijn, geen wonder, maar ze schijnt zich er wel aardig goed bij te voelen. Ze komt er in ieder geval onmiddelijk aan als ik de oefeningen met haar wil doen en ze laat zich bereidwillig masseren en stretchen. Ze staat er met gesloten ogen bij en zit vreselijk te gapen. De bak heb ik op advies van mijn therapeute afgezet zodat Indy niet even razendsnel van hand kan veranderen als ze last van de rugspier krijgt en besluit dat het genoeg geweest is voor vandaag. Rechtsom vind ze niet zo leuk in draf (geen wonder als je rug pijn doet), maar het zal helaas voor haar toch wel moeten. In ieder geval gaat dat nu al iets beter en laat ik haar veel overgangen lopen. Het lijkt erop dat ze rechtsom al wat soepeler wordt, ze houdt haar hoofd in stap ontspannen naar beneden en in draf komt haar hoofd steeds lager. Ze begint wat regelmatiger te lopen.
Ik hou het de komende tijd maar bij wandelen ipv rijden, omdat de verdikking in de rugspier naar mijn smaak te dicht bij het zadel ligt zit. Ik wil haar niet onnodig in de weg zitten. Wandelen is ook leuk (en bovendien goed voor mijn lijn :) ) Veel werk aan de winkel dus, maar dat geeft niet. De hoefjes hebben we ook goed gekregen, dit lukt hopelijk ook. Over een maand maak ik een nieuwe afspraak met de therapeute om te kijken of de oefeningen voldoende resultaat hebben gehad en hoe verder te behandelen.
Groeten,
Monique