Onze arabierenmerrie is zaterdag flink te pakken genomen door een ijslander die op ijzers staat. Ze heeft flinke wonden op haar re achterbeen.
Het is open en er komt nog steeds bloed en wondvocht uit. Ze loopt slecht, gisteren stijf maar vanmorgen echt kreupel; ze belast dat been het liefst niet.
Ik schrok nogal vanmorgen en wilde eigenlijk de DA bellen. Maar ik weet nu al dat hij haar AB gaat geven en ws pijnstillers. Ik smeer er nu callendula op om het wat te verzachten, ze staat gewoon op het land. Ik wil haar 's morgens en 's middags even afhalen om een klein stukje te wandelen.
Hebben jullie misschien nog ideeen? Doe ik er goed aan om het nog even aan te zien?
Het is 1 grote snee van ongeveer 8 cm die ook flink diep is, verder nog wat diepere schaafwonden; ontveld en nat van het vocht. Haar knie is dikker.

gr Caroline

Spirithorses schreef op maandag 1 mei 2006, 10:11:


Ach Pien, zelfs al zijn ze met hun neus op de feiten gedrukt, dan zullen er nog zijn die zeggen, dat het met hun eigen paarden nooit zal kunnen, want: bla, bla, bla.
Het grootste probleem is wanneer je mensen met hun neus op het feit drukt, dat ze het daarvoor dus "minder goed" gedaan hebben.
Ik denk dat het helemaal niet zoveel uitmaakt of je dat zachies zegt of zegt: "doe jij dat nog zo? Waar heb je al die tijd gezeten ? Aan de donkere kant van de maan???"

Verandermanagement is een apart vak
Elke verandering gaat gepaard met een aantal, altijd dezelfde, geestelijke processen.
Of het nu zachtjes of harder ingevoerd wordt, zelfs als mensen het met hun eigen ogen zien, is er een bepaalde tijd nodig om dit te kunnen verwerken en accepteren.

Elke verandering die doorgevoerd wordt gaat via vaste lijnen in onze hoofden.
Het begint met de tegenzin om te veranderen, met alle mogelijke tegenwerking tot sabotage toe en na een heel proces de acceptatie en toepassing. Daarna doen we alsof we het zelf uitgevonden hebben en gaan we weer ruzie maken met iemand die vraagt of we een poos aan de andere kant van de maan gezeten hebben, of die ons vriendelijk in een nog weer nieuwere richting wil duwen.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Hallo,
Indy is momenteel onder behandeling van een fysiotherapeute ivm een vreemd huppeldrafje. De laatste twee weken merkte ik dat ze onregelmatig ging lopen in draf en dat ze een vreemd huppeltje ontwikkelde. Ik voelde op verschillende plekken veel spanningen die ik niet helemaal met massage wegkreeg en het leek mij verstandig toch een therapeute in te schakelen.
Het schijnt dat dit huppeldrafje het gevolg is van de vele hoefzweren in het verleden en de trap tegen rechter schouder. Daarbij komt nog een pleasure training die haar een erg langzaam drafje aanleerde. In het geval van Indy helaas doodverkeerd - maar dat wisten we enkele jaren geleden nog niet. Door de vele hoefzweren aan de voorhoeven wilde ze die niet graag belasten en ging meer de achterhand belasten, echter op een verkeerde manier: de achterhand als steun gebruiken en niet als aandrijving. Daar kwam ook nog haar rechter schouder bij; ze kon haar rechtervoorbeen niet zover naar voren brengen als haar linkervoorbeen, daardoor ging rechtsom longeren op een kleine circel in draf en gallop erg moeizaam. Ze bracht haar benen niet zo ver onder haar lichaam als eigenlijk zou moeten. In het begin viel het niet zo op, tussen al die periodes met hoefzweren en schouderproblemen, dan ben je blij met elke stap zonder te manken! Maar nu ze geen problemen meer heeft met de voorhoeven en nauwelijks met haar rechterschouder, blijken de verkeerde spieren te zwaar ontwikkeld te zijn en andere spieren nauwelijks ontwikkeld. Ik ben in ieder geval erg blij dat het een kwestie van spieren lijkt en niet beginnende artrose, pffffffff........
Indy wil de laatste tijd erg graag ruimer gaan lopen, dat lukt haar in stap erg goed, zowel linksom als rechtsom, ze stapt zelfs af en toe over de afdruk van haar voorhoeven heen, maar in draf blijkt rechtsom erg moeilijk te zijn. In een rustige draf zit er 30-40 cm tussen de afdrukken van voor en achterhoeven, in een uitgestrekte draf twintig cm. Haar rechter achterbeen kan ze niet ver genoeg optillen en veroorzaakt het huppeltje. Ze heeft haar rechter achterbeen schijnbaar altijd als "standbeen" gebruikt". In een langzaam en kort drafje viel dat eerder niet zo erg op, nu ze haar voorbenen echter goed kan gebruiken maakt ze veel grotere stappen en valt het wel erg op. Haar linker achterbeen kan ze veel verder naar voren brengen dan rechts achter. Haar rug is aan de rechterkant behoorlijk stijf met een verdikking in de rechter rugspier. Nu moet ik elke dag oefeningen met haar doen om te zorgen dat haar rechter achterbeen en haar rug soepeler worden en de verdikking in de rechter rugspier verdwijnt. Ze moet ook veel meer rechtsom uitgestrekt draven.
Indy heeft sinds twee dagen wat spierpijn, geen wonder, maar ze schijnt zich er wel aardig goed bij te voelen. Ze komt er in ieder geval onmiddelijk aan als ik de oefeningen met haar wil doen en ze laat zich bereidwillig masseren en stretchen. Ze staat er met gesloten ogen bij en zit vreselijk te gapen. De bak heb ik op advies van mijn therapeute afgezet zodat Indy niet even razendsnel van hand kan veranderen als ze last van de rugspier krijgt en besluit dat het genoeg geweest is voor vandaag. Rechtsom vind ze niet zo leuk in draf (geen wonder als je rug pijn doet), maar het zal helaas voor haar toch wel moeten. In ieder geval gaat dat nu al iets beter en laat ik haar veel overgangen lopen. Het lijkt erop dat ze rechtsom al wat soepeler wordt, ze houdt haar hoofd in stap ontspannen naar beneden en in draf komt haar hoofd steeds lager. Ze begint wat regelmatiger te lopen.
Ik hou het de komende tijd maar bij wandelen ipv rijden, omdat de verdikking in de rugspier naar mijn smaak te dicht bij het zadel ligt zit. Ik wil haar niet onnodig in de weg zitten. Wandelen is ook leuk (en bovendien goed voor mijn lijn :) ) Veel werk aan de winkel dus, maar dat geeft niet. De hoefjes hebben we ook goed gekregen, dit lukt hopelijk ook. Over een maand maak ik een nieuwe afspraak met de therapeute om te kijken of de oefeningen voldoende resultaat hebben gehad en hoe verder te behandelen.
Groeten,
Monique