Nou, ik ken helaas meer hengsten die paard-sociaal gezien een freak zijn door de eenzame opsluiting of omdat eigenaar verzuimd heeft hem op te voeden toennie nog veulen was en slechts 100 kilo woog....
Zo'n dier is beter af als ruin.

Mijn arme ongelukkige ruinen, nu 3 in totaal, we hebben sinds zaterdag Arabier Mazir erbij, (voor 'het verhaal van Mazir' : zie mijn site) zijn zo verschrikkelijk zielig dat ze elk hun eigen groep hebben. Inmiddels heeft Mazir 3 merries en ik zie geen enkel van zijn problemen nog terug waarmee hij hier gekomen is.
Het is gewoon een fijne fidele vent, die nu heel wat gelukkiger uit zijn ogen kijkt dan 3 dagen geleden !

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 9 mei 2006, 17:27:


Maar, HC, eerlijk is eerlijk, ik ben het volledig met je eens als je nu zou zeggen dat wanneer je niet met een hengst om kunt gaan, je ook geen ruin of merrie waardig bent.

Ik zie teveel gerotzooi met paarden om me heen.
Mazir die nooit begrepen werd, die lief wilde snuffelen en al zijn hele leven weggebonjourd werd omdat men dacht dat hij kwam bijten. Ten onrechte versleten voor 'dominant' terwijl het een zacht ei eerste klas is, op de loop gaat voor Izzy en geen stap verzet zonder mijn begeleiding. Vandaag op de weide kwam hij ergens van geschrokken aangesjeesd en wilde hij zich verstoppen achter Jack en mij terwijl we notabene languit in het gras lagen....
We hebben hem notabene los laten staan terwijl Jack vanmiddag zijn ijzers eraf aan het slopen was. Dit is het paard dat naar iedereen bijt en zich niet laat borstelen.
Hij nibbelt alleen een beetje, lijkt mij een erfenisje van zijn onopgevoede hengst-zijn.

Ach, ik kan er hele verhalen over schrijven, maar ik begin maar met Mazirs' eigen verhaal in de hoop dat er links en rechts wat ogen opengaan. (Verhaal wordt vanavond weer ge-uploaded.)..
Doei, Pien

jose schreef op dinsdag 9 mei 2006, 16:38:


Goh t'is eigenlijk allemaal een beetje wat je gewend bent op paardengebied , Ik heb nooit problemen met hengsten gehad en heb ze nooit alleen gezet. Op dit ogenblik ben ik een kleine kudde aan het vormen bij een klant met een hengsteveulen van 2jaar en enkel ruinen en dat lukt , af en toe moet die hengst zich wel eens laten gelden als een van de ruinen te ver gaat maar dan is er een kleine schermutseling en alles is weer ok.
Ik snij niet graag in een dier , ik snij niet graag in de oren ,niet in de staart en niet in zijn ballen. Dat je met een ruin een makkelijker leven hebt als ruiter zal wel als een paal boven water staan. Maar ik kan je vele voorbeelden laten zien van ruinen die op 5, 6 jarige leeftijd zijn gecastreerd(al opgevallen dat men altijd zegt "ik heb mijn hengst laten ruinen en NIET castreren ? ) en die hetzelfde bronstige (ja kweet het herten) gedrag vertonen als ervoor ? Die met een joekel van een erectie staan zonder dat ze nog iets kunnen presteren en vervolgens door elke merrie worden weggemept. Echt paardegeluk kan ik daar ni in zien. Als je een hengst "PAARD" Laat zijn kan je met hem ook best werken en zelfs op een heel intense manier, alleen is het inderdaad zo dat je daarvoor een serieus aantal jaren ervaring moet hebben en dat je bepaalde beperkingen hebt. Ik neem die er graag bij "MET BALLEN"
In verband met dat sociaal gefreak van ruinen ? Mijn hengsten hadden nog nooit een ruin gezien en hebben één voor één de eerste ruinen die bij hun werden gezet , proberen te dekken alsof het een merrie was . Conclusie voor hun was : T'is gene hengst dus het met wel een merrie zijn, vervolgens gedroeg die ruin zich zo agressief (hoe zou jezelf zijn dat hij op korte tijd door de hengsten uit de groep werd gezet en ik hem zelf van de wei moest afhalen omdat ze hem gewoon aan stukken gingen rijten. De kleine shetlander hengst die erbij loopt is gewoon een van hun. Er zijn noOg veel vooroordelen aan te pakken in Horse country . Het zowiezo laten castreren is er één van.
Met beste groeten.

Inderdaad alleen hooi voeren ja. Veel bekappen en veel lopen is belangrijk. Het lopen valt niet altijd mee omdat de pony veel pijn zal hebben, maar het is echt belangrijk. Toen mijn pony hoefbevangen was ben ik na een tijdje gestopt met de pijnstillers, want die helpen vrij weinig. Na het bekappen zal het meteen een stuk beter gaan omdat de druk en dus de ergste pijn weg is.

Groetjes,

margot
gabriella van asselt schreef op dinsdag 9 mei 2006, 15:17: