jose schreef op vrijdag 5 mei 2006, 9:47:


Nee, nee Jose bedankt voor het aanraden van het boek maar heb het al gelezen en ik snap het echt wel maar met mij ook vele honderden mischien wel duizenden en toch als ik in een manege kom (of het nu eigenaarspaarden zijn of niet ) zie ik ze de bak instappen , "mischien "effe (2min) losstappen en dan begint de lesgever gewoon zijn les dwz. LINKS , RECHTS TEUGELOPNAME EN HUPAKEE DAAR GAAN WE VOOR EEN UUR. En dan spreek ik niet over één manegeke achter het hoekje maar over tientallen , hier en daar wordt er van de methode afgeweken door het paard in "arbeidsdraf" zich te laten strekken maar daarmee is de kous af . Bovendien wordt deze manier van lesgeven door de "zogenaamde" profs wel als" de enige manier om uw paard te verzamelen " gepropagandeert .Het is zelfs typerend dat na een cursus PN de meeste die zeiden veel te hebben bijgeleerd nog altijd op dezelfde manier hun lessen reden. Ben het trouwens met je eens dat dat het boek van Muller heel aangenaam leest en een goed boek is.
Eddy.

josien schreef op vrijdag 5 mei 2006, 12:19:


Hij heeft 7 jaar in vrijheid in de spaanse bergen geleefd en was leidhengst van een kudde van 5 merries. Is dan door rijke Spanjaard opgekocht die hem echter heeft mishandelt, en erna aan zijn lot heeft overgeltaten in een geitestal. Ik heb hem gered van de slacht.Heb zijn vertrouwen en vriendschap gewonnen maar als ik de "madammen" passeer vergeet hij efe dat ik op zijn rug zit "tja hoe zou jezelf zijn hé". Touwhalster leek mij een goede overgang naar halsring

Michiel schreef op vrijdag 5 mei 2006, 12:37:


Michiel, wij hébben dat hier gewoon doordat het land niet vlak is, verschillende kwellen en er héél veel keien zijn.
De waarneming is dat als er geen redenen zoals voer, beschutting, verkoeling, of vliegen en dergelijke zijn paarden:
1. droge voeten verkiezen
2. stevige/harde ondergrond verkiezen
in die volgorde en het irrelevant of het stro, rots, harde klei of split is.
Maakt niet uit in welk seizoen of hoe de hoeven zijn.
Ik heb de indruk dat ze meer waarde hechten aan de zekerheid van stevig staan dan aan wat anders.
Verder zijn er veel redenen om niet op de voorkeursondergrond te staan dus zó groot is die voorkeur niet.
Hoefontwikkeling is mijns inziens een afgeleide van het gedrag en verder niet.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 mei 2006, 13:26:


Mag ik een emmer?! Hoe noem je een mannelijke penny?

Zoals Parelli treffend stelt: 'don't come between him and his ego', gewonnen vertrouwen en vriendschap of niet.

Ik ga zo met mijn pielemans op stap en het is hier nu na twee dagen fikse regen érg glad. Hij is een dróppie voor me, een dimensie 'braver' dan mijn favoriete super-merrie zelfs, maar ik ga nu níet langs de merrie van de kalkoenen-farm. Die is nu hengstig en staat daar met een ruin. Mijn menneke gaat zéker gebruik maken van de glibberzooi als smoes en hoewel ik dat uiteindelijk echt wel kan manipuleren ga ik hem dus niet in de verleiding brengen 'in de fout te gaan' en ga een andere route rijden.
Hoe ging dat liedje ook weer? 'Vriendschap is een illusie...'
Vorige week heeft hij weer bijna een hond afgemaakt: het blijft een pitbull van 500 kilo als het hem uitkomt.
Ik ben slimmer dan mijn hengst en kan daardoor veel plannen; ik kies ervoor mijn sessie aan te passen om het hem makkelijk te maken alles goed te doen. Kan ik hem belonen, heeft hij succeservaringen, kan hij weer 'groeien' in de wei en ik voel me er ook een stuk vrolijker bij

HC
http://user.telenet.be/huertecilla

Nils Vellinga schreef op donderdag 4 mei 2006, 21:52:


Hoi Nils,

Ben niet zo goed met het knippen en plakken van tekst, dus reageer gewoon zo nog even op jouw reactie.
Het is niet helemaal waar dat er altijd op strengen getrokken wordt. Naar wat ik begrepen heb, hebben moderne dravertuigen zelfs geen strengen meer. Vroeger werden die nog om het lamoen gewikkeld, nu trekt (duwt, zegt H.C,) het paard op het lamoen. Dit is niet bij alle tweewielige wagens zo. Die kan je ook aan de strengen trekken, inderdaad op een dissel. Bij tweewielige wagens is het wel van belang dat je met een schoftje met lichtogen rijdt. Die zitten nl. bevestigd aan een riem die door het schoftje kan glijden, zodat bewegingen van de wagen opgevangen kunnen worden. Bij vaste brancardbeugels kan dit niet.
Verder weet ik dat bij een Noors fjordentuig op twee losse houten bomen getrokken wordt. Zijn met een soort houtje touwtje sluiting aan het schoftje bevestigd, wat dan weer met leren riemen aan het gareel zit. Is heel apart, in dit geval worden dus ook geen strengen gebruikt. En zo zullen er vast nog wel meer uitzonderingen zijn.
Bij een spantuig wordt lang niet altijd gebruik gemaakt van een doorlopende broek. De meeste Engelse tuigen worden zonder broek geleverd. De kar remt dan op de aan de spinnekop bevestigde riemen of kettingen, die trekken aan het borsttuig, wat weer aan het schoftje vastzit. in dit geval is het m.i. veel beter om te zorgen voor een geremde wagen. Marathontuigen zijn wel vrijwel altijd voorzien van een doorlopende broek. Zelf reden wij het span op lange afstanden zelfs zonder staartriemen en strengophouders, omdat één van de paarden altijd schuurplekken kreeg van de culeron.
En zo zijn er nog legio verschillende aanspanningen en tuigen mogelijk.

En over dat op de mond trekken.
Helaas heb ik één maal bij het T.V. programma "De Stoel" dus wel één of andere gek gezien, die zijn pony op het bit een karretje liet trekken, waar hij op zat. Heb de T.V. gauw uitgezet!

Groetjes, Els.

Huertecilla schreef op vrijdag 5 mei 2006, 12:18:


En dat we in vrijheid kunnen geloven wat we willen is een onschatbaar groot goed. Gedanken sind frei!

Groeten, Egon
Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 mei 2006, 13:21:


Kan ik maar bevestigen dat ze maar effe losstappen en toen moest ik hem meteen aan de teugel zien te rijden.
Er zijn dan wel manege's die zeggen dat je niet de hele tijd aan de teugel hoeft te lopen en zeker niet als het paard dat niet wil.
Die zeggen gewoon als het paard aan de teugel loopt laat hem dan gewoon maar met rust en laat hem zelf beslissen.
Dus we hoeven niet iedere manege hier te gaan boycotten.
Indeed er zijn veel manege's die zeggen zo laat hem nu maar een uur aan de teugel lopen maar lang nog niet alle
En dan ken ik ook genoeg manege's die niet beter weten die hebben alleen personeel die in 'paardenscholen' zijn opgeleid worden en op die methodes hoog en heilig zweren. (zeker zijn er natuurlijk ook andere bij die beter weten)
Dan ken ik ook een manege die alleen maar mensen pakt die bij die en die persoon hebben geleerd en mensen die bij 'paardenscholen' hebben gestudeerd trekt die zeker al niet voor.
Amen

Greetz Sky/Chantal

Iedereen kan technisch rijden

Spirithorses schreef op maandag 26 december 2005, 23:23:


Ik straal

Greetz Sky/Chantal

Iedereen kan technisch rijden

Ik heb dit ook gehad. Enkele weken geleden wou mijn paard plots geen voeten meer geven. Altijd maar met veel geweld plofte die haar voeten op de grond, of als ik ze probeerde tegen te houden schudde die ze naar voren. Ik begreep er niets van want er is helemaal geen aanleiding waarom ze plots zo deed! Ga eens kijken naar mijn topic hierover op de volgende site: http://www.cremebrulee.be/forum/topic.asp?TOPIC_ID=163

Wat wilt je paard? Wel, die wilt dat hij zijn voeten zo snel mogelijk weer op de grond kan zetten. Hoe dus best belonen: geven wat hij wilt: de voeten op de grond zetten! Hoe? Wel, je neemt voet vast, en nog voor je paard iets "verkeerd" doet, bv naar beneden willen doen of schudden, breng je ZELF terug de voet naar beneden! Twee dingen belangrijk: net VOOR het verkeerd gaat (heel moeilijk te timen!) en ZELF doen (het initiatief mag niet van je paard komen). Als hij je toch voor is: onmiddellijk voet terug aannemen! Nog een tip: ene paard beloon je heel makkelijk met rust! Geeft die zijn voetje, dat zet je die dus voor het slecht gaat zelf terug op de grond, en wacht je min 30 seconden om het nog eens te proberen!

Een andere manier is via clickertraining: je legt je hand op de hoef. Vanzodra voet naar boven gaat, 1cmis al genoeg, dan beloon je met snoepje. Je herhaalt dit 5 keer; dan doe je hetzelfde maar met 2cm... Opnieuw 5 keer oefenen op 2cm en zo bouw je verder tot je paard haar hoeven omhooghoudt op bv 20 cm. Je herhaalt deze oefeningen, 5 keer 1 cm, 5 keer 2 cm, enz, heel snel achter elkaar! Zo leert je paard het verband leggen.

En goede raad: soms gaat dat gedrag vanzelf over dus kan het zijn dat je best eens een weekje of twee niet aan haar hoeven komt, en het gewoon voorbij is!

Of de ooraak iets met kwaliteit of pijn hoeven te maken heeft, kan ik niets over zeggen; ik ken daar onvoldoende over.

Succes!

Huertecilla schreef op vrijdag 5 mei 2006, 13:43:


Alles goed en wel "Als ik in Sierra del Aqua rondrijdt kom ik ook alleen maar geiten en schapen tegen en het okkasionele everzwijn . Hier echter staat er ineens een merrie op een wei die 6jaar leeg stond. Ik ga hem echt niet uitdagen maar alhoewel ik, zoals men zegt "op den buiten" woon zijn er al eens onverwachte ontmoetingen. Ivm die mannelijke penny ben je me kwijt . Vertaling ???

Sky schreef op vrijdag 5 mei 2006, 14:44:


Wel zo'n situaties bedoelde ik nu net

Sky schreef op vrijdag 5 mei 2006, 14:44:


Je hebt twee verschillende dingen:
1 aan de teugel lopen (hoofd op de loodlijn, hals in de juiste buiging, ronde rug, goed ondergebrachte achterhand met buiging in sprong - alles in meer of mindere mate afhankelijk van nivo van opleiding van paard en ruiter)
2 met teugelcontact lopen (druk op de teugel soms veel soms wat minder, staat geheel los van de houding van het hoofd en de manier van bewegen van het paard).

Ik denk dat jullie het tweede bedoelen. Ik ken werkelijk geen manege in Nederland waar ruiters en paarden zo goed zijn opgeleid dat ze een uur in stand nr. 1 lopen. Echt niet.

jose schreef op vrijdag 5 mei 2006, 17:10:


Het haute ecole "aan de teugel lopen" werd in eerste instantie in het leven geroepen om het hengstenimponeergedrag te kopieren en de zwevende stap te imiteren. De bedoeling van oa Pluvinel was de "voor het oog" prachtige houding en krachtige draf van een hengst die een andere hengst wil imponeren of een merrie verleiden naar de dressuurschool te brengen en te implementeren.Van daaruit is het ganse "aan de teugel lopen" ontstaan "er schijnt nog een vroegere bron te zijn die dit vermeld maar heb ik nog niet gevonden. Vn daaruit is "het aan de teugel lopen " de ganse wereld rondgegaan.

Cora schreef op vrijdag 5 mei 2006, 12:45:


de leeftijd heeft er zeker mee te maken , maar heb geduld en borstel de plekken die niet willen ruien een keer extra.

Jacqueline